Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Γνωρίζεστε;

Πέμπτη ημέρα μου στην Αμερική, δεύτερη ημέρα μαθημάτων.
Ανέβαινα τα σκαλιά του πανεπιστημίου με μεγάλη ταχύτητα ελπίζοντας να προλάβω να βρω κενή την θέση που ήθελα να κάτσω.

Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα διαπίστωσα ότι ήταν σχεδόν άδεια. Με το ζόρι να υπήρχαν μέσα πέντε μαθητές και αυτοί κάθονταν διάσπαρτα μέσα στην αίθουσα.

Φτάνοντας στο μεσαίο ύψος των θέσεων, διάλεξα την γραμμή που ήθελα και έκατσα ακριβώς στην μέση της. Πρέπει να ήμουν μία ή δύο γραμμές πιο ψηλά από αυτή που ήμουν την προηγούμενη φορά αν έκρινα καλά από την θέα της έδρας που είχα.

Άφησα το δερμάτινο μπουφάν μου στην θέση μου και την τσάντα μου στα πόδια μου. Είχα πάρει περισσότερη γραφική ύλη από την προηγούμενη φορά, έτοιμη να κρατήσω παραπάνω σημειώσεις.
Αυτή τη φορά το μάθημα που είχαμε ήταν "Δίκαιο και Οικονομία". Έβγαλα το τετράδιο μου και έγραψα τον τίτλο του μαθήματος στην ολόλευκη ετικέτα του εξωφύλλου.

"Ελβίρα!" Ακούστηκε η χαρωπή φωνή της Έλεν. Φορούσε ένα απαλό γαλάζιο φόρεμα και γκρι μπαλαρίνες.

Ανέβηκε της σκάλες με τσαχπινιά και έκατσε δίπλα μου χαμογελαστή. Έκατσε δίπλα μου παίρνοντας με μία μεγάλη αγκαλιά και ξεκίνησε να μου περιγράφει το ραντεβού που είχε βγει χθες το βράδυ.

"Μου είπε να βγούμε και σήμερα με τους φίλους του και να φέρω και εγώ δικές μου φίλες." είπε στο τέλος ενθουσιασμένη. "Σκεφτόμουν μήπως ήθελες να πάμε μαζί, μιας και δεν έχεις βγει βράδυ από το διαμέρισμα."

Η ιδέα της ήταν εξαιρετικά ελκυστική. Ίσχυε πως νύχτα δεν περάσει εκτός σπιτιού, παρόλο που το ήθελα αρκετά. Έτσι χωρίς πολύ σκέψη της απάντησα θετικά.

"Φυσικά και θα έρθω, με έναν μόνο όρο." της χαμογέλασα πονηρά, ενώ εκείνη με κοιτούσε με ανυπομονησία. "Θα περάσεις από το σπίτι μου να ετοιμαστούμε παρέα."

"Άντε καλέ και δεν το λες τόση ώρα. Οκτώ το βράδυ θα είμαι έξω από την πόρτα σου." με επιβεβαίωσε πριν η πόρτα της αίθουσας κλείσει με την καθηγήτρια μέσα έτοιμη να ξεκινήσει τη διάλεξη.

Το μάθημα πέρασε αρκετά γρήγορα, ήμουν τόσο ενθουσιασμένη για το βράδυ που δεν με ένοιαζε το τρίωρο μάθημα που είχα μπροστά μου.

Ο Έρικ δεν εμφανίστηκε στο μάθημα σήμερα, και μία αίσθηση απογοήτευσης με κατέκλυσε. Εγώ βέβαια συνέχιζα να αποφεύγω να κοιτάω το διαμέρισμα του απέναντι από το δικό μου. Δεν ήξερα τι θα μπορούσα να δω την επόμενη φορά που θα έβγαινε εκείνος στο μπαλκόνι.