°Chris' POV°
"Bakit kailangan mo pang paalisin ang Yumi ko?" seryosong tanong ko.
"I didn't. She willingly said it" sabi niya kahit narinig kong siya mismo ang nagpaalis sa Yumi ko.
"Just say what you want. She's not familiar here so I better look over her" iritadong sabi ko. Nakita ko naman na nalungkot siya. What's with her?
"Do you really love that girl? For all I see you still love me. Sa tuwing pinagmamasdan ko kayo parang lahat ng ginagawa mo.. It reminds me of what you used to do to me back then" Psh! She's my stalker now?
"That's all you need to say?" I ask coldly. Naiirita na ko. Nag aalala na ko sa Yumi ko.
"What I really want to tell is the reason why I left 6 years ago" the f*ck! It's 6 years ago. Ang tagal na non.
"Can't you just forget her?" she's pleading.
"No" I hardly said.
"I had a leukemia" napatingin ako sa kanya. What?!
"Nung una akala ko kaya ko pang itago. But as the time goes by.. I didn't know that one day it will reach my limit. Nagpapagamot ako almost every week. That's the reason why I can't go out with you" she starts to cry. I'm lost for words.
"Pilit ko pa ring tinatago kahit most of the time napapansin mo yung pagiging pale ko. Ayokong mag alala ka sakin. Ayokong maawa ka sakin. I want you to see me like what you're always doing. Gusto kong mahalin mo ko dahil mahal mo ko not because you feel pity for me" that's all?
"Ganon ba kababa ang tingin mo sakin?" I coldly said.
"N-no! I know I jump to conclusion. I'm really sorry Ichan. Nagsisisi na ko sa pag alis ng walang paalam. Akala ko kasi.. Akala ko pagdating ko handa ka pa rin na bumalik sakin. Please.. I beg you. Mahal mo pa naman ako di ba? Arrange marriage lang kayo. I know it" hindi na ko magtataka sa mga sinasabi niya. Stalker ko nga siya di ba?
"What if I tell you that I don't love you anymore? One more thing, hindi ako mahuhulog sa kwentong ginawa mo" aalis na dapat ako pero lumuhod siya sa harap ko.
"Wag mo kong pagmukhaing tanga at masama sa harap ng iba" naiinis na sabi ko pero hindi siya tumigil.
"Psh! It's your choice" iniwan ko na siya. Kailangan na ko ng Yumi ko.
Hinanap ko agad siya sa labas pero wala siya. Sinubukan kong umikot at dinala ko ng mga paa ko sa isang playground. I saw her with Marius? What the f*ck! May pinag usapan ba sila? Or he just follow my Yumi?
"I'll make you happy just forget him and come with me. Wala kang laban sa pinagsamahan nila ni Lovely" he said while holding the hands of My Yumi. I want to kill him.
"Let go of my wife" I seriously said. So sinundan niya pala ang Yumi ko para kunin siya sakin ha!
"I bet hindi ka naniwala sa kanya" nakangising sabi ni Marius sakin at umalis.
"Ichan.. Please. Maniwala ka sa mga sinabi ko. I'm not making any stories. You want a proof? I can give it to you. Just please... Come back at me" nakaluhod na siya at nakakapit sakin. Ano bang dapat ko pang paniwalaan sa kanya? Pag pinaniwalaan ko ba ang sinabi niya may magbabago?
"Damn it! Kasal na ko!" sigaw ko. I'm pissed. Baka kung ano ano na iniisip ng Yumi ko.
"You can break the marriage. An annulment" what?! F*ck!
"Why would I do that? Anong mapapala ko once I break the marriage?" I ask her emotionless.
"You're the sister of Louis?" tanong ni Yumi ko. How did she know?
VOCÊ ESTÁ LENDO
Marrying My Gangster Enemy
Diversos#Gangster2 You start with the cat-dog like fighting. And then yung isa nahulog ng di napapansin, but in the end her feelings change. Pero yung isa naman ang nahulog... Is there someone between the two of you who's willing to catch? E paano naman kun...
