15 yaşındaydım bir abim olduğunu öğrendiğimde. Bu bilgiyi kabullenmem için beş kere okumam gerekmişti annemin günlüğünü.
Sonunda kabullendiğimde ani bir karar almıştım; onu bulmalıydım.
17 yaşındayım. Annemin ilk aşkını tattığı, abimin yaşadığı kasa...
Hikâyenin ikinci yılına özel olarak yazılan bir bölümdür, sonrasında final öncesine alınmıştır.
Evet, bu bölüm bir düğün bölümü ve ben elbise tasvirleri ile uğraşmadım, bu yüzden paragraf paragraf karakterler nasıl görünüyorsa onların görsellerini ekledim.
Keyifli okumalar!
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Aldığımız kararlar var, bizi ya memnun eden ya da pişman eden. Ben, sabah aldığım karar ile pişman olanlar kategorisindeydim ve yerimden hiç de memnun değildim.
Noah, saatlerdir papyonunu yapmaya çalışıyordu ve bu şeyi bir türlü beceremiyordu. Oysa bu papyondu, kravat bağlamasından daha kolaydı muhtemelen. Gerçi, ben ikisini de yapmasını bilmiyordum ama konumuz tam olarak bu değildi.
Aslına bakarsanız Noah düğün için fazla stresliydi ve bu sürekli elini ayağına dolandırıyorduu. Bu da haliyle o gıcık papyonu yapmasını engelliyordu.
Sağ bacağımı diğer bacağımın üstünden indirip telefondan saate baktım. Kiliseye gitmemiz için bir saatimiz kalmıştı ve damat henüz hazır değildi!
Kesinlikle yanlış bir karar vermiştim.
Noah'ın hazırlanmasına yardım etmek yerine Cindy'nin hazırlanmasına yardım etmeliydim.
Ben düşünmüştüm ki Noah'ın hazırlanması daha hızlı sürer ama yanılmışım işte. Çok sevgili ağabeyimin papyon bağlayamadığını bilmiyordum.
Aynanın karşısında bir gözü ile aynaya bir gözü ile telefondaki video bakan Noah'ya baktım. Bu sefer yapacak gibi görünüyordu. Ona, yaklaşık yarım saat önce papyonu bağlamak için denemek istediğimi, belki benim yapabileceğimi söylemiştim ama o ise bana masmavi gözleriyle soğuk ve ters bir şekilde bakmıştı. O andan itibaren ne ağzımı açıp bir şey söyleyebiliyordum ne de oturduğum yerden kalkabiliyordum.
Dikkatli bir şekilde Noah'yı izledim. Artık sıkılmıştım ve sıcak hava hiç de yardımcı olmuyordu. Henüz okul kapanalı bir hafta olmuştu, yazın başında sayılırdık ama müthiş bir sıcaklık vardı. Makyajımın ve saçımın bozulması an meselesiydi.
"E-vet! İşte oldu! Yaptım işte!"
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
