Nisan ve Güney küçük yaşta tanıştıkları andan itibaren birbirlerinin en iyi dostu olmuştur.
Liseye başladıkları yıl ayrı sınıflara düşerler ve ayrılmaz ikili ilk kez ayrılmak zorunda kalır. Aralarına giren tek şey bir koridor da değildir üstelik; f...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elindeki kitaba görmeyen gözlerle bakıyordu Nisan. Tek sayfa bile okuyamamıştı henüz. Aklı Güney'le ve ona dair düşüncelerle öylesine doluydu ki dikkatini bir türlü toplayamıyordu.
"Nisan?"
Bakışlarını okumaya bir türlü başlayamadığı kitaptan kaldırdığında teyzesinin endişeli bir ifadeyle kendisini izlediğini gördü.
"Efendim teyze?"
"Bayadır sesleniyorum sana ama o kadar dalmışsın ki duymadın bile. Ne düşünüyorsun böyle kara kara?"
"Hiç." dedi kız omuz silkerek.
"Bu akşam dükkana Güney mi geldi? Sesini duydum gibi geldi ama emin olamadım."
Nisan sıkkın bir ifadeyle onayladı onu. "Evet, o geldi."
"Bayadır gelmiyordu?" dedi teyzesi soru sorar gibi bir tonlamayla.
"Ben de şaşırdım."
Teyzesinin kaşlarını sorgularcasına kaldırdığını görünce başka bir açıklama yapmak zorunda kalmamak için gözlerini kaçırdı. Daha önce defalarca kez sormuş olmasına rağmen ona Güney'le arasında geçenler hakkında tek kelime etmemişti. Durumun bu şekilde kalmasını istiyordu.
"Neden gelmiş peki?"
"Müzik çalarımı geri getirmiş." Teyzesinin şaşkın bakışları üzerine hemen ekledi. "Bu sabah düştüğümde onu da düşürmüş olmalıyım ama fark etmemiştim. Şans eseri Güney bulmuş."
"Sana geri getirmesi ince bir davranış."
"Ya evet." dedi kız, yüzündeki ifade samimi görünüyordu ancak ses tonunda minik bir alay kırıntısı vardı.
Sevim Hanım düşünceli bir şekilde yeğenine baktı. Tanıştıkları günden beri ayrılmayan Güney ve Nisan'ın şimdi birbirlerinden böylesine uzak olmaları tuhaf geliyordu ona. Nisan eskiden Güney'den bahsederken gözleri parlardı. Şimdiyse onun hakkında konuşmak bile istemiyor gibi görünüyordu. Onları böylesine uzaklaştıracak ne geçmiş olabilirdi ki aralarında?
Bu soruyu Nisan'a defalarca kez sormasına rağmen tatmin edici bir cevap alamamıştı. Kızın söylediği tek şey 'onun artık başka arkadaşları var' olmuştu. Bu konunun onu fazlasıyla üzdüğü ve konuşmak istemediği belliydi. Sevim Hanım da işlerin zamanla kendiliğinden düzeleceğini düşünerek onu sıkıştırmaktan vazgeçmişti. Sonrasında da Güney'in adı hızla tabuya dönüşmüştü zaten. Nisan hiçbir şey olmamış gibi devam etmişti hayatına. Ya da Sevim Hanım öyle olduğunu zannetmişti.
Ancak şimdi, kızın her zamankinden daha kırılgan görünen ifadesine bakarken daha önce verdiği kararın doğru olup olmadığını sorguluyordu. İşlerin kendi kendine düzeldiği falan yoktu. Bu akşam Güney'in beklenmedik gelişinin Nisan'ı ne kadar sarstığına bakılırsa, kızın hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam ettiği de yoktu. Durum onu dışarı gösterdiğinden çok daha fazla etkilemiş olmalıydı. Tıpkı annesinin ölümünde olduğuı gibi...
