Δεσμοί Αίματος

Κεφάλαιο 15

Τελικά η Μαρίλια τους ενημέρωσε πως δεν χρειαζόταν να περάσουν να την πάρουν και ότι θα τους συναντούσε σπίτι .....και αυτό έγινε ...μόλις έφτασαν την βρήκαν να τους περιμένει στην πόρτα με μια μεγάλη αγκαλιά λουλούδια .....

Μαρ: ήθελα να είναι κάτι πιο ακριβό και εντυπωσιακό ,αλλά δεν με έφταναν τα λεφτά μου....είπε στην μητέρα της και της έδωσε την ανθοδέσμη...
Αγγ: είναι υπέροχα ...ευχαριστώ πολύ ...είπε η Αγγέλα και αγκάλιασε την κόρη της

Ο Μάκης κατάλαβε πως έπρεπε να μείνουν για λίγο μονές τους και έφυγε διακριτικά, με πρόσχημα ότι θα πήγαινε να φέρει κάτι να φάνε .....

Μόλις μπήκαν μέσα η Αγγέλα κοίταξε το χώρο γύρω της ...

Αγγ: πολύ ωραίο σπίτι ....σχολίασε
Εύα : ναι , είναι του Λευτέρη και έχει βάλει πολύ αγάπη φτιάχνοντας το.....
Αγγ: καλό παιδί ...τον κατάλαβα εγώ .....είναι φίλος του Μάκη;
Εύα : παιδικοί φίλοι ...δεν ξέρω λεπτομέρειες για τη σχέση τους, αλλά αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο σαν αδέλφια ....
Αγγ: μέσα στην ατυχία μας σταθήκαμε πολύ τυχερές......και πόσο θα μείνουμε εδώ ;
Εύα :μέχρι να βρούμε κάτι δικό μας ...τα έχω δρομολογήσει όλα και με τη βοήθεια του Μάκη.....
Μαρ: μαμα πρόσεξες πως σε κάθε φράση υπάρχει και ο Μάκης;....την διέκοψε και την πείραξε η Μαρίλια ....
Εύα : σταμάτα μικρή ....όλα στην ώρα τους ....
Μαρ: άρα ....κάτι έγινε ....πες .....

Το κουδούνι που χτύπησε, έσωσε την Εύα από την ανάκριση....

Μαρ: μην νομίζεις πως τη γλίτωσες έτσι εύκολα ...της φώναξε η Μαρίλια....

Ο Λευτέρης είχε μείνει μόνος με την Ναυσικά ...
Λ: τι σκέφτεσαι;...
Ν: την όλη κατάσταση ....δεν μου αρέσει που γνωρίζω τους φίλους σου καθηλωμένη σε αυτό το κρεβάτι .....
Λ: είναι προσωρινό και το ξέρεις ....άλλωστε ο Μάκης ήθελε απλά να σε γνωρίσει και δεν μπορούσα να το καθυστερήσω άλλο ....έλεγε πως ντρεπόμασταν για αυτόν ....
Ν: πλάκα έχει......μου άρεσε.....
Λ: τον άφησες να αναρωτιέται όμως .....
Ν: δεν μου άρεσε όλο αυτό το σκηνικό που προσπαθούσε να φτιάξει ....
Λ: έχει πολλά στο μυαλό του και αυτός και ήθελε να σιγουρευτεί πως τουλάχιστον εμείς πέσαμε σε καλά χέρια .....
Ν: και πείστηκε;....
Λ: δεν ξέρω ...όταν μάθω θα σου πω....
Ν: εσύ πιστεύεις πως έχεις πέσει σε καλά χέρια;....τον ρώτησε και κάρφωσε το βλέμμα της πάνω του....
Λ: αυτό το βλέμμα είναι πιο δυνατό από προβολέα εξέτασης, το ξέρεις ;....
Ν: δεν μου απαντάς όμως .....
Λ: νομίζω πως έχω πέσει στα ομορφότερα χέρια και στα πιο εκφραστικά μάτια που έχω γνωρίσει ......
Ν: θα ήθελα να ήταν αλλιώς τα πράγματα ...να ήμασταν φυσιολογικό ζευγάρι....ξέρω τόσα πολλά για τη ζωή σου ,αλλά δεν ξέρω εσένα ....
Λ: τι εννοείς δεν με ξέρεις ;....ξέρεις όλους μου τους φόβους και τις ανησυχίες ,τις ανασφάλειες , τις αδυναμίες μου....
Ν: δεν ξέρω τα απλά όμως ...τα καθημερινά ....πιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό , οι αγαπημένες σου ταινίες , που σου αρέσει να βγαίνεις και να διασκεδάζεις .....
Λ: θα τα μάθεις και αυτά σύντομα .....είπε και την πλησίασε .....εγώ πάντως ξέρω πως πίνεις τον καφέ σου και πως αλλάζει ο ρυθμός της ανάσας σου όταν σε πλησιάζω.....όπως τώρα......και τα χείλη σου ανοίγουν πριν καν τα αγγίξω.....
Ν: όταν το κάνεις αυτό αποσυντονίζομαι.....είπε η Ναυσικά βαριανασαίνοντας και ο Λευτέρης αποφάσισε να την «τιμωρήσει» ,με ένα φιλί που της πήρε και το τελευταίο ίχνος λογικής που της είχε απομείνει ....
Λ: όταν γίνεις καλά θα γνωριστούμε πολύ καλά οι δυο μας μικρή μου ....και τότε να σε δω αν θα αυθαδιάζεις .....της ψιθύρισε και την ξαναφίλησε πιο έντονα από πριν ....