Wiecznie młodzi | Caroline & Klaus + Katherine & Elijah

00.| Przyjaźń ✓

 Podeszła do swojej szafy, gdzie wyjęła wszystkie swoje ubrania, które zaczęła pakować do żółtej walizki. Po jej policzkach spływały łzy, gdy tylko przypominała sobie ostatnią godzinę. Chciała jak najszybciej zostawić wszystko za sobą, nie mogła już dłużej patrzeć na to miasto. Potrzebowała się uwolnić od Mystic Falls, a szczególnie ludzi, którzy w nim mieszkali. Wytarła z słone krople z twarzy, ale pojawiały się nowe, nie potrafiła przestać. Ciągle miała przed sobą ostatnią rozmowę z przyjaciółmi, którzy tak naprawdę nimi nie byli. Wierzyła, że coś dla nich znaczyła, ale się pomyliła. Zawsze Elena była pierwszym wyborem, każdy ją wybierał, a Caroline miała już dość bycia dziewczyną, która często była na drugim miejscu. Od zawsze to będzie Elena, wszyscy będą po stronie sobowtóra, a Caroline już chciała wyjść z jej cienia, dlatego postanowiła, wyjechać z miasta. Nie miała nikogo, kto trzymałby ją w jednym miejscu. Jej mama nie żyła, umarła na nowotwór. Dziewczyna ledwo to przeżyła, cały czas płakała w samotności, ale nikt nawet nie zainteresował się, żeby przyjść i ją wesprzeć. Uważali, że powinna pobyć trochę sama, bo tego niby potrzebowała, ale ona chciała jedynie towarzystwa przyjaciół. Bonnie i Stefan wykonali do niej połączenia, pytając, czy czegoś potrzebuje. Oni zawsze byli gotowi jej pomóc, ale Caroline zawsze uśmiechała się i mówiła, że wszystko jest w porządku. Odpychała ich, udawała, że się trzyma.

Ostatnim czasie zerwała ze swoim chłopakiem. Kochała go, był jej pierwszą miłością, ale to już przeszło. Minęły jej uczucia do chłopca z małego miasteczka. Już nie była tak samo zakochana, jak na początku. Nie mogła oszukiwać Tylera, gdy miała uczucia do kogoś innego. Ciągnęło ją do Klausa, ale nie wiedziała dokładnie, co to było. Nie potrafiła określić, jak bardzo było odurzona mieszańcem. Sprawiał, że jej świat był jej, że była główną bohaterką. Czuła się przy nim dobrze, dawał jej to, czego oczekiwała od Tylera. Chciała być pierwszym wyborem, a przy Klausie mogła być, ale on także o niej zapomniał. Wyjechał, zostawił Mystic Falls za sobą, a teraz Caroline zrobiłaby to samo. Chciała w końcu poczuć się wolna. Klaus ją rozumiał, znał ją lepiej, niż ktokolwiek, a blondynka nawet nie starała się być w jego towarzystwie, nie chciała, żeby ją poznał, ale Niklaus dobrze patrzył i obserwował. Znał jej każde myśli, mógł czytać z niej, jak z otwartej księgi. Mikaelson wiedział, że nie lubiła swojego ludzkiego życia, tak samo jak on. Oboje byli tacy sami, nie lubili być słabi, żałośni i bezradni, a jako ludzie tacy właśnie byli. Kochali swoją siłę, władzę, uwielbiali być nieśmiertelni.

Klaus Mikaelson był honorowy swojego słowa, gdy chodziło o Caroline. Sprawiłby, że wszystkie jego obietnice stałyby się prawdą i miał zamiar to dotrzymać w odpowiednim czasie. Mieszaniec przyrzekł jej, że już nigdy nie wróci do Mystic Falls, a ona go już nigdy nie zobaczyła po tych słowach i czasem żałowała, że ta obietnica istniała. Wyjechał do Nowego Orleanu i tam zaczął nowe życie, gdzie jej nie było, ale miał nadzieję, że pewnego dnia się zmieni, w końcu mieli całą wieczność. Na początku musiała zacząć własne życie, żeby później zacząć wspólne. Caroline miała w planach wyjechać do Nowego Jorku, gdzie osiedliłaby się, a może potem wyjechałaby w miejsce, gdzie od zawsze chciała. Wszystko zaczynała od początku.

Ostatnią rzeczą, którą wsadziła do bagażu, było zdjęcie jej zmarłej matki–Elizabeth Forbes. Caroline kochała ją z całym sercem, a po jej śmierci się załamała. Wszystko zaczęło tracić sens, a w takiej chwili najgorsze było, że była sama, a potem jej przyjaciele oskarżyli ją o zdradę. Wtedy nie wytrzymała i wygarnęła Elenie, co sądzi o niej. Katherine miała rację, mówiąc, że to Elena zawsze będzie na pierwszym miejscu. Wampirzyca wsadziła do bagażnika wszystko, co będzie jej potrzebne w nowym miejscu, a następnie odjechała, zostawiając wszystko za sobą. Czas rozpocząć nowe życie, pomyślała i przejechała obok tablicy ''Witamy w Mystic Falls''.