Ορφιανοί

Επανένωση οικογενειών

Είχε ξημερώσει, αλλά κανείς μας δεν είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ.

«Γιατί αργεί τόσο ο στρατηγός Ντέιβιντ να μας ενημερώσει;» ρώτησα

«Κάνε υπομονή. Θα μάθουμε σύντομα τι είναι αυτό το αντικείμενο που έπεσε στο δάσος» είπε ο Κάρπιαν

«Παιδιά, λέτε πραγματικά να είναι όπως νομίζουμε διαστημόπλοιο του Ορφέα; είπε γεμάτος ελπίδα» είπε ο Βέρος ο οποίος ήταν από τους τυχερούς που δεν είχαν χάσει κάποιον, αλλά στενοχωριόταν για τον θάνατο των συνανθρώπων μας.

«Ας μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Δε χρειάζεται να ενθουσιαζόμαστε χωρίς να ξέρουμε σίγουρα» είπε η Άιραμ.

Εκείνη είχε χάσει έναν ξάδερφο, αλλά και πάλι ήταν σε καλύτερη θέση από ότι ήμουν εγώ.

«Ναι, έχει δίκιο» είπε ο Κάρπιαν.

Τότε μας πλησίασε η Βρύσα και ο Κρούστος.

«Σύμβουλε, έχουμε νεότερα;» ρώτησε ο Βέρος τον Κρούστο

«Όχι, δυστυχώς»

«Αποφασίστηκε να σταλθεί η Κόρα για να μάθει τι γίνεται. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Αχ, μακάρι να είναι αυτό που σκεφτόμαστε» είπε η Βρύσα

Ο Κρούστος την κοίταξε

«Μακάρι δε λες τίποτα, αδερφή μου» της είπε.

****

Έτσι η σύμβουλος Κόρα πήγε να δει τι συνέβαινε και όταν γύρισε την είδαμε να κλαίει. Ο Λιθάνος έτρεξε προς το μέρος της ανήσυχος και πολλοί από εμάς μαζευτήκαμε γύρω τους.

«Τι έγινε Κόρα; Γιατί κλαις;» τη ρώτησε

«Είναι καλά. Ο Τρεζίνος μας, όλοι τους»

Έτρεμε από τη συγκίνηση.

«Κόρα, μίλα ξεκάθαρα» της είπε η σύμβουλος Ράνα

«Ναι, προσπάθησε να ηρεμήσεις και πες μας.» είπε ο Ρακρόλος.

Η Κόρα πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να μας εξηγεί

«Το αντικείμενο που είδαμε να πέφτει στο δάσος ήταν όντως Ορφιανικό σκάφος. Επιβιβασμένοι σε αυτό ήταν όλοι όσοι νομίσαμε πως χάθηκαν από το κομήτη»

«Πώς γίνεται αυτό; Αφού......» είπα

«Είναι θαύμα, αλλά είναι αλήθεια. Είδα επίσης τη μητέρα σου Καρλίνα.» μου είπε

«Είναι καλά;» ρώτησα

«Ναι»

«Ο πατέρας μου, η Λούνα;»