If They Ruled the World [BTS & Lovelyz FF]

(Special Chapter: Lance)

Lance POV

"Haaaaay." I mumbled as I opened my eyes.

I roamed my sight around our room, I found no one.

"Where are they?" I whispered.

I immediately stand up from our bed and made my way to the bath room to do my morning rituals.

After, bumaba na ako at dumiretso sa kusina. But it seems like it's too quiet. I can't even hear anything.

Pagpasok ko.. Again, I found no one.

What the hell. Where are those guys?

Tumakbo ako paakyat at agad naligo, nagpalit ng damit at lumabas ng bahay.

What the eff, wala rin yung kotse?

Wala din akong susi para magamit yung motorbike na nandito.

No choice, sinakyan ko ang bike na naka lagay sa garahe at agad tong sinakyan patungong Academy.

Pagkarating sa harap ng school ay binilinan ko nalang si Manong guard na dun ko na lamang iiwan ang bike ko sa tabi niya.

Mahirap na 'no, baka mawala. Ganitong.. Wala akong lock na dala para sa bike.

"Thanks Manong!" I said, and immediately run going to my room.

As soon as I arrived here, I roamed my eyes and, "Shit. Where are they?" Sambit ko nang wala ni isang kaibigan ko ang nakita ko.

Padabog akong pumunta sa pwesto ko at pasalampak na umupo.

Where the hell are they?! Shit naman.

*kruu kruu*

A frown flashed in my face when I heard what my tummy says.

Because of rushing just to be here, nakalimutan kong kumain.

Padabog nanaman akong tumayo at sinimulang mag martiya patungong canteen.

"Argh, sinisira nila ang araw ko." I mumbled.

Pagkarating ko run ay um-order ako ng maraming marami. Wala! Bahala sila. Kakain nalang ako.

Para na akong tanga na bumubulong habang kumakain. Nakakabwisit eh.

Bago mag bell ay tumakbo ako patungong room para tignan kung nandun na nga ba sila.

But to my disappointment, wala pa rin akong nakitang 13 na tao.

Hindi nalang ako papasok.

Dumiretso ako sa soccer field para mag-alis ng inis.

Tumayo ako dun at dun nag-papadyak padyak at tumalon talon.

Nakakainis naman kasi sila eh. Bwisit. Bwisit.

Maya maya ng mapagod ako ay umupo nalang ako at hinayaang masikatan ng araw. Hindi pa ganun kainit at naniniwala akong vitamins pa ang nakukuha ko mula rito. Nah, what a childish move.

"Mister." I looked back when I heard an unfamiliar voice. "Wala ka bang klase?" Tanong nito.

Isang maliit na babae ang seryosong nagtatanong sa'kin.

"I have. Why?" I asked her back.

"Then, why are you here?"

"Why do you care?"

"I am the president of supreme student council, don't you know that.. Escaping class is not a good idea." She raises her right brow.

Shit. She is? I don't know. Wala akong pake sa SSC kaya hindi ko alam na presidente tong kaharap ko. Besides, ang liit niya na nagmumukhang lower year.