Secretly Married A Nerd (GirlxGirl) [Complete/Editing]

CHAPTER 37 : Too Late?

"Manong!" pa-sigaw kong tawag sa matabang guard na naka-hawak pa ng flashlight, mukha siyang baboy sa angry birds.

"Yes ma'am?"

"Lumapit ka dito!" magkaka-wrinkles ako dahil sa bwisit na 'to. Nasasayang ang bawat segundo na dapat kasama ko si Louise sa kwarto ko ngayon! Bullshit.

"S-sorry ma'am." napa-kamot pa siya sa ulo. Wtf?! Wala naman siyang buhok, sampalin ko siya nang makita niya.

Control yourself Audrey.

"Buhatin mo siya." utos ko. "Wait, did you put some alcohol?"

"Opo."

"Good bulldog.. I mean good." I'm very strict when it comes about cleanliness, I'm taking the course medtech at bawal ang marumi dun kapag nasa laboratory. Now, ask yourself kung nababagay ka dun.

"Wag na wag mo siyang mamanyakan kundi malalagot ka sa akin." pagbabanta ko pa.

Nauna akong pumasok sa malawak at malaki naming mansion pero tanging mga maids and bodyguards lang ang nakakasama ko. Not until tonight na kasama ko si Louise, I'm sure gigising ako bukas ng may ngiti sa labi.

"Nilalagnat po siya ma'am." nag-side comment pa talaga, ang lakas ng loob niya huh?

"Alam ko kaya pwede ba bilisan mo nalang?!"

"Pero ma'am hindi ko naman po alam kung saan ang kwarto niyo." Oh fuck. Nakuha pang mamilosopo ng balyena. I controlled myself hard para di siya masigawan, ayaw ko namang ma-istorbo ang mahimbing na tulog ng pagmamay-ari ko.

At dahil sa tingin niya ako pa may kasalanan binilisan ko ang pagpunta sa room ko which is on the third floor, wag lang talaga siyang magkamaling bastusin si Louise.

I never let someone to step in inside my room so sa front door
pa lang ako na ang umakbay sa love ko, "Thank you." and I smiled sweetly and showed my toothpaste commercial teeth to him, as expected confusion plastered on his face. Alam ko na magsusumbong yan sa parents ko dahil sa pagtrato ko sa kanya, but sad to say uunahan ko na siya.

"You may go." still with my forced smile, I furrowed when he's still standing idiot in front of me.

"S-sige po." I rolled my eyes, "Love, you're so heavy."

"Thank god." inayos ko ang pagkakahiga kay Louise habang mahimbing pa rin siyang natutulog, so peaceful, so pretty lalo na nung tinanggal ko ang nerdy glasses niya.. I have an urge to kiss her, but the hell Audrey she's sick!

Only two of us inside my room, yes inside MY room!

Kumuha ako ng extra clothes ko after I changed my laboratory gown. As a medtech student hindi lang naman puro sa laboratory ang pinag-aaralan namin I took my thermometer in my medicinal kit and put it inside her mouth while she's breathing heavily.

Bigla akong nag-alala para sa kanya ang taas ng lagnat niya.

"Love.." malungkot akong naka-tingin sa kanya, I was taken aback when I saw a tear falling from her left cheek.

A psychological fact when your first tear flow from your left eye it means you're in pain.

She's in pain.

And I can feel the pain too. I squeezed her hand gesturing that I'm only here for her, using my thumb pinupunasan ko ang mga luhang umaagos na naman sa mata niya. Her eyes are closed but I know she's crying hard inside, I don't want to see her like this. I really love her to the point na nasasaktan ako na umiiyak siya ngayon.

Did someone hurt her emotionally? The reason why I'm being possessive girlfriend-like to her because she's the only one who makes me have this soft-side not like being an angelic-demonic one, I love being that whenever she's with me. Saan pa ba ako makakahanap ng tulad niya? No one in this world, kaya di ko siya hahayaang masaktan ng taong dahilan kung bakit siya nagkaka-ganito ngayon.