Hero.

On my way.

Ik houd de bos bloemen tegen me aan, ja ik was dé One Less Lonely Girl van dé Justin bieber, oftewel OLLG. Het was zo bijzonder, hij begon voor me te zingen, hij pakte mijn hand, kuste me op mijn wang, gaf me deze bos bloemen, wauw.. Ondertussen bleven alle mensen maar gillen. De show is afgelopen en Justin komt het podium af, normaal zoekt hij eerst Scooter op maar nu komt hij naar mij.
'Hoe vond je het?' Vraagt hij, ik pak zijn hand. 'Het was geweldig, dankjewel.' Zeg ik. 'Dankjewel hoor ik tegen jou te zeggen..' Zegt hij
Waarom?' Vraag ik. 'Omdat je hier bent, nadat je me gister niet meer hebt gsms't dacht ik dat je niks meer met me te maken wilde hebben.' Zegt hij, hij staart onzeker naar de grond.
'Wat?! Ik dacht dat jij mij allang vergeten was en dat je me zou blokkeren ofzo!' Zeg ik. 'Crazy girl.' Zegt hij, gek dat ik hem na vanavond waarschijnlijk nooit meer zie.. 'Ga je nog mee vanavond?' Vraagt Justin. 'Weer de stad in? Nee sorry, ik heb echt problemen thuis, met m'n moeder..' Zeg ik, hij kijkt teleurgesteld. 'Je kan eh, anders wel even mij naar mij? Maar alleen als je dat wilt hoor..' Zeg ik. 'Ik rij je wel naar huis, ik moet
m'n vliegtuig halen naar Sydney.' Zegt hij. 'Prima.' Zeg ik.

'Justin dankjewel.' Zeg ik. 'Why?' We zitten nog steeds in de auto, in de auto voor mijn grote witte huis. 'Dat je naar me luisterde over mijn problemen, ik kan het echt niet lang aan hier, ik heb ruzie met iedereen.' Zeg ik, het blijft even stil. 'Ga mee.' Zegt hij. Huh, wat? 'Huh?' Zeg ik, Justin lacht even.
'Op de tour, naar Australie en de rest, ga mee, alsjeblieft.' Zegt hij bijna smekend, dit is een geweldig idee! 'Heel graag!' Zeg ik en ik omhels hem.
Ik pak mijn belangrijkste spullen, telefoon? Check. Oplader? Check. Make-up? Check. Zo ga ik alle spullen af. Met twee koffers, één weekendtas en mijn handtas loop ik mijn kamer uit die er verdomt leeg uitziet, ik loop de trap af. Daar staat mijn moeder verassend genoeg want ik dacht dat zij om half vier 's nachts wel sliep..
'Waar ga heen?' Vraagt ze
'Met een vriend weg, ik mag dansen in zijn tour.' Zeg ik, ik loop met mijn bagage naar de voordeur.
'Niet doen! Als hij echt beroemd en professioneel was had je zijn naam gezegd en niet, een vriend.' Zegt ze, ze doet een poging om me weer eens bij mijn arm te pakken, maar ik verwachtte dat al en trek mijn arm net op tijd weg.
'Google maar, Justin Bieber.' Zeg ik en ik loop mijn huis uit.
Justin helpt me met mijn bagage inladen, nadat we dat gedaan hebben gaan we weer in zijn auto zitten die nog steeds bij mijn huis voor de deur staat, nou ja, mijn oude huis..
'Wat ben ik dom..' Zeg ik dan, Justin grinnikt. 'Why?' Hij start de auto, we zijn de enige in de straat.
'Je hoefde het vliegtuig natuurlijk helemaal niet te halen, je hebt toch je eigen jet? Je hebt dit gewoon zo gepland!' Zeg ik, Justin schiet in de lach, aw hij is zo schattig als hij lacht. 'Niet helemaal true, moet wel op tijd in Sydney zijn, maar ik wilde je inderdaad wel meevragen..' Zegt hij als hij weer is bijgekomen. Ik kijk hem aan met een, ik pak je nog wel terug, blik.
'Gaan we?' Vraag ik.
'Ja.' Zegt hij, hij pakt mijn hand en geeft er een kus op, dan rijden we verder.

'Let me tell you a story, about a girl and a boy..' Zing ik zacht mee, we zitten al ongeveer tien uur in het vliegtuig, alleen Justin, de piloten en ik, oh ja en de kok. We moeten nog twee uur vliegen tot we in Australie zijn, het is vreselijk luxe hier in het vliegtuig en na tien uur ken ik het hele believe album uit mijn hoofd.. Justin slaapt tegenover me op een soort grote bank of is het een bed? Ik weet het niet, ik twijfel even maar ga dan naast hem liggen en sluit mijn ogen.