bab 32

251 12 0
                                    

Aku hanya duduk di bangku kosong sambil melihat langit yang cerah.Aku menutup mata.

Kalaulah masa boleh diputar balik, aku minta supaya aku tak kenal kau siapa dan tak nak kenal pun kalau aku begini akhirnya.

Di sebelahku ada sepasang kekasih tapi aku malas nak pandang siapa.

"Habis tu, mana first love you tu?" soal wanita tersebut.Aku sempatlah jugak curi curi dengar perbualan diorang.

"Ntahlah you.I rasa dia dah mati kot." jawab lelaki.Eh jap?! Kenapa suara dia macam farhan?

Aku menoleh kearah pasangan kekasih tersebut.Dan ya, yang cakap aku dah mati tadi tu memang farhan.

Kemudian tanpa sedar mata farhan terpandang aku dan mata kami bertentangan.Farhan terkejut melihat aku.Dan aku cuba melarikan pandangan.

"You duduk sini kejap eh? I nak pergi toilet kejap" kata farhan.

"Jangan lama lama sangat tau you~" kata amelia.

Sungguh aku terkejut dengan perubahan drastik farhan.Dulu aku nampak sedikit perubahannya seperti mahu bersolat dan dia juga pernah jadi imam solat kami sekeluarga tapi sekarang? Dah kembali kepasa asal semula? Ya allah, senangnya kau tinggal ajaran allah farhan.

Tiba tiba phoneku bergetar.Aku mengeluarkan phone dari beg tanganku.

Farhan
=aku nak jumpa kau dekat depan tasik.

Me
=Kau tak takut ke jumpa orang mati?

Farhan
=Tak payah nak sindir aku.Aku nak jumpa kau sekarang.

Nak tak nak aku kenalah jumpa.dia.Aku memulakan langkahku untuk berjumpa dengan seseorang yang pernah mencuri hatiki suatu ketika dulu.

Dan aku sampai di lokasi tersebut.Mana farhan? Kata nak jumpa dekat depan tasik? Tak pelah sementara dia tak sampai lagi baik aku tengok keindahan tasik ini.

Eh? Ada angsalah! Wow cantiknya!? Kaler putih pulak tu.Ya allah ain?! Tak pernah jumpa.angsa ke?? Sah sahlah angsa tu kaler putih tak kan kaler biru pulak!?

"Seronok tengok angsa sampai aku kat sini pun kau tak perasan." jawan farhan.

"Angsa cantik tak macam kau buruk." kataku.

"Kau just abaikan apa yang aku cakap tadi." kata farhan.

"Haha senang giler kau suruh aku lupakan.Dalam masa 2 minggu aku rasa aku dah banyak menangis sebab kata kata yang hambarkan dekat aku"
Jawabku.

"Aku tak suruh pun kau menangis" katanya selamba.

"Dahlah, kalau kau nak jumpa aku semata mata sebab nak cakap hal ni, baik tak payah.Buat sakit hati aku je." ujarku dan tiba tiba phone ku berbunyi.

Cikgu azzuhran?!

"Hello?"

" Hello ain." jawabnya.Aik macam panik je suara?

" Hah ya cikgu? Kenapa?"

"Aina.."

"Kenapa dengan aina?" kataku.

"Dia masuk hospital.Demam panas.Demam dia tak surut surut lagi.Makin panas." jawabnya.

"Ok ok nanti saya datang.Cikgu tunggu eh." kataku dan mematikan talian.

Lalu aku memandang farhan dan dia mengangkat keningnya tanda ' kenapa?'

"Aina masuk hospital.Demam panas." kataku.

"What?! Eh jomlah kita pergi sekarang." jawab farhan gelabah.

********
(KPJ)

Aku mendail no cikgu azzuhran dan dia tak angkat.Heishh tima time macam ni kau tak angkat.

BILA HATI KATA SAYANGWhere stories live. Discover now