Ορφιανοί

Η Κριστίν

Το επόμενο πρωί ο στρατηγός Τζέιμς συνοδευμένος από κάποιες δεκάδες στρατιώτες ήρθαν να πάρουν τη δεύτερη ομάδα. Μόλις τον είδα ανατρίχιασα όπως κάθε φορά που τον αντίκριζα. Ανακουφίστηκα όμως, όταν είδα τον Τζάσπερ να βρίσκεται στο καταυλισμό. Τον πλησίασα

«Καλημέρα Τζάσπερ» είπα φιλικά

«Γεια σου Καρλίνα. Σωστά το είπα το όνομα;»

«Ναι» είπα γελώντας.

»Λοιπόν, μαζευτείτε όλοι όσοι είστε στη δεύτερη ομάδα και να κάνετε γρήγορα. Δε θα χάσω όλη την ημέρα για χάρη σας.» φώναξε ο στρατηγός Τζέιμς στους δικούς μου

«Να σε ρωτήσω κάτι;» είπα στον Τζάσπερ

«Ναι, φυσικά»

«Ο στρατηγός Τζέιμς Στιούαρτς τι άνθρωπος είναι;»

«Γιατί ρωτάς;»

«Με φοβίζει λίγο. Δεν ξέρω. Νιώθω ότι δε μας συμπαθεί καθόλου.»

«Ισχύει, αλλά μη σε ανησυχεί αυτό.»

Τότε μας πλησίασε ο Κάρπιαν.

«Γεια σου γήινε» είπε ψυχρά στον Τζάσπε

«Τουλάχιστον τον χαιρέτησε. Κάτι είναι και αυτό» σκέφτηκα.

«Αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να με φωνάζεις με το όνομα μου» είπε ο Τζάσπερ ήρεμα.

«Όπως θέλεις... Τζάσπερ.»

«Ευχαριστώ Κάρπιαν»

«Πρίγκιπας Κάρπιαν για εσένα» είπε εκείνος.

«Αρχίσαμε πάλι» σκέφτηκα. Φαντάστηκα ότι ο Τζάσπερ θα παρεξηγιόταν αλλά αντίθετα εκείνος χαμογέλασε φιλικά και είπε

«Με συγχωρείς πρίγκιπα Κάρπιαν. Έχεις δίκιο. Είναι άδικο εσείς να κρατάτε τους τύπους και εμείς όχι. Α, θα ήθελες να σου μιλάω και στο πληθυντικό;»

Η φωνή του δεν έκρυβε κοροϊδία. Τα εννοούσε όσα έλεγε, γεγονός που έκανε τον Κάρπιαν να ξαφνιαστεί.

«Όχι, βέβαια. Και..... ξέχνα ότι είπα. Μπορείς να με λες απλά Κάρπιαν.» του είπε.

Με την ευγένεια του ο Τζάσπερ κατάφερε να κερδίσει τον Κάρπιαν, γεγονός που με έκανε να χαρώ σε πολύ μεγάλο βαθμό.

«Ωραία! Λοιπόν και θα ήθελα να σας καλωσορίσω και επίσημα στη Γη και να σας πω ότι χάρηκα που σας γνώρισα. Μακάρι εδώ να βρείτε ένα νέο σπιτικό και να ξεχάσετε όσα σας έχουν πληγώσει. « μας είπε ο Τζάσπερ και έτεινε το χέρι του.