Bağımlı

"hayatı yaşamak için bazen görmemezlikten gelmeli insan"

"Anne ben çıkıyorum" annem de mutfakta kahvaltı hazırlıyorudu.ben asansör bekler ken kapıcımız Hayri amcayla karşılaştım oda sabah servisine çıkmıştı Hayri amca sert yüz hattına sahib olmasına rağmen çok iyi bi insandı onunla ayak üstü site hakkında dedikodu yaptıktan sonra cagırdıgım taksiye binerek hastanenin yolunu tuttum hastaneye vardığım da saat 9.30 du biraz bekletikten sonra nihayet sıra bana gelmişti.doktorun odasına girerken başka bi hastaya bilgiler veriyordu.Doktor konuşması bitince bana dönerek "yinemi kan tahlili yaptırıcaksın" ben sadece kafamı sallayarak evet dedim. "Peki bu kaçıncı kanında uyuşturucu ya rastlanmıyor bunu niye 3 ay da bir yaptırmıyorsun senin içinde daha iyi olmazmı" içimden doktora çok teşekkür ettim onun sayesinde odadan çıkan hasta bıle duymuştu ben odadan çıkıp laboratuvar bölümüne indim orda beni cagırmalarını beklerken bi teyze nin yanına oturdum teyze kan aldırmış orda bekliyordu teyze çok kiloluydu muhtemelen seker olabilirdi artık gide gele hastalar hakkında analiz yapıyordum tam karşımızda oturan iki erkek vardı. Muhtemelen abi kardeşler di birinin eli yüzü düzgün kumral tenli dalgalı saclarını geriye dogru taramış kıyafetiyle tam bi bey efendi olduğu belliydi diğerise onun tam zıttıydı düz saçları gözünün önünü tamamen kapatmış kulağını n birinde top bi küpesi vardı baştan aşağı siyah giyinmiş bacak bacak üstüne atmış bi taraftan kupesiyle oynuyor bi taraftan da yanında ki abisiyle konuşuyordu. en çok dikkatimi çeken kollarındaki morluklar dı " Ooo Küpeli sende ben densin" birden ikisizinde bana baktığını gördüm yoksa ben o lafı içimden soylemedimmi tam çocuk bişey diyecekken hemşire imdadıma Yetişmişti kan aldırıp dışarıya çıktığımda ikisininde orda olmadığını gördüm hastaneden çıkıp evin yolunu tuttum yolda hastanede ki durumumu düşününce utancımdan yanaklarımın yandıgını hissediyordum " aptal bilge nasıl böyle bişey söylersin ( O Küpeli sende bendensin) Küpeli? O? allahım ya " taksici "buyur abla bişeymi dedin duymadım" al işte yine sesli düşündüm taksiciye " yok size demedim" en iyisi düşünmemekti nihayet eve gelmiştim. İçeri girer girmez hızlıca odama çıktım annem arkamdan bişeyler konuşuyordu ama hiç birini duymadın elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirdik ten sonra mutfağa indigim bizim Sultanlar çoktan kahvaltı yapmış annem balkona geçmiş kahvesini yudumluyordu annemin yanına gidip gerekli açıklamayı yaptıktan sonra karnımı doyurmak için masaya oturdum o sırada teyzem geldi mutfağa "afiyetler olsun canim sabahın köründe nereye gittin sen bakıyım" " hastaneye " bi taraftan da ağzıma salatalık tıkıyordum " yoksa hâlâ mı" dedikten sonra anneme dönerek " sence fazla ileri gitmiyormusun hasret " sırtım anneme dönük olduğu için nasıl bi tepki verdi göremiyordum annem bi bakışıyla yine susturmuş olucak ki teyzemi benim duya bilicegim bi ses tonuyla " aslında O gitmeli hastaneye" " boş ver teyze alıştım ben hem doktorlarlada arkadaş oldum o derece " ortalığı yumuşatmak için böyle konuşmuştum daha nereye kadar böyle gidicek bende bilmiyordum. Annemle teyze mi mutfakta bırakıp odama çıktım yatağıma uzanıp kollarımdaki morluklara baktım sonra kalkıp dolaptan uzun kollu bişeyler giyindim yatagımı kenarına oturup duvardaki yazıyı düşünmeye başladım on gündür o yazı hakkında düşünüyordum yazıyı ilk gördüğüm de anneme söylemeyi düşündüm sonra annemin ne kadar sır küpü biri olduğu aklıma geldi. Doktorun odasında ki konuşma ( Peki ne zamandır madde kullanıyor) " bir senedir" (babası da biliyormu ) bu soru karşısında niye böyle susmuştu apaçık belli değilmi babam bilmiyordu eğer bilseydi coktan Ilginin bi klinige yatırmıştı annem bana bakarak "kızımın gerçekten burda olmasından rahatsızım bu konuşmalar onu çok etkiliyor ve bu haftasonu sınavı var oyüzden bundan sonra ki konuşmayı baş başa yapalım" (Peki küçük hanım e bence ablanın yanına gitsen iyi olur) neden bilmiyorum ama o duvardaki yazıdan sonra annemin doktorun odasındaki hareketleri ve beni dışarı çıkartması iyicene beynim karman corman olmuştu en iyisi gidip elimi yüzümü yıkayıp geçmişten çıkmaktı ve aynada kendime bakarken bi karar verdim .HAYATIMI YAŞAMAK İÇİN BAZI ŞEYLERE GÖRMEZDEN GELMELİYDİM.