Δεσμοί Αίματος

Kεφάλαιο 1o

Η ησυχία της νύχτας έσπασε από τον εκκωφαντικό ήχο της σειρήνας του νοσοκομειακού......
Ο Πέτρος ήταν στο γραφείο του και ασυναίσθητα πλησίασε το παράθυρο ...
Άραγε θα ήταν τυχερός αυτός που ήταν μέσα στο ασθενοφόρο;...

Αμ: Πέτρο μου ...ήρθα....

Η Αμαλία ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα ,γύρω στα σαράντα ,με πολύ ιδιαίτερο στυλ....αυτή η ιδιαιτερότητα της παραλίγο να της στερήσει την ευτυχία όταν ήταν μικρότερη.... Τώρα πλέον είχε καταφέρει να δαμάσει λίγο τον αυθορμητισμό της, για να μπορεί να σταθεί δίπλα στον έρωτα της ζωής της....

Π: καλώς την....την πλησίασε και την φίλησε τρυφερά ...δώσε μου δυο λεπτά να τελειώσω κάτι και φεύγουμε.....

Η Αμαλία πλησίασε το παράθυρο και χάζεψε την εικόνα της πόλης που έμοιαζε να ζωντανεύει με τα φώτα ....κάπου εκει .....όχι δεν θα άφηνε πάλι αυτές τις σκέψεις να της χαλάσουν την διάθεση....

Π: ετοιμος....παμε;....εσβησε το φως και την έπιασε στοργικά από τη μέση...

Ο Πέτρος ένιωθε πως κάτι τη βάραινε ...δεν ήξερε τι και δεν ήθελε να την πιέσει να του πει.....ενιωθε όμως πως ότι και αν ήταν έπρεπε να την στηρίζει και αυτό έκανε ...χρόνια τώρα.....

Λ: ήσυχη νύχτα η σημερινή.... παρατήρησε ο Λευτέρης και ο Νικηφόρος συμφώνησε
Ν: μερικές φορές θέλω να είναι ήσυχες οι νυχτες ....δεν χρειάζεται να παριστάνουμε τους θεούς.....
Λ: ποτέ δεν ένιωσα έτσι και το ξέρεις .....απλά όταν μπορώ να σώσω μια ζωή νομίζω πως βοηθώ τους γονείς μου......

Ο Νικηφόρος τον κοίταξε με κατανόηση ....Ο Λευτέρης είχε γίνει τόσο καλός στη δουλειά του σπρωγμένος από μια εσωτερική ανάγκη εξιλέωσης απέναντι στους γονείς του....

Ν: τα έχουμε ξαναπεί αυτά ...δεν έφταιγες εσύ..... ήσουν παιδί....

Ο Λευτέρης χαμογέλασε μελαγχολικά.....

Λ:ναι... παιδί.....
Ν: τέλος οι μελαγχολικές σκέψεις για απόψε ....πάμε να πάρουμε το Μάκη και να βγούμε....
Λ: δεν έχω και πολύ κέφι ....
Ν: μόλις δεις την Εύα θα σου έρθει ....τον πείραξε ο Νικηφόρος
Λ: λες να είναι ακόμα στο γραφείο;.... ρώτησε χαμογελώντας πονηρά
Ν: μόνο αν πάμε θα το διαπιστώσεις..... τον προκάλεσε ο Νικηφόρος