So Into You (BxB)

Chapter 49 : Princess - News

ALLEN'S POV

"Ano iniisip mo? Kanina ka pa tulala dyan." tanong niya sa akin habang nagda-drive siya.

Pauwi na kami ngayon galing sa 'HONEYMOON' namin. Hindi kami pwedeng magtagal dun kasi baka maghinala na ang iba. Mga utak pa naman ng mga yun lumelevel sa computer. Tsk.

"Wala po. Pagod lang." pagsisinungaling ko naman.

Actually, iniisip ko yung sinabi niya sa akin kanina bago kami umalis.

*FLASHBACK*

Masaya akong kumakain ng almusal sa sala habang nanunuod ng TV nang biglang tumabi sa akin si Karl.

"Sabihin na natin sa kanila." sabi niya agad.

"Ha? Anong sasabihin natin?" nagtataka kong naitanong sa kanya habang hawak ko ang tinidor na may tusok-tusok na hotdog.

"Ibaba mo muna yang tinidor. Iba kasi naiisip ko eh." utos niya sa akin na sinunod ko naman agad.

Natatawa pa nga ako habang inilalapag ko yung pagkain ko sa mesa eh. Paano ba naman kasi bigla kong naalala yung eksena nung minsan siyang dumalaw sa bahay. Lunok siya ng lunok ng laway dahil sa kinakain kong hotdog.

"Oh ayan na po. Ano ba ang sinasabi mong sasabihin na natin?" tanong ko ulit sa kanya pero may halo nang pang-aasar yung tono ko.

Inismiran niya lang ako tapos ay kinuha niya yung remote at pinatay yung TV. Matapos niyang mailapag yung remote ay lumapit siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay. Napansin ko ang pagseryoso ng mukha niya kaya kinabahan ako. Ano ba kasi 'tong sasabihin niya?

"Babe, isang taon na tayo diba?" tanong niya sa akin na tinanguan ko lang bilang sagot.

"Sa tingin ko, dapat na natin ibulgar ang relasyon natin." kasabay nung sinabi niyang iyon ay ang paghigpit ng hawak niya sa akin.

Hindi ako makasagot sa sobrang pagkabigla. Ibubulgar na namin? Ito na ba talaga ang panahon?

"Allen?"

"Karl, pag-isipan muna natin ng maayos 'to. Kung sasabihin na natin sa kanila ang totoo, naisip mo na ba yung magiging reaksyon nila?" kabado kong tanong sa kanya. Kinakabahan kasi talaga ako  sa naisip niya eh.

"Hindi pa. Pero paano natin malalaman kung hindi natin gagawin diba?"

"Para ano? Para malaman natin na ayaw nila sa atin? Para paghiwalayin nila tayo? Kung ganun lang din naman, wag na lang nating sabihin."

"Allen, sawa na ako sa pagsisikreto natin. Gusto kong maipagmalaki sa mundo kung gaano ako ka-swerte na maging akin ka. Na mahalin ako ng tulad mo."

"Karl. Kung ako lang, gusto ko na talagang sabihin sa lahat na tayo nga. Proud din naman akong ako ang minahal mo kahit na maraming babaeng umaaligid sa'yo. Pero kasi, maraming nakapaligid sa atin. Kahit na anong gawin nating pagpupumilipit, mas mataas pa rin yung chance na sila ang manalo laban sa atin."

"Pero Allen.."

"Karl, pag-isipan muna natin, okay? Alam ko namang kaya mong magtiis pa ng konting panahon eh."

Hindi na siya sumagot pero pansin ko ang paglungkot ng mukha niya.

"Sige. Kung ayaw mo pa, hindi kita pipilitin." sabi niya lang tapos ay tumayo na siya at pumasok sa kwarto.

*END OF FLASHBACK*

"Iniisip mo yung kanina ano? Wag mo nang isipin yun. Okay lang talaga sa akin kung ayaw mo pang sabihin. Naisip ko rin naman kasing hindi nga tayo dapat magmadali sa lahat ng bagay. May tamang panahon para dun, at handa akong hintayin yun para sa'yo." sabi niya sa akin kaya nabalik ako sa pag-iisip ko.