♡ Playing Love Games ♡

She Played Her Part ♡ Chapter 45 & 46

"Mark..." tawag ko ulit sa kanya kasabay ng paghawak ko sa kamay niyang nakahawak sa gear stick.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya doon at ang pagbilis pa lalo ng takbo ng sasakyan namin.

"Mark, please, listen first..." pakiusap ko sa kanya.

Wala pa rin siyang kibo. Inalis ko ang kamay ko na nakahawak sa kamay niya dahil sa takot na baka lalo pa niyang bilisan ang takbo ng sasakayan. Napasandal ako sa upuan at napapikit madiin.

Sumasakit ang ulo ko!

I want to shout at him na wala akong ginawang masama. Walang ibig-sabihin ang mga litratong iyon. Pero alam kong papasok at lalabas lang iyon sa tainga niya.

Alam kong galit siya. Sino ba namang matinong boyfriend ang hindi magagalit kapag nakita niya ang girlfriend niya sa malalaking litrato kasama ang lalaking pinagseselosan niya? Pero sana naman makinig muna siya.

Naramdaman ko ang pagbagal ang takbo ng sasakyan. Pagmulat ko ay mabagal pala ang usad ng mga sasakyan sa unahan namin. Tamang-tama para makausap ko siya ng hindi bumibilis ang takbo ng sasakyan.

Huminga ako ng malalim bago ko ulit siya tiningnan. "Mark, listen..." pakiusap ko ulit sa kanya na may halong determinasiyon sa boses.

Parang wala pa rin siyang naririnig. Nakatingin lang siya sa unahan at parang inip na inip sa bagal ng takbo ng sasakyan sa unahan. Kahit isang tingin ay hindi niya pa ako tinatapunan simula kanina.

Gusto kong mainis dahil pakiramdam ko napaka pangit ko para hindi man lang niya lingunin. Pero pinigil ko na lang ang inis ko. Hindi niya alam kung ano ang kuwento sa likod ng mga litratong iyon kaya siya nagkakaganito.

"What you saw—"

Bigla na lang niyang pinatugtog ang stereo ng sasakyan at nilakasan niya pa talaga ang volume. Kumabog sa dibdib ko ang beat ng party song na nag-play mula doon. Nilamon ng malakas na tugtog ang katiting na determinasiyon kong magpaliwanag at ang inis na napigil ko kanina ay bumalik.

Nanahimik na lang ako kaysa makipagsabayan sa lakas ng pagpapatugtog niya. Umusad na ang mga sasakyan at nagsimula ulit siyang mag-drive.

Hindi naman ako mapakali sa pagkakaupo ko. I want to talk to him right now. Ayokong patagalin ang away na ito dahil wala namang kuwenta kung magtatagal. Magsasayang lang kami ng oras o araw.

Ilang araw na lang ang natitira sa two months namin. mag-aaksaya pa ba ako ng panahon? At iyon nga, nagpakita na ang third sign.

Bumilis na naman ang takbo ng sasakyan dahil maluwag na ang kalsada. I'm starting to get scared again. Gusto niya yatang maaksidente kami! Nang lingunin ko ang metro ng sasakyan ay nakita kong halos nasa 120kph ang takbo namin.

Shit! I still want to live!

"Mark, gusto mo na bang mamatay?!" sigaw ko sa kabila ng takot.

Nakahawak na ako sa gilid ng upuan ko. Hindi nakakabit ang seatbelt ko dahil nawala iyon sa isip ko kanina. Note to self, huwag kakalimutang mag-seatbelt kapag galit ang driver!

Kapag nasubsob ang maganda kong mukha sa dashboard, hindi ko mapapatawad si Mark at hahayaan ko na siyang isipin kung anong gusto niyang isipin sa mga pictures namin ni Ejhay!

He gradually slowdown. Na-realize niya rin siguro na natatakot na talaga ako.

Dammit really! Naiwan yata ang puso ko sa daan sa sobrang kaba sa bilis niyang magpatakbo ng sasakyan. Pati ang kaluluwa ko humiwalay na yata sa katawan ko.

"If you don't want to listen, fine! But you don't have to put our lives in danger!" I snapped at him.

Badtrip na ako, from head to toe but he remained silent.