Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:17

ไม่แน่หรอก...คนที่เทอชอบอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้

"ทำไมหรอ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมเราถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ..."ดาฮยอนมองหน้าผมด้วยท่าทีสงสัยในสิ่งที่นายอนพูด

"นี่ดาฮยอนอ่า เทอถามให้ตายเค้าก็ไม่ตอบเทอหรอกนะ"นายอนท้วง เดินมาโอบไหล่ดาฮยอนไว้อย่างคนรักใคร่กัน

"เรื่องเนี้ยมันก็พูดยากมากเลยล่ะ จีมินเค้าคงอาจจะ...กำลังลำบากใจที่ต้องเลือกน่ะ แต่เอาจริงๆเราก็เห็นใจนายนะจีมิน คนหนึ่งก็เพื่อนสนิทที่คบกันมานาน อีกคนก็รุ่นพี่ที่แสนจะเพอเฟค นายคงไม่อยากจะเก็บไว้ทั้งสองคนหรอกนะ..."

เอ้าอีนี่! ไม่สิ...

"อิมนายอน!!"ผมตะคอกใส่เทออย่างหัวเสีย จ้องหน้าเทอกลับด้วยแววตาแข็ง

"เอ่อ...เราของแทรกหน่อยได้มั้ยอ่ะ"ดาฮยอนท้วง

ผมเบือนหน้าหนีจากนายอนส่วนเทอเองก็เบ้ปากเล็กน้อยแล้วหันหน้าหนีไปอีกทางเช่นกัน

"มีอะไรอีกล่ะดาอ่า นี่ยังไม่หมดคำถามอีกหรือไง ไม่เห็นหรออีกนิดเดียวเค้าก็จะตีกันตายแล้วน่ะ"แบบแบมท้วงขึ้นบ้าง สงสัยว่าทำไมดาฮยอนต้องอยากรู้อะไรเยอะแยะนัก

"เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะ...เทอมีอะไรก็ถามอิมนายอนได้เลยแล้วกัน ยัยนั่นน่ะ รู้ทุกเรื่องของเรานั่นแหละ..."ผมพูดประชดใส่อิมนายอน คนห่าไรว่ะขี้เสือกจั้ง!

"นี่มึงจะไปไหนว่ะ..."ยองแจถามผม

"ไปที่ชอบๆอยู่ตรงนี้นานๆ มลพิษทางเสียงมันเยอะ กูจะเป็นบ้าตาย!"

"นี่แก!!"

ผมตอบยองแจ แล้วเดินเลี่ยงออกมาเลย ขืนอยู่ต่อ ผมว่าผมคงได้ถอนฟันกระต่ายของยัยนั่นมาให้หมาแทะเล่นเป็นอาหารว่างแน่ๆเลย

.

.

ผมเดินลงมาจากตึกด้วยอารมณ์โมโหขั้นหนัก และตอนนี้เองก็ด้วย...ผมแทบอยากจะฆ่าคนที่เดินผ่านไปมาเสียจริง มันจะได้ดับอารมณ์ของผมในตอนนี้ได้บ้าง