❛ these wings came from pain
but they are wings
headed for the light ❜
♡
Προτού η Έβελιν Κούπερ και η οικογένειά της μετακομίσουν στο αρχοντικό της θείας τους, η Έβελιν ήταν ένα κορίτσι τρομερά εσωστρεφές, με τη μύτη του πάντα χωμμένη πίσω από...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
❝let me run for you even if there are scars on my feet I smile even when I look at your face❞
— run, bts
✧ ❀ ✧
Οι μέρες κύλησαν γρήγορα και πρώτου το καταλάβω έφτασε η πρώτη μέρα στο σχολείο. Το 21ο Γενικό Λύκειο βρισκόταν στο κέντρο της πόλης με αποτέλεσμα να χρειάζεται να παίρνω λεωφορείο κάθε μέρα. Με άγχωναν τα μέρη με πολύ κόσμο (γι' αυτό και συνήθως απέφυγα τα πάρτι) * φανταστείτε λοιπόν πώς θα μου φαινόταν το αστικό λεωφορείο το οποίο ήταν πήχτρα στο κόσμο πρωί - μεσημέρι - βράδυ. Και εκτός απ' αυτό, υπήρχαν τόσα πολλά δρομολόγια και στάσεις που, με την καταπληκτική αίσθηση προσανατολισμού που είχα, σίγουρα θα χανόμουν.
Το μόνο παρήγορο ήταν πως και ο Τζίμιν θα πήγαινε στο ίδιο Λύκειο με μένα, οπότε θα παίρναμε το ίδιο λεωφορείο κάθε πρωί και θα είχα (το πιο σημαντικό) κάποιον να του τα ρίξω αν καταλήγαμε σε άλλη χώρα! Το Γυμνάσιο της Σούγκαρ ήταν κοντά στη φρουταρία που έπιασε δουλειά η μητέρα μου οπότε θα την πήγαινε εκείνη κάθε πρωί με το αυτοκίνητο.
Ξεκίνησα, λοιπόν, εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό με τον Τζίμιν για τη πλησιέστερη στάση. Με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαθούμε γιατί είχε κατεβάσει στο κινητό του μία εφαρμογή η οποία σε συμβούλευε ποια δρομολόγια μπορούσες να πάρεις ανάλογα με τον προορισμό σου. Όσο έψαχνε αυτός στο κινητό του, εγώ χάζευα τα λουλούδια στο παραδίπλα ανθοπωλείο. Κοιτούσα τις βιολέτες όταν θυμήθηκα το τελευταίο χαρτάκι που είχα βρει στο κατώφλι της οικίας Λούντγουικ.
«ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΣ, ΞΕΡΕΙΣ. ΚΟΣΤΙΖΕΙ 0,00€ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΓΕΝΙΚΗ»
Το μήνυμα αυτό με είχε σοκάρει γιατί όποιος κι αν ήταν σίγουρα είχε κρυφακούσει τη κουβέντα μας με τη θεία Έμμα. Επιπλέον, είχα προσπαθήσει να καταλάβω αν είναι κορίτσι ή αγόρι ο αποστολέας. Τα γράμματα ήταν τσαπατσούλικα οπότε θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αγόρι. Αλλά από την άλλη, αν εγώ είχα μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να γράψω τις λέξεις που μόλις κρυφάκουσα κρυμμένη στα ξερόχορτα, τότε και γω η ίδια θα έγραφα τόσο πρόχειρα ... Αλλά στο τέλος αποφάσισα να τον έχω στο μυαλό μου ως αγόρι γιατί το θεωρούσα αρκετά τολμηρό και ... αγενές για να το κάνει ένα κορίτσι!
