Jungkook's POV
Minulat ko ang aking mga mata't nagising nawala na siya sa aking tabi. Parang makata ako kung ako'y magbugkas ng mga salita, anong nangyari sa akin? Mahimbing akong natulog at sa pagbukas ng aking munting mga mata ay wala na ang taong inaasahan kong makikita ko matapos ang ilang oras na kadiliman na aking nadama.
"J-Jimin." Nangingig ang aking boses sa takot dahil bumalik ulit sa aking isipan ang nakaraan na labis ang kinamumuhian bagkus nakakakilabot na din dahil hindi ko lubos na maisip na napakaraming lugar na pwede naming hinutuan, bakit dito? Napagtanto ko na nasa balikat ko padin ang jacket na nilagay niya sa akin, ngunit nasan na ang taong tinutukoy ko?
Na hindi mabilisan na paraan dahil masakit ang ulo, sinubukan kong bumuangon at ang aking kamay na nakakapit sa rehas.
"N-nasan ka na?" Maging matatag ka Jungkook, wala dito ang kuya mo para pagaanin ang loob at kung andito man siya baka kanina na pa siyang sumisigaw na parag narape.
"H-hyung." Nanlaki aman ang mata ko sa sinabi. Hinampas ko naman ang bibig ko bilangparua sa binigkas ko.
"Jungkook, pinagsasabi mo. Kaya mo 'to." Huminga ng napakamalalim mas malalim pa sa height ni Jimin at sinubukan kong maging matino.
"Ganito na lang ba ang kahahantungan ko, yung naiiwan at naghihintay kung babalik siya, kung may babalikan pa siya? Ako ang palging mag-isa na parang tanga na hindi na makahinga dahil sa alaala na hindi na muli maiibalik ang taong mahalaga na ngayo'y 'pag sumasagip sa isipan ko'y kung maaari'y mabura na lamang ng tuluyan." Kumulog at napasigaw naman ako dahil pagkatpos ko humugot eh parang binigyan lang ako ng masamag reaskyon. Ayoko na suko na ako! Ano bang ginawa ko!?
Bakit parang bumabasa na ang aking mga mata na tila'y sinyales na ako'y iiyak? "Bakit ka ba lumayo, saan ka ba pumunta, bat mo ako iniwan, yun ang mga salitang gusto kog sabihin pero ngayon wala ka na."
Pumatak ang luhang aking kinikimkim na sana'y hindi tumulo. Masakit lang kasi sa aking puso ang naiiwan, ang mag-isa na parang walang nagmamahal at umaalaga sayo dahil lumalik ako ng walang ina't ama na gumagabya sa akin at si hyung lang ang meron ako, at ang masaklap pa doon ay wala siya sa tabi ko.
"Jungkook." Pinunasan ko naman ang basa kong mukha at nahihiya akong harapin kung si Park Jimin man ang tumawag sa aking pangalan. Nakita ko naman na may sapatos na puti malapit sa akin. Naramdaman ko naman ang mainit niyang kamay sa aking pisngi kaya't hindi ko na maiwasan na malaman kung sino siya.
Laking gulat ko sa nakita ko, hindi ako makagalaw sa taong nakaupo sa aking harapan. "Ang lakas mo sa labas pero mahina ka. Hindi ka mag-isa, pati ako takot ako dito sa lugar na ito pero hindi mo na dapat malaman kung bakit, ang mahalaga ligtas ka."
Pati si Jimin may masamang alaala din siya dito? "Ayokong isipin ito pero nakita na kita dati pa."
Tumigil naman siya sa kanyang ginagawa at ang kanyang atensyon ay napunta sa akin.
"Imposible naman, marami na kasi akong iniisip ngayon. Huwag na."
Tumabi naman siya sa akin at binigyan niya ako ng mainit na kape. Kinuha ko naman ito, ang kanyang kamay ay dumapi sa akin. Tumingin ako sa kanyang mata't nginitian ko siya pero sa tototo lang hindi ko lang mapigilan dahil lumabas na lang sa aking labi.
"Jungkook, ano yung pasa sa iyong likod." Napakagat naman ako sa aking labi at hindi ako agad nakapagsalita.
"Anong nangyari, papaano mo yun nakuha?"
"Siguro hindi ko na lang tinanong, sorry." Bakit mo bigla natanong? Anong pumunta sa utak mo at may lakas ka ng loob na tanungin yun sa akin?
"Gusto ko lang kasing linawin sayo na hindi ako magaling makipaglaban kung may mananakit sayo kagaya nung naganap nung lasing ka."
"Sorry, hindi talaga ako matino kapag nakatikim ako ng alak." Nagsimula sa patikim-tikim~
"Pero dati, may aksidente na naganap noon at dito sa tapat na ito naganap ang pangyayring iyon." Tumaas ang balahibo ko hindi dahil sa pagbugso ng hangin kundi sa kwento na sinasabi niya ngayon.
"D-dito."
"Jungkook."
"Magkasama kayo dito buong magdamag?"
*************************************************
Galing okay na yung moment biglang may sumabat okay lang talaga ako hahahahahaha
Kpopisheartue
YOU ARE READING
BTS FF OTP VHope || Jikook: Too dumb, too late (Tagalog)
Short Story"Bakit kung kelan huli na ang lahat, doon mo maiisip ang mga bagay na sinayang mo?" - V "Sadyang mapaglaro ang tadhana. Sadyang nauubos ang pasesnya" - Jhope "Unting-unting nauubos ang oras. Sana malaman mo kung gaano kahalaga ang bawat minuto ng bu...
