Ορφιανοί

Συγκλονιστικό γεγονός

Δεν ένιωθα να πονάω. Πώς ήταν δυνατόν; Αφού με είχε πυροβολήσει. Κοίταξα το σώμα μου να δω που με είχε χτυπήσει, αλλά δεν είδα καθόλου αίμα. Τότε κατάλαβα τι είχε γίνει. Το φυλαχτό του Τρεζίνου με είχε σώσει. Η σφαίρα είχε χτυπήσει πάνω του. Τελικά ο Τρεζίνος είχε δίκιο όταν μου είπε ότι το φυλαχτό του θα με κρατούσε ασφαλή.

Ο Τζέιμς απέναντι μου ξαφνιάστηκε που με έβλεπε ακόμα όρθια.

Του έριξα ένα άγριο βλέμμα και άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Εκείνος με ακολούθησε.

Μπήκα στα σοκάκια. Εκεί υπήρχε η πιθανότητα να με χάσει και έτσι έγινε. Του ξέφυγα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και τότε κάποιος μου έκλεισε από πίσω μου το στόμα.

«Εγώ είμαι Καρλίνα. Μη φοβάσαι» άκουσα τη φωνή του μπαμπά.

Γύρισα και τον αγκάλιασα.

«Τι συγκινητικό!» άκουσα κάποιον να λέει.

Ήταν ο Τζέιμς. Μας σημάδευε με το περίστροφο. Ο μπαμπάς είχε μείνει άγαλμα από τον φόβο του.

«Άφησε μας» του είπε

«Όχι. Αυτό ποτέ. Ξέρεις πλέον δεν σας έχω ανάγκη. Άλλωστε η μεταμόσχευση καρδιάς πραγματοποιήθηκε σε εμένα. Οπότε μου είστε άχρηστοι πια»

Η καρδιά της Βρύσας του είχε δοθεί. Ένιωσα απίστευτο θυμό.

«Δεν καταλαβαίνω πως σώθηκες πριν. Μάλλον δε σημάδεψα καλά. Δε θα αστοχήσω όμως για δεύτερη φορά» είπε και ετοιμάστηκε να πατήσει τη σκανδάλη.

Τότε κάποιος τον χτύπησε από πίσω στο κεφάλι και έπεσε αναίσθητος. Ο Σάιλιφ.

«Εσύ» του είπε ο μπαμπάς

«Ναι, σύμβουλε Κάρβαρο. Ήρθα την κατάλληλη στιγμή.» είπε

«Τον σκότωσες;» ρώτησε ο μπαμπάς τρομαγμένος

«Δεν ξέρω. Δεν τον χτύπησα πολύ δυνατά, αλλά δε με νοιάζει και αν πέθανε.»

Μιλούσε με τόση σκληρότητα και απέχθεια!

»Λοιπόν, να φύγουμε τώρα; Το διαστημόπλοιο που θα μας πάρει είναι μακριά. Έχουμε αρκετό δρόμο» μας είπε

«Δεν ξέρω αν πρέπει να σε πάρουμε μαζί Σάιλιφ. Δεν ξέρω αν αξίζεις τη καλοσύνη μας.» του είπε ο μπαμπάς.

Μόλις άκουσε τα λόγια του πατέρα μου τον έπιασε από τον γιακά.

»Τι είπες;» τον ρώτησε θυμωμένος