ROOMMATES ||Team10

14. Nowa

Promienie wschodzącego słońca bezszelestnie wdzierały się do pokoju udzielając niecodziennej pobudki. Bezsilnie przetarłam zaćmione oczy przy okazji ziewając.

Nie wyspałam się.

Chwyciłam za telefon przedtem leżący pod poduszką ,sprawdziłam godzinę.

6:59

Promienie odbijane od pościeli oślepiały , zostałam zmuszona do opuszczenia legowiska.

Prędko zasunęłam zasłony ,a po wykonanej czynności odwiedziłam łazienkę .

Po odbyciu porannej toalety przyszedł czas na podjęcie jednej z trudniejszych decyzji. Z niechęcią otworzyłam szafę.

Byłam w samej bieliźnie, kiedy ktoś zapukał do drzwi.

Cudownie.

- Chwilka!- w mgnieniu oka odziałam pierwszy lepszą bluzę oversize, po czym poszłam otworzyć komuś kto właśnie zakłucił mój spokój.

-Cześć ... 

Ciebie to się nie spodziewałam. Logan.

Nadal każdy kontakt z nim uważam za niezręczny, nie mam odwagi na jakie kolwiek  konwersacje, jednak nie chcę aby nasze relacje nie wykraczały poza "pamiętam co mi zrobiłeś".. Zaraz wakacje, w końcu nie wytrzymam.

-Dzień dobry- posłałam mu wymuszony uśmiech.

- Jake zostaje w domu więc pomyślałem, że mógłbym Cię podwieźdź .

-Wiem- przytaknęłam.
-Dzięki, ale zamówiłam już uber'a-skłamałam.

-No jasne- dodał cały czas wodząc mnie wzrokiem.

Teraz już wiem, że nie umiem kłamać.

***

Dochodziła 2 pm, kiedy wpatrzona w lunch rozmyślałam w stołówce.

Byłam jedyną osobą przy stoliku, a każda sekunda dublowała we mnie uczucie osaczenia. Byłam zażenowana, wzrok co drugiej osoby spoczywał na mnie. Spośród 1 stolika chociaż jeden śmiertelnik plotkował na mój temat.

Bez Jake'a to nie to samo.
Spośród ok. 600 osób , nie było tu żadnej innej , z którą mogłabym zawrzeć dobrą relacje. A przynajmniej żadnej odpowiedniej.

Osobiście nie znałam tam nikogo.

"Ta z Jakem" 

Nie raz spotkałam sę z takim określeniem . Byłam pewna ,że większość nawet nie wie jak mam na imię.

Moje dramatyczne przmyślenia przerwała Hannah.

- Smacznego. - oznajmiła.
- Pozwolisz ,że klapnę.

Zdziwiłam się.
Najchętniej wstałabym i wyszła ,jednak z każdą sekundą powstrzymywała mnie ciekawość jawiąca pytanie:

"czego do licha chcesz?"

Milczałam w ignorancji patrząc jak spożywa posiłek.

Bądź czujna Tessa , w końcu to Hannah.

Widząc zakłopotanie przetarła konciki ust i rzekła. - Nic nie mów, przyszłam tulko porozmawiać...

- Okej ?