KİTAP KOKAN KADINLAR

KİTAP KOKAN KADINLAR- ASKYAKARMİ

Merhaba canlarım. Tamam bu sefer kafa şişirmeden mevzuya giriyorum. :) Efenim bugün ki Kitap Kokan Kadın'ımız askyakarmi  kendisi Aşk Nöbeti kitabının ve Alayına İsyan, Çatlasın Düşmanlar, Aşkına Korsan hikayelerinin yazarıdır.

Röportaj öncesi son çıkış: Medyadaki şarkımıza bakmayı unutmayın. Bizzat yazarımızın zevkidir.

Yaz sıcağında girilen klimalı oda tadında okumalar. :)

1) Öncelikle seni biraz tanıyalım Ablacım. Ayşe kimdir? Ne yapar? Ne eder? Ne yer? Ne içer?

Valla bu sen kimsin sorusuna cevap vermek çok zor. O yüzden bunu okuyunca hayatımı paylaştığım insanlara sordum.

Oğlum annelerin en komiği olduğumu söyledi, kocam hatunların en gevezesi olduğumu iddia etti( hıh), ortim ise şöyle dedi; "Tanıdığım kadınların en iyi salağa yatanı, en sosyal mühendisi ve en çılgınısın."

Ben ise, kocayı boşayıp ortiyi alacak olan bir kadın olduğuma karar verdim:)

2) Kendi karakterlerinden birinin yerine geçebilseydin. Hangisi olmak isterdin?

Tartışmasız Dilem:)

Ama olabilir miyim, hayır. Allah bana Alin'in cesur nöronlarından vermiş ama hep ota boka harcıyorum:))

3) Şu hayatta keşkelerin var mı Ablacım?

"Keşke laf koyup havalı bir şekilde yürümeye başladığımda dizilerdeki gibi tema müzikleri çalsa" dediğim olmuştur:))

Lakin, ben genellikle burnunu bodoslama boka sokan ama sonra o boktan çıkmak için zihni sinir yöntemler bulup sonunda düştüğüm yerden bir avuç toprakla kalkan ballı bir insanım:)

Yani süreç söyle işliyor: Keşke- Hımm napcam lan şimdi?- Ovvv bu da olur!!! :)))

Şaka bir yana, "iyi ki"lerim "keşke"lerimden çok, bunun için hep şükrederim.

4) Kurguların birden bire mi oluşur? Yoksa üzerinde günler gecelerce düşünür müsün?

İlk kurgu bir anda oluşur. Tek bir söz, tek bir sahne.

Ama sonra onunla yatar onunla kalkarım. İşimi gücümü yaparken, yemek yerken, duş alırken bile kafamın bi tarafında o kurgu döner.

5) Sence en pis huyun ne?

Bunu da ortime sordum. Seçmekte epey zorlandı ahaha:))
Sonunda müsriflik olduğuna karar verdi, çok fazla saçıp savuruyormuşum:) Bir de "Dışarıyla o kadar bağımsızsın ki birine kötülük bile yapmıyosun, o kadar siklemiyorsun" dedi. Ama bence bu iyi bi şey. Hı? Hadi ya??? Değil mi?

Kocama göre ise gereklilik cümlelerimmiş. "Yapmam lazım. Bitirmem lazım. Yayınlamam lazım. Uyumamam lazım. Teslim etmem lazım." Ben böyle konuştukça adama sıkıntılar basıyormuş:)

Oğluma göre babasıyla birlikte onu yakalayıp çok fazla sıkıştırmamız-öpmemizmiş:)

Bana göre en pis huyum ise, bunların hepsinden kötü:) Hiçbir huyumun bana pis gelmemesi:)

6) Bir şeyler yazarken birisi seni görse hakkında ne düşünür?

Başka bir dünyada olduğumu.
Normalde etrafımda o sıra kim ne düşünüyor, kim memnun, kim kızgın, kim kıvranıyor hepsini gözlemlemeye bayılırım ama yazarken herkesten soyutlanırım, hikayemin dünyasına ışınlanırım. O anlarda gerçek dünyada kıyamet kopsa farketmem, farkedersem de "Canım bi saat sonra kop bi zahmet, şu sahneyi bitirmem gerek, mersi." deyip işime dönerim.
Hatta bunu yaptım da:)