❛ these wings came from pain
but they are wings
headed for the light ❜
♡
Προτού η Έβελιν Κούπερ και η οικογένειά της μετακομίσουν στο αρχοντικό της θείας τους, η Έβελιν ήταν ένα κορίτσι τρομερά εσωστρεφές, με τη μύτη του πάντα χωμμένη πίσω από...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
❝ i was told when i get older all my fears would shrink, but now i'm insecure and care what people think ❞
— stressed out, twenty one pilots
✧ ❀ ✧
«Έβελιν Κούπερ!»
Μόλις άκουσα το όνομά μου αναπήδησα και άρχισα να προχωράω νευρικά πρώσχνοντας ανάμεσα στο πλήθος των μαθητών για να κατευθυνθώ προς τη τάξη μου, το Α2.
Άκουγα τη φωνή της διευθύντριας να συνεχίζει να φωνάζει τα ονόματα από το κατάλογο δείχνοντας προς το ανάλογο τμήμα καθε φορά. Ένιωσα σαν να ήμουν στη τελετή χωρισμού σε κοιτώνες του Χόγκουαρτς και αυτό με έκανε για λίγο να ξεχάσω το άγχος μου.
Δεν είχα ακούσει ακόμα να φωνάζουν εκείνο το αγόρι στο λεωφορείο, τον Φίλιπ, οπότε ακόμη ήλπιζα πως μπορεί να πέφταμε στο ίδιο τμήμα. Τι βλακεία μου που δε ρώτησα το επίθετό του νωρίτερα!
Ο Τζίμιν είχε πάει ήδη στο τμήμα του καθώς χώρισαν την Γ' Λυκείου πρώτα. Αναρωτιόμουν τι θα έκανε αυτός τώρα που δεν θα ήξερε απολύτως κανέναν. Ανασήκωσα τους ώμους μου. Μπορεί να περνούσε τα λευκά του ακουστικά μέσα από τα μανίκια του και να άκουγε μουσική * δε μου φαινόταν καθόλου απίστευτο.
Έφτασα στην αίθουσα και και σκάναρα τον χώρο με τα μάτια μου για να βρω κάπου να καθίσω. Υπήρχαν μόνο δύο κορίτσια ήδη μέσα, οι οποίες στέκονταν στη πόρτα και είχαν πάρει ένα ύφος που ακόμα και ένας χαζός θα καταλάβαινε ότι κουτσομπόλευαν τους μαθητές που περνούσαν.
Δε ξέρω τι είπαν για μένα όταν πέρασα τη πόρτα αλλά δεν είχα χρόνο να νοιαστώ κιόλας γιατί κάτι τράβηξε τη προσοχή μου στο τρίτο θρανίο της δεξιάς σειράς (αυτής προς το παράθυρο). Διέσχισα την αίθουσα με μεγάλα βήματα και μου κόπηκε η ανάσα από αυτό που αντίκρυσα:
Ήταν ένα χαρτάκι κολλημένο με σελοτέιπ στο θρανίο μαζί με μία άσπρη ορχιδέα ακουμπισμένη δίπλα. Ξεκόλλησα γρήγορα το σελοτέιπ με το νύχι μου και ξεδίπλωσα το χαρτάκι με τα χέρια μου να τρέμουν. Με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα και τον ίδιο γαλάζιο στυλό ήταν γραμμένες οι εξής λέξεις:
