If They Ruled the World [BTS & Lovelyz FF]

Chapter 65 (Julia's jealousy)

Danlex POV

Napakunot ang noo ko ng makitang inabutan ng tubig ni Mady si Carlo. Pagkatapos na pagkatapos ng practice ay nauna pa siyang bumaba para lang kunin ang tubig sa may upuan sa harapan and turns out na ibibigay niya pala kay Carlo.

Carlo accepted it and smiled. "Thank you." He mouthed and Mady smiled. A different one; may kakaiba. Hindi ko mawari kung ano yun.

Napansin ko namang pasimple siya tumingin sa gilid na sinundan ko rin naman ng tingin. Julia, looking at them with... sadness.

Bumalik ang tingin ko kay Mady; I saw her smirked a little. Sinasadya niya ba to? And to my surprise, kinuha niya ang towel sa kamay ni Carlo at pinunasan ang mukha nito.

"That feels sh1t." Narinig kong sambit ni Julia at agad na ibinagsak ang bottled water.

"Julia where are you going?" Rustlene asked, confused.

Paalis na sana si Julia ng lumingon pa ito, "Sa cr, nangangati ako eh. I can't use another person to scratch my itch." Madiin na sambit niya at napatingin pa kay Mady. Tyaka, tuluyan ng umalis.

I looked back; I saw Mady's smirk grew bigger.

I glared, "What?" She asked with a smuggling smile on her face.

What's with her!?
-

Carlo POV

Nagulat na lang ako nung biglang sumulpot sa harap ko si Mady; offering me a bottle of water. Sino ba naman ako para tumanggi? At tiyaka nakakapagod rin namang mag-practice. "Thank you." I mouthed as I accepted the water.

She smiled, sweetly. Simula nung humiwalay siya kanina papuntang coffee shop at pagbalik ng practice, may nag-iba sakaniya. She's... Bubblier? I wonder what happened while she's away from us nung break time?

Habang umiinom ay nakita ko siyang tumingin sa gilid. Perhaps, kina Julia? After I gulped, sinara ko na yung tubig at naka-tingin na ulit siya sa'kin.

Nagulat naman ako ng bigla niyang kunin sa kabila kong kamay ang towel na hawak ko at napaigtad naman ako ng punasan niya ang pawisan kong mukha.

Sa sobrang gulat ay hinayaan ko na lang ang ginagawa niya ngunit di nag-tagal ay tumigil rin siya dahil sa pagbagsak ng isang bottled water galing kay... Julia?

She looks so pissed, bakit kaya?

Nakita niya kaya kami ni Mady? Not to assume; pero nagseselos kaya siya? Damn, hindi ko maiwasan umasa.

Mahal ko si Julia, oo. Inaamin ko na. Ayoko siyang nakikitang ganun pero-- my heart is happy when I got to think that she is jealous.

Maybe.. This will work?

"Julia, where are you going?" I heard Rustlene asked.

Paalis na si Julia when she looked back, "Sa cr, nangangati ako eh. I can't use another person to scratch my itch." Sambit niya at saglit pang napatingin sa gawi namin bago lumakad palayo.

Anong ibig niyang sabihin?
-

Julia POV

Damn-it. Why am I acting this way!? What the f-dge?!

Bakit ba ang bigat sa pakiramdam na makita si Carlo with that girl!?

Naiinis ako! Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko! Those mocking smirk that I saw from her face, ano nanaman bang binabalak niya!? She's such a pain in the @ss. Kailan niya ba ako titigilan?!

Bat ko ba nararamdaman to?! Dapat naman wala akong pakialam di ba?

Or I am just still can't get over what Mady did years ago? Kaya ganito na lang kung mainis ako sa'kanya? Tama, ganun lang yun.

Ang sakit sa ulo kakaisip ng kung ano.

Hindi ko naman ano si Carlo di ba... No, this can't be. Hindi pwede. Ayoko. A-YO-KO.

Padabog akong naglalakad patungo sa CR to refresh my mind and to shrug the thought of something that I couldn't understand. Ano ba tong nangyayare sa'kin? I can't let anyone to destroy me. Not her, not again.

Nagulat ako ng may malamig na kamay ang humawak sa braso ko, "Carlo, ano ba!?" Bulyaw ko.

"May problema ba?" Tanong niya; his eyes are sad and confused.

"Wala." I answered, seriously. Not letting any emotions go.

"Eh bakit ka umalis? May problema eh." Pagpupumilit pa siya, his lips turned into a pout. My eyes looked down to his lips as he did it. "Julia, sabihin mo naman kung may problema oh." Said him, holding my arm tighter.

"Ano ba! Nasasaktan ako! Hindi ba sinabi kong mag c-cr lang ako!" Sigaw ko. Nasasaktan ako sa pagkakahawak niya.

Lumuwag ang pagkakahawak niya; nakita ko ang guilt sa mata niya habang tinitignan ang braso ko. "I'm sorry." He mumbled.

Tumalikod na ako at handa ng umalis when he hugged me from behind, "Bakit pakiramdam ko ako ang may kasalanan?" He whispered through the back of my ear.

"No. Wala naman akong sinabi ah? Isa pa Carlo, let go of me!" Sambit ko habang tinatanggal ang kamay niya sa pagkakayakap sa'kin.

Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya, "Julia please tell me kapag galit ka sa'kin ha? Hindi ko kayang galit ka sa'kin eh." I heard him... Sob.

The sound of his sob made my heart break into pieces and feeling his tears that caused the cloth at my shoulder became wet; makes me so sad. "Ano bang sinasabi mo? Bakit ka ba umiiyak? Let go!" I said, louder. At tuluyan ng inalis ang kamay niya sa pagkakahawak sa'kin.

Hindi ko na kaya, kaya naman umalis na agad ako. Why do I feel like crying, too? I looked back, nakatungo siya at umiiyak pa rin. It's the first time, at bakit siya nagkaka-ganon?

Tumakbo na ako at pumasok sa isang cubicle; there... I let my tears burst out. I feel guilty for acting that way.

Carlo, I can't understand...