Bride for Hire

Chapter 39

Chapter 39

Note: 'Explicit' content ahead. Reader discretion is advised. 

"H-Ha?" Hindi makapaniwalang sabi ni Emilia. Mukhang buong-buo kasi ang pagkakasabi ng lalaki, ngunit siya nama'y wala ni kakarampot na lakas ng loob gawin ang bagay na iyon.

Huminga ng malalim si Sebastian at siya'y pinagkatitigan, nag-iisip ng sasabihin. "It's about time, don't you think?" Napakurap na lang ang babae sa tugon nito, gusto niyang salungatin ang gusto nitong mangyari. Alam niya sa sarili niya na hindi pa siya handa at napapangunahan siya ng takot at hiya.

Pakiramdam niya ay wala siyang mukhang maihaharap sa pamilya.

"P-Para sa'n?" She pursed her lips in a thin line. Parang dati-rati lang ay walang pakialam ang lalaki sa kaniyang pamilya, but now ito pa ang naguudyok sa kaniya na puntahan ito. It makes her feel more seen by Sebastian now.

"They're confused as you are, Emilia. I think they should know. Well, they deserve to." Nagpakawala ng malalim na hininga ang babae. She knows it's the right thing, pero tuwing naiisip niya ang kahihiyan ay napapaurong siya. Ano nalang ang sasabihin ng kaniyang ina?

Kailanma'y hindi pa siya nakapag-uwi ng lalaki sa kaniyang pamilya. Kung wala pa nga siyang naipapakilalang kasintahan sa pamilya, paano pa kaya kung bigla siyang umuwi na may dala pang asawa? Nakakapanibago pa ang lahat para sa kaniya. 

Sooner or later, she knows she has to face this.

"T-Tama ka. Naiintindihan ko naman, pero kung pwede bigyan muna natin ng panahon? Parang di pa ko handa." She ended her statement with a weak smile. She still needs to build up every courage, hindi niya alam kung maiintindihan ng mga ito ang paliwanag niya. She knows she did something ridiculous, and she needs to take responsibility for it.

"You sure?" Marahang tango lang isinukli niya sa lalaki. Hindi na namilit at nakipagtalo pa si Sebastian. "Come." Sumenyas ito na lumapit sa kaniya na siya namang sinunod ni Emilia. Sebastian wrapped his arms around her, one hand settling on her waist. He gave her a gentle kiss on the top of her head. 

Sa simpleng kilos na iyon ay nabigyan ng kapayapaan ang kalooban ni Emilia. She felt at peace.

"You must be tired, go sleep." Sebastian pulls away, but his hand remained on Emilia's waist, gently caressing it.

She looked up at him. Napasimangot siya, dahil bakas din naman sa mukha ng lalaki ang pagod. "E ikaw nga 'tong pagod, d'yan. Hindi ka pa ba matutulog?" Umiling naman ito na mas nakapagpasimangot pa sa kaniya. Ayaw niyang masiyado itong nagpapakahapo.

"I still have paperworks to do. Don't worry, susunod ako." He gave her a smile of reassurance. Naalala niya na busy nga pala ito, hiling niya lang ay hindi nito masiyadong pagudin at i-stress-in pa ng sarili.

"Sige, pero 'wag ka naman masyadong magpakapagod ha? Good night, Sebang." Emilia hugged Sebastian tightly. A hug where she feels safe, where she felt like she was on cloud nine.

Sebastian pulled her closer, making her heart beat a little more faster than usual. "Just a hug? Just so you know, you could kiss me. That'll give me a boost of energy." She raised her head to look at him and there she saw a playful smile on his lips. 

Isang magandang offer iyon para sa kaniya, ngunit hindi siya marunong humalik kaya naman binigyan na lamang niya ng isang smack sa labi ang lalaki.