♡ Playing Love Games ♡

She Played Her Part ♡ Chapter 28

"At first, nahirapan din akong tanggapin. Gusto ko din magalit sa Daddy mo, pero hindi ko magawa. But I love you dad so much at..." Hinaplos niya ang pisngi ko. "Hindi kasi kita naibigay agad sa Daddy mo." Nakangiti pa rin siya habang nagkukuwento.

Nakaramdam ako ng lungkot sa huli niyang sinabi. Paano pala kung hindi ako nabuhay? Edi, si Hannah pala talaga ang nandito ngayon. Paano na si Mommy? Baka araw-araw siyang nasasaktan dahil hindi siya ang nakapagbigay kay Daddy ng anak.

Parang may namumuo na namang sama ng loob sa dibdib ko para sa ama ko.

"Bago ka pa dumating, nagkaroon ng affair ang Daddy mo sa office mate niya. Pero kahit alam ko na may affair siya, hindi sumagi sa isip ko na makipaghiwalay sa kanya," patuloy niya pa sa pagkukwento.

Parang wala na lang kay Mommy ang mga nangyari noon. Siguro dahil natanggap niya na talaga ang lahat. Pero kahit ganoon, parang ako ang nasasaktan para sa kanya.

To think na may affair na ang asawa niya sa ibang babae pero hindi man lang sumagi sa isip ng mommy ko na makipaghiwalay kay Daddy? Uso pala talaga sa mga babae ang pagiging martyr.

Kapag sa akin siguro nangyari iyon, hindi ko kayang magpaka-martyr. Kapag nagkaroon ng kabit si Mark at naanakan pa niya, babalatan ko siya ng buhay at ilulubog sa kumukulong asido. Yes, napaka brutal ko pero hindi ko yata talaga makakaya ang mga ginawa ni Mommy dati.

I wonder kung gaano ba kamahal ni Mommy si Daddy.

"Noong nalaman ng ka-affair ng Daddy mo na ipinagbubuntis niya na si Hannah, sinabi niya sa Daddy mo na hiwalayan na ako. Pero nang hindi pumayag ang Daddy mo, hindi na siya nagpakita, kaya hindi kaagad nakuha ng Daddy mo si Hannah." Tumingin siya sa mga kamay namin.

Napalunok ako. Muntik pa pala silang maghiwalay dati dahil sa Mommy ni Hannah. Wala pala talaga ako sa mundo ngayon, kung nagkataon na maspinili ni Daddy ang babae niya at si Hannah.

Thank god, Dad chose my Mom...

"Nakuha lang siya ng Daddy mo nang mamatay sa isang car accident ang Mommy ni Hannah. Seven years old na si Hannah noon at five years old ka."

"P-patay na ang Mommy ni Hannah?" tanong ko pa.

Tumango ng marahan si Mommy. Nakaramdam naman ako ng guilt sa mga ginawa ko kay Hannah noon. I didn't know that she just lost her mom when she arrived here in our house. I shouldn't have treated her that way.

Hindi ko tuloy maisip kung paano niya kinaya ang pagkawala ng Mommy niya at ang pang-aalipusta ko sa kanya.

I feel worse about myself.

"Saan siya tumira noong wala siya dito sa bahay?" tanong ko na naman.

"She was with Manuel, Helaine's husband. Hiniling ni Helaine na tanggapin niya si Hannah bago siya mamatay. Ayaw ng Daddy mo na ibigay si Hannah kay Manuel, so he decided to bring her home and I agreed. Pero nang makita namin ang reaksyon mo at sa pag-aalala rin ng Daddy mo sa kalagayan ni Hannah, napilitan siyang ibigay na lang siya kay Manuel. Pero hiniling niya na kung maaari ay madalaw niya pa rin si Hannah. Pumayag si Manuel and since then, most of the out of the country business trip of your Dad, he's with Hannah. Hannah needs specialist and she got all her treatments outside the country," mahaba niyang kuwento. "At minsan ay sumasama talaga ako para maalagaan ko rin si Hannah."

Kung dati ko siguro nalaman iyon ay baka nadagdagan na naman ang galit ko. Baka pati kay mommy ay nagtapo ako ng sobra. Pero ngayon, sobrang nagi-guilty ako sa pinaggagawa ko kay Hannah. Kapatid ko siya, I'm supposed to be her closest friend, someone she can count on. But I was too selfish.

"Nitong mga nakaraang buwan, hindi talaga business trips ang pinuntahan ng Daddy mo. She was taking Hannah to Singapore for her treatments dahil sa lumalalang sakit niya." Nawala na ang ngiti sa mga labi ni Mommy pagkatapos sabihin ang huli.