Δεσμοί Αίματος

Κεφάλαιο 74

Ήταν μεσημέρι πια όταν τα δυο αμάξια σταμάτησαν έξω από το μικρό ξενοδοχείο της Ελπίδας ....

Πρώτη κατέβηκε η Ναυσικά ....αφού τεντώθηκε λίγο για να ξεμουδιάσει πλησίασε την Δήμητρα ....

Ν: δεν είχα δίκιο ;....την ρώτησε κάνοντας μια κίνηση σαν να καμάρωνε για τον χώρο ....

Η Δήμητρα δεν πρόλαβε να απαντήσει ,γιατί ένα μικρό κοριτσάκι έπεσε με φόρα πάνω στην Ναυσικά ,ξεφωνίζοντας ....

Χ: Ναυθικά ...ηλθες ....μαμά ...ηλθε η Ναυθικα....

Άπλωσε τα χεράκια της για να την πάρει αγκαλιά και η Ναυσικά ασυναίσθητα έσκυψε , όμως η φωνή της Ελπίδας την σταμάτησε ....

Ελπ: ούτε να το σκεφτείς στην κατάσταση σου ....Χαρά , δεν είπαμε πως η Ναυσικά περιμένει μωρό και πρέπει να την προσέχουμε ;....

Η μικρή έσκυψε το κεφάλι για λίγο και μετά έσκασε ένα φαφούτικο χαμόγελο στην Ναυσικά ....

Χ: συνωμη ....το τσεχασα...από πού θα ελθει το μωλο ;...ειναι στο αματσι ;....είπε και αρχισε να κοιτάζει γύρω της ....

Η Ναυσικά έσκυψε στο ύψος της μικρής και της χαμογέλασε ....

Ν: έλα να σου κάνω μια αγκαλίτσα ...δεν πειράζει που το ξέχασες ...αν πάντως θες αγκαλιές, έχω πολύ κόσμο εδώ πέρα, που είμαι σίγουρη πως θα θέλουν να σε σηκώσουν ....αγκάλιασε σφιχτά την μικρή και εκείνη της έδωσε ένα φιλάκι και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό της ....

Χ: το μωλο πότε θα ελθει ;....την ρώτησε ....
Ν: το μωρό είναι εδώ ...είπε και έδειξε την κοιλία της ...και δεν θα βγει ακόμα ....

Η Χαρά κοίταξε με ενδιαφέρον την κοιλία της Ναυσικάς ....άπλωσε το χεράκι της και την ακούμπησε ....

Χ: σαν μπάλα είναι ....

Όλοι έσκασαν στα γέλια με την παρατήρηση της και η μικρή τους κοίταξε με απορία ....

Στην Αθήνα ...

Στ: λες να έφτασαν ;....να πάρουμε ένα τηλέφωνο ;...
Ευκλ: ηρέμισε βρε Στέλλα ...μόλις ταχτοποιηθούν θα μας πάρουν ....
Στ: πως είσαι τόσο αναίσθητος ;...
Ευκλ: δεν είμαι αναίσθητος ...ρεαλιστής είμαι ...η Ναυσικά μας έχει μια πολύ καλή εγκυμοσύνη και το ξέρεις ....
Στ: ναι για αυτό είμαστε κάθε τρεις και λίγο στο νοσοκομείο ...μουρμούρισε ....
Ευκλ: αν δεν ήταν τόσο καλή η εγκυμοσύνη της ,με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, θα είχε χάσει το μωρό προ πολλού και το ξέρεις ....για αυτό σταμάτα και άσε το παιδί να ανασάνει ....
Στ : έχεις δίκιο ...άλλα δεν μπορώ να μην ανησυχώ ....παραδέχτηκε ....
Ευκλ: εγώ να ανησυχώ που έχει πάει μεσημέρι και με έχεις αφήσει χωρίς φαγητό ; ...παραπονέθηκε εκείνος ....
Στ :α, δεν στο είπα ...θα με βγάλεις έξω σήμερα ...του είπε και χαμογέλασε αθώα ....