Δεσμοί Αίματος

Κεφάλαιο 27

N: είσαι σίγουρη για αυτό που είπες ;...
Στ: ναι ...συζήτησα κάποια πράγματα με τον πατέρα σου χθες βράδυ και μου έδωσε να καταλάβω κάποια λάθη μου ...θέλω να είσαι καλά ...θέλω αυτό το μουτράκι να λάμπει, όπως έλαμπε χθες ...
Ν: είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου ...την αγκάλιασε τρυφερά και η Στέλλα ανταπέδωσε την αγκαλιά ,ίσως με λίγο περισσότερο ζήλο από ότι έπρεπε ...
Στ: αυτό που είπες τώρα θέλω να το θυμάσαι ...της είπε και η Ναυσικά την κοίταξε με απορία ...
Ν: πως μπορώ να το ξεχάσω ;...
Στ: μερικές φορές κάνουμε πράγματα που έχουν σκοπό να κάνουν καλό ,αλλά οι προθέσεις μόνο δεν φτάνουν ...και τότε ξεχνάμε την καλή πρόθεση του άλλου ...
Ν: πολύ μυστήρια είσαι σήμερα ...
Στ: πάντα ήμουν ...λοιπόν σημασία έχει πως σήμερα, όλα είναι καλά και εσύ γυρίζεις σπίτι υγιεστάτη ...

Ευκλ: που το βρήκες αυτό;...
Λ: πάνω στο γραφείο μου ...μου φάνηκε παράξενο και το άνοιξα ...
Ευκλ: πότε το άφησε;...

Και τότε ο Λευτέρης θυμήθηκε ...
Λ: το βράδυ που το έγραφε την είδα ...εκείνη δεν το ήξερε ...δεν με κατάλαβε ...την είδα να το βάζει μέσα σε ένα βιβλίο ,το οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες το είχα δει εδώ ...μάλλον θα έπεσε από μέσα ...
Ευκλ: και τώρα της το λέμε;...
Λ: Νομίζω πως θα την φέρουμε σε δύσκολη θέση ... πιστεύω όμως πως πρέπει να το διαβάσει η κυρία Στέλλα ...
Ευκλ: ναι ...πρέπει ...
Λ: κύριε Ευκλείδη πρέπει να μιλήσουμε για κάτι ...θέλω να ξε καθαρίσω πως δεν ήξερα τίποτα για αυτά που ανακοίνωσε η Ναυσικά ...
Ευκλ: φάνηκε ...πίστεψε με ...ο Ευκλείδης χαμογέλασε
Λ:το συζητήσαμε με την Ναυσικά και αποφασίσαμε πως θα έρθει στο ταξίδι μαζί μου, αλλά μετά θα γυρίσει σπίτι σας ...για το ταξίδι συμφώνησα μαζί της ,γιατί την έχω ανάγκη την παρουσία της ...είναι πολύ δύσκολο αυτό το ταξίδι για μένα και την χρειάζομαι δίπλα μου ...

Ο Ευκλείδης δεν είπε τίποτα ...άλλωστε ο φίλος του ο Σταύρος, τον είχε ενημερώσει για κάποια πράγματα και έτσι ήξερε πως η κόρη του ήταν σε καλά χέρια ...

Ευκλ: αρκετά ...πάμε γιατί η Ναυσικά είναι ικανή να φύγει μόνη της από εδώ ...

Μετά τις υπογραφές, όλοι μαζί πήγαν στο γραφείο του Πέτρου...ήταν όλοι μουδιασμένοι και περίεργοι για το τι έγραφαν οι φάκελοι ,που κρατούσαν στα χέρια τους ...