Wings of Fire (in verbouwing)

Deel 14

We liepen langs super veel boekenkasten en ik wenste dat ik Jesper niet zou kwijtraken want dan zou ik de weg nooit terug vinden. De bibliotheek leek hier meer op een doolhof dan aan het begin. De kasten stonden niet meer in nette rijen, maar gewoon door elkaar heen en de ruimte was hier een stuk lager zodat de boekenkasten het plafond bijna aanraakte. Dit zorgde ervoor dat de paden tussen de kasten op steegjes begonnen te lijken en het slecht verlicht was op sommige plekken.

'Ik wist niet dat de bibliotheek nog zo ver door ging na de balkon ding achtige...'

'De serres bedoel je?'

'O, ik vroeg me al af hoe die dingen heette,' Jesper lachte om mijn verbaasde toon. 'Lach me niet uit,' mompelde ik.

'Ik lach je toe. Trouwens alleen de eerste verdieping loopt zo ver door. Pas op je hoofd,' hij bukte en gebaarde dat ik op moest passen voor een lage balk.

'Dankje,' ik stapte voorzichtig onder de balk door, 'waarom liggen de boeken zo ver weg?'

'De geschiedenis is nog al onbekend, gevaarlijk informatie die in de verkeerde handen kan vallen, je snapt het wel.' Ik snapte het niet echt, maar besloot er niet op in te gaan. Het klonk een beetje spion achtig; 'gevaarlijke informatie die in de verkeerde handen kan vallen.'

'En ik ben niet de verkeerde handen?' Ik grijnsde naar hem.

'Ik heb zo mijn redenen om te denken dat jij er niks verkeerds mee zal doen. Ah, hier,' hij duwde een deur open die bijna niet te zien was in de muur.

'Waarom is hier niemand? Is dit verboden terein ofzo?' Ik stapte achter Jesper de deur door.

'Zal je ooit ophouden met vragen stellen?'

'Alleen als ik alle antwoorden heb,' ik grijnsde terwijl ik de ruimte waar we instonden bekeek.

'Er komen hier nooit mensen omdat we net het magazijn door zijn gelopen. In het magazijn staan alleen kopieën van de schoolboeken die de eerste, tweede en derdejaars moeten hebben. Niemand komt daar ooit behalve het personeel. Plus je kunt hier te makkelijk verdwalen, die gok zou niemand wagen, zeker niet als ze niet weten wat hier te vinden is.'

Ik liep door de kamer, hij was rond en erg laag, Jesper kon nog net rechtop staan. Tegen de muren aan stonden boekenkasten, ze bedekten bijna overal de muur. Alleen op de plekken waar kleine ronde raampjes zaten was er geen boekenkast te zien. De raampjes waren bedekt met stof en je kon er niet doorheen kijken. Er scheen alleen nog een klein beetje licht doorheen. Ik stapte naar een muur toe en raakte instinctief de ruggen van de boeken aan. Ik liet mijn hand langs de ruggen van de verschillende boeken glijden.

'Ik kan dit nooit allemaal lezen,' ik wierp een blik op Jesper, 'hoe kan ik weten waar iets nuttigs instaat? De boeken zijn hier niet eens op onderwerp gesorteerd.'

Jesper grinnikte, 'en je dacht dat je de hele bibliotheek door kon lezen?'

'Ik was wanhopig,' ik haalde mijn schouders op en richte mijn blik weer op de boeken, 'de eerste keer, hoe het gebeurde, en toen waren wij, de donkere kant van onze transformatie. Wacht, die was ik aan het lezen, die stond ook tussen de normale boeken.'

'Kan, soms worden er gecensureerde versies gemaakt. Die mogen dan wel gelezen worden,' hij haalde zijn schouders op en liep naar een van de boekenkasten die de muur bedekte. 'Ik heb hier veel van gelezen in de eerste twee jaar dat ik op school zat. Je zou kunnen zeggen dat de geschiedenis me interesseert. Ik denk dat ik wel weet waar we mee kunnen beginnen,' hij liet nu ook zijn hand over de ruggen van de boeken gaan. Hij stopte bij een boek met een donker rode rug, in gouden letters stond er "Het Experiment" op. Het boek was niet heel groot. Maar wel heel dik. Jesper haalde het tussen de andere boeken vandaan. De voorkant van het boek zag er verweerd uit.

'Ziet er oud uit,' zei ik terwijl ik naar hem toe liep.

'Je moet een boek niet beoordelen op de kaft, maar je hebt wel gelijk. Ik denk dat dit een van de oudste boeken is hier. Ik heb het vaak gelezen, het is een raar boek. Als je niet genoeg weet over het experiment zal alles wat hier in staat niet logisch zijn,' hij begon weer langs de kasten te lopen.

Ik keek naar hem in het gelige licht dat door de raampjes kwam. Hij droeg een strak wit shirt met een V-nek waar hij er, dat moest ik eerlijk toegeven, goed in uitzag. Daaronder droeg hij een strakke spijker broek. Zijn kleding maakte zijn haar opvallender, dat als een soort vogelnest op zijn hoofd zat. Terwijl hij nog naar boeken zocht, haalde hij zijn hand door zijn haar waardoor het nog rommeliger ging zitten.

'Waarom help je me eigenlijk? Ik bedoel misschien val ik niet onder de "verkeerde handen", maar dat betekend niet dat je me hoeft te helpen,' ik keek hoe hij vakkundige alle titels bestudeerde.

'Deze zal je eerst moeten lezen, als je die andere wilt begrijpen dan.' Zei hij, mijn vraag ontwijkend. Ik besloot dat het niet echt uit maakte waarom hij me hielp. Hij gaf me het boek, "Een korte beschrijving: Het ontstaan van de manimal" stond op de voorkant.

'Wat als hier niks nuttigs instaat?'

'Dat vogelen we dan wel uit,' hij haalde zijn schouders op en lachte wat nerveus, 'het is al laat we zouden terug moeten lopen naar onze kamers. Ik wil niet na de avondklok nog door de gangen lopen.'

We liepen terug naar het begin van de bibliotheek, waar ik hem bedankte en met hem afsprak om elkaar hier morgen weer te ontmoeten. Toen ging ik vrolijk terug naar mijn kamer. Ik was blij dat ik voor het eerst wist waar ik moest zoeken. Met Jespers hulp moest ik wel vooruitgang boeken.

-----------------------------------

:) - Ik vind de naam Jesper raar, ook al heb ik hem wel in het verhaal gestopt.

Sorry, ik had vrijdag en zaterdag geen WiFi en toen was het al zondag en was ik echt veeeel te laat geweest met uploaden dus heb ik maar niks geüpload. Ik hoop dat jullie dit stuk leuk vinden. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit te lezen (en te voten of commenten ;))

Tot schrijvens - L