Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Μην με ακουμπάς

Warning: Κεφάλαιο με σκληρό περιεχόμενο, διαβάστε με δική σας ευθύνη.

Οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν διάπλατα. Το πλήθος των εργαζομένων ξεχύθηκε στον όροφο συζητώντας και κουτσομπολεύοντας για την αποχώρηση του Ίθαν από την εταιρία καθώς και οι φήμες για κάποια κοπέλα που είχε μπει ανάμεσα στα δύο ξαδέρφια βρίσκονταν σε έξαρση. Όταν κάποια κοπέλα από τον δεύτερο όροφο με ρώτησε αν ήξερα ποια ήταν αυτή η κοπέλα απάντησα πως δεν γνώριζα.

"Δεν είμαι τόσο κοντά ούτε με τον κύριο Κάρντι ούτε με τον κύριο Γουέρτ για να γνωρίζω τα προσωπικά του, λυπάμαι." ήταν η απάντηση σε όσους μου έκαναν τις ίδιες ερωτήσεις μέσα στο ασανσέρ.

Από ότι είχα καταλάβει οι περισσότεροι είχαν υποπτευθεί την Ζωή, αφού την είχαν δει να βγαίνει από την εταιρία μαζί με τον Ίθαν τις προηγούμενες μέρες. Βέβαια, δεν ήταν τόσο σίγουροι, αφού θεωρούσαν πως ο Έρικ ήταν αρκετά μικρός για εκείνη.

Στα λεγόμενα των υποθέσεων τους εγώ απλά γελούσα και έλεγα πως θα μπορούσε να ίσχυε, αλλά αμφέβαλλα. Έμοιαζαν όλοι τόσο απογοητευμένοι που δεν τους αποκάλυπτα το δράμα που υπήρχε μεταξύ των μετόχων της εταιρίας. Παρ' όλες τις περίεργες υποθέσεις τους δεν έμοιαζαν να υποψιάζονται εμένα ούτε στο ελάχιστο. Αυτό πρέπει να οφειλόταν στην αψεγάδιαστη εικόνα που είχα δώσει για τον εαυτό μου στην εταιρία και σε όσους με είχαν γνωρίσει εκτός αυτής.

Αν κάποιο τέτοιο δράμα υπήρχε στην Αθήνα, πόσο μάλλον εντός του Κολεγίου, θα ήμουν η κύρια -ίσως και η μόνη- ύποπτος.

Τουλάχιστον αυτό το μέρος των επιθυμιών μου είχε πάει κατά γράμμα όπως το ήθελα εγώ.

Βγήκα από το ασανσέρ και με μεγάλα και γρήγορα βήματα προχώρησα προς το γραφείο μου. Άφησα την τσάντα μου στην καρέκλα μαζί με το δερμάτινο μπουφάν μου. Έσφιξα την αλογοουρά μου ώστε να νιώθω ότι κάθε τρίχα στο κεφάλι μου ήταν τόσο τεντωμένη που σε λίγο θα ξεριζωνόταν. Η αίσθηση αυτή μου έδινε μία περίεργη αίσθηση ασφάλειας πως το χτένισμα θα έμενε στην θέση του, αγνοώντας το γεγονός ότι μετά θα είχα έναν υπερβολικά έντονο πονοκέφαλο.

Ήταν αρκετά νωρίς έτσι κανείς από τους μετόχους δεν είχε έρθει στην εταιρία. Μόνο οι εργαζόμενοι των κάτω ορόφων είχαν έρθει ακόμα πιο νωρίς από εμένα για να ετοιμάσουν τα χαρτιά και ότι ήταν απαραίτητο για την εταιρία.

Ακούστηκαν βαριά βήματα από τον διάδρομο, βαριά, άρρυθμα και ακανόνιστα βήματα. Μπροστά από την μισάνοιχτη μου πόρτα κατάφερα να διακρίνω την φιγούρα του Έρικ. Κατευθυνόταν προς το γραφείο του με την γραμματέα του να ακολουθεί από πίσω του με σκυμμένο κεφάλι.