Wings of Fire (in verbouwing)

Deel 21

Ik voelde langzaam mijn rug veranderen, pijn schoot door mijn schouderbladen. Ik haalde diep adem, een stoffige geur drong mijn neus binnen, en probeerde de kleine kreetjes van Aranka te negeren. Ik wist wat er zou gebeuren als ik mijn focus verloor. De vleugels konden net zo snel verdwijnen als ze verschenen waren.

'Vuur, vuur, vuur, vuur,' galmde het door mijn hoofd. Voor mijn ogen had ik het beeld van mijn vleugels de ene keer dat ik ze gezien had. Ik probeerde ze zo precies mogelijk te herinneren. Ze waren wit geweest zoals zwanen vleugels, maar groter zoals de vleugels van Sarah en ruw zoals Toms vleugels er normaal uitzagen. Alsof ze gemaakt waren voor lange tochten. In de verte hoorde ik een deur, maar ik probeerde het geluid te blokkeren. Ik was er nu bijna, ik kon mijn focus niet-

'Holy-moly-lijnzaadolie!'

Ik voelde de focus wegschieten. Al mijn harde werk voor niks. Mijn gedachtes schoten alle kanten op, maar een gedachte die terug bleef komen was: 'wie was door die deur gekomen en waarom was die niet op slot geweest?' Ik opende mijn ogen om een antwoord te krijgen en zag Sophie me met open mond aanstaren. Ik kneep snel mijn ogen weer dicht toen er een pijnscheut door mijn rug ging. De vleugels waren terug getrokken.

'Sorry,' fluisterde Sophie, 'ik wilde alleen mijn essay in leveren.'

Ze richtte zich op Aranka, 'het spijt me maar de deur was open en ik wist het niet, echt niet! En ik moest mijn essay nog inleveren want ik was al laat en als ik het niet had gedaan toen Rachel me eraan herinnerde, was ik het vergeten en dan was ik te laat geweest en ik ben al niet heel goed in schrijven en dan had ik nog extra punten aftrek gekregen en dan had ik dit jaar niet gehaald en dan was ik al mijn vrienden kwijt geraakt want ik ben niet zo slim als Rachel of Sky en niet zo goed in transformeren als Tom en ik ben al helemaal niet zo bijzonder als River dus toen raakte ik-'

'Het is oke, Sophie,' onderbrak Aranka haar rustig. Als ze dat niet had gedaan had Sophie waarschijnlijk doorgepraat tot ze zichzelf had overtuigd dat ze een 1 op het essay verdiende. Sophie wierp een snelle blik op mij en ik schonk haar een glimlach. Als er iemand was die wist hoe het voelde om minder te zijn dan de rest dan was ik het.

'Ik had de deur op slot moeten doen, maar dat was ik vergeten. Dat spijt me River, je was zo dichtbij,' zei Aranka schuldig.

'Het maakt niet uit, ik voelde mijn focus toch al weg slippen. Ik denk dat ik het sowieso niet gehaald had,' loog ik terwijl ik nog een keer naar Sophie glimlachte voordat ik me op Aranka richtte, 'oefenen we nog door of...'

'Als het al minder ging denk ik dat het beter is als we stoppen voor vandaag. Ik heb nog wel iets extra's voor je, wacht even,' ze liep naar het bureau en legde Sophies essay neer voordat ze in haar lades begon te rommelen. Er kwam verrassend veel troep uit de lades voordat ze gevonden had wat ze zocht.

'Het internet raadde dit aan,' ze hield een klein zilveren kettinkje omhoog waar onderaan een soort gewichtje hing in de vorm van een traan. Ze kwam naar me toe en legde het in mijn hand. Het voelde verrassend zwaar.

'Is dat een pendel? Ik heb die dingen al lang niet meer gezien,' zei Sophie.

'Ja, het is een pendel,' zei Aranka, blij dat Sophie het had herkend.

'Geweldig. Wat doet de peddel?' Vroeg ik. Misschien was dit iets wat ik mee gekregen moest hebben in mijn opvoeding, maar mijn ouders waren niet heel vaak thuis geweest en dus had ik, zoals ik al eerder gemerkt had, een achterstand opgelopen met sommige kennis die andere manimals wel schenen te hebben.

'Pendel, River. Het is een pendel,' corrigeerde Aranka mij.

'Het is een medium om je te helpen met onzekerheden,' begon Sophie, 'het word door zowel mensen als manimals gebruikt. Het kan je helpen als je je bijvoorbeeld niet goed voelt, maar je weet niet waarom of als je moeite hebt met een beslissing nemen. Naarmate je beter word kan je nog veel meer doen, maar daar heb ik me nooit in verdiept.'

'Hoe kan een ketting je helpen?' Vroeg ik. Het verbaasde me dat het ook door mensen werd gebruikt en dat ik er alsnog nooit van had gehoord. Misschien was het ook wel logisch. Het leek een beetje spiritueel en dat was normaal gesproken niet echt mijn ding.

'Als je hem vast houd zal je energie de pendel doen slingeren en je zult vast moeten stellen wat bepaalde bewegingen betekenen. Het is wel belangrijk dat je er heel erg gefocust voor bent,' Sophie leek bijna meer over de pendel te weten dan Aranka en ze straalde bijna toen ze alles kon vertellen.

'Precies, daarom heb ik heb voor je gehaald. De pendel werkt alleen als je gefocust bent dus-' ik richtte me tot Sophie en begon met praten nog voordat Aranka klaar was met haar zin.

'Wacht, zei je nou dat dat ding vanzelf gaat slingeren?'

'De pendel, ja. Door de energie die jij uitstraalt zal de pendel gaan slingeren,' zei ze kalm.

'Hoe?' Was alles wat ik uit kon brengen.

'Als u het niet erg vind,' zei ze tegen Aranka, 'kunnen we in de bibliotheek of in onze kamer wel verder oefenen. Het is belangrijk om je focus te vinden. Ik denk dat het erg zal helpen bij de transformatie,' zei Sophie. Ze straalde nog steeds omdat ze nu ergens mee leek te kunnen helpen.

Aranka knikte, 'jouw transformatie River vergt veel energie. Vaak is dit alleen fysieke energie, maar ik heb het idee dat het voor jou ook mentaal heel uitputtend is. Ik denk dat het helpt om je brein meer te trainen en dan bedoel ik niet meer kennis over de manimals erin proppen. Ik bedoel dat je jezelf leert kennen. Als je weet wat je moet doen om een Phoenix te worden is dat fijn, maar ik denk dat je eerst moet weten wat je nu bent.'

Ik vond het fijn dat ze niet begon over hoe ik haar in de reden was gevallen, maar ik snapte niet wat ze probeerde te zeggen. Ik wist wat ik was, ik was een mens. Half mens. Half mens half vogel-vuur-geval.

'Wat bedoel je? Ik ben toch gewoon een River. Een half mens, een half dier,' zei ik toen ik mijn verbaasdheid eindelijk een beetje kon verwoorden.

'Dat is het punt, je bent meer dan half mens, half dier. Je bent River, je bent koppig, een doorzetter, je bent goed in planten uit elkaar houden, je linkerarm is wat langer dan je rechter arm,' ik keek verbaasd naar mijn armen, 'niet letterlijk, River,' zei Aranka snel.

'Wat u probeert te zeggen is dat je wie je nu bent om moet zetten naar de Phoenix. Je moet je bewuster zijn van het lichaam dat je bezit zodat je het kan veranderen,' zei Sophie.

'Dit is wat zweverig voor mijn doen, ik ben dit niet gewend,' zei ik verbluft. Ik wist dat ik waarschijnlijk dom overkwam, maar ik snapte er geen bal van. Ik had geen flauw idee wat ze van me verwachtte, hoewel Sophie het al duidelijker uitlegde dan Aranka.

'Ik neem je wel mee naar de bibliotheek. Ik denk dat we veel hebben om aan te werken,' Sophie keek even naar Aranka voor goedkeuring en Aranka knikte.

Terwijl ik tussen een paar tafels door naar Sophie toe liep om met haar naar de bibliotheek te gaan keek ik naar Aranka en Sophie. Ik zag bij Sophie een glimlach en een glinstering in haar ogen. Ik wist wat ze dacht: 'eindelijk iets waar ik bij kan helpen' en ik was blij dat ze zich niet meer nutteloos voelde. Tegelijkertijd zag ik kleine sporen van wanhoop in Aranka's ogen. Het was vast zwaar voor haar om verantwoordelijk te zijn voor mijn transformatie, maar ik was dankbaar dat ik haar had als hulp. Ik kon zo minstens vijf leraren opnoemen die nu al opgegeven zouden hebben, maar Aranka leek niet in staat om op te kunnen geven. Ze ging samen met mij alle mogelijke manier bij langs om te transformeren en ondanks dat ze niet allemaal even goed uitpakte oefende we altijd verder. Zo kwamen we langzaam steeds dichterbij. Toen ik naast Sophie de deur uit liep kon ik een glimlach niet onderdrukken. Ik had het te goed hier op school.

----------------------------

:) - Funfact: Holy-moly-lijnzaadolie is een woord dat ik gebruik (niet zo heel veel want het is vrij lang, maar ik gebruik het soms).

Ik weet niet zeker of ik blij ben met dit deel, maar ik weet ook niet wat ik zou willen veranderen eraan. Het kan zijn dat ik vrijdag i.p.v. update dit bij werk, maar ik weet nog niks zeker hier.

Tot schrijvens - L