Δεσμοί Αίματος

Κεφάλαιο 45

{{ Δευτερο και τελευταιο για σημερα ...Καλη αναγνωση ...}}

Η Δήμητρα ήταν στο σπίτι του Λευτέρη όταν δέχτηκε το τηλεφώνημα ....έβλεπε την αγωνία του και δεν ήθελε να τον κάνει χειρότερα ....έτσι δεν του είπε τίποτα ....

Πριν φύγει όμως ,εκείνος την σταμάτησε ....

Λ: θα φύγει ;....την ρώτησε με αγωνία ....
Δ: δεν ξέρω Λευτέρη μου ...ελπίζω πως όχι ....του είπε ειλικρινά ,παρόλο που μέσα της πίστευε πως εκείνη θα έφευγε ....
Λ: αν θέλεις έλα αργότερα ....
Δ: θα έρθω ....του υποσχέθηκε ....

Η Αμαλία ένιωθε κουρέλι ....δεν περίμενε καλύτερη αντιμετώπιση ,αλλά ούτε τόση σκληρότητα ....γιατί η Ναυσικά ήταν σκληρή ,όχι τελείως άδικη ,αλλά πολύ σκληρή ....

Αμ: πάω να ξαπλώσω ....δεν αντέχω άλλο για σήμερα ....είπε και άφησε τον Πέτρο μαζί με τον Φίλιππο ....

Φ: θα πας μαζί της ;....ρώτησε τον πατέρα του ....

Εκείνος έβαλε ένα ποτό και κούνησε αρνητικά το κεφάλι ....
Π: θέλεις ;...ρώτησε τον γιο του και εκείνος έγνευσε καταφατικά ....
Ο Φίλιππος περίμενε τον πατέρα του να μιλήσει ....
Ο Πέτρος δεν την περίμενε καθόλου αυτή την αντιμετώπιση ....
Π:συμφωνεις μαζί της ;....ρώτησε τον γιο του ....
Φ: δεν ξέρω αν συμφωνώ ...το σίγουρο είναι πως την καταλαβαίνω ...γκρεμίστηκε όλος ο κόσμος της ....
Π: αν ήταν μια απλή υπόθεση υιοθεσίας που είχε έρθει στο γραφείο μου ,θα ήξερα τι να κάνω ...τώρα όμως καταλαβαίνω τους ανθρώπους που έρχονταν και ήταν σε απόγνωση ....
Φ: αν ήταν ένας ξένος τι θα τον συμβούλευες ;...
Π: να ηρεμίσει και να αφήσει τον χρόνο να κάνει την δουλειά του ....
Φ: γιατί δεν ακούς την συμβουλή σου λοιπόν ;....
Π: γιατί κατά βάθος πιστευω πως όσο σκληρή και αν ήταν η Ναυσικά, είχε δίκιο σε ότι με αφορούσε ....και αν δεν μπορέσω εγώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου ,πως μπορώ να το περιμένω από εκείνη ;....

Η Στέλλα καθόταν στο σαλόνι και κοίταζε έξω από το παράθυρο, όταν την πλησίασε ο Ευκλείδης ....