Melrose: Hufflepuff Kupası

1:Uçan Araba

Para çekmek için girdiğimiz Gringotts'tan çıktığımız anda kendimi deli bir kalabalığın içinde buldum. Okul öncesi burasının insanlarla dolu olacağını tahmin ediyordum ancak buradaki kalabalık hayallerimin de ötesindeydi.

İnsanların büyük bir kısmı Flourish & Blotts'taki Gilderoy Lockhart imza günü için buradaydı. Tam içeri göz atmaya kalkmıştım ki annem beni yanına çağırdı "Melrose, baban bizi Ollivander's'ın önünde bekliyor."

Kalabalık yüzünden hiçbir şey göremeden annemin yanına gittim ve birlikte Ollivander's'a giriş yaptık. İçerisi pek ıssız olmasına rağmen şaşırtıcı bir şekilde, oldukça dağınıktı. Tezgahın önünde muhtemelen benimle yaşıt, kıvırcık saçlı bir erkek çocuğu vardı. Eline bir asa alarak "Bunu beğendim." dedi.

"Bilmiyor musun," dedim biraz ukala bir tavırla ona yaklaşırken "asa büyücüyü seçer." Annem belli belirsiz gülümserken babam onaylamayan tavırlarla bana bakıyordu. Muhtemelen bu davranışımı fazlasıyla kaba bulmuştu ki "Melrose!" dedi uyarmak istercesine.

Ben sessizliğe bürünürken babam çocuğa dönerek "Hogwarts'ta senin de ilk yılın olmalı." dedi ve tatlı tatlı, güven veren bir ifadeyle gülümsedi. "Evet," diyerek onayladı çocuk bir yandan da başını sallarken "ilk yılım ve bir Muggle-Doğumlu olduğum için okul alışverişimi tek başıma yapmam gerekiyor. Buraların bu kadar kalabalık olabileceğini kim düşünürdü! İnanır mısınız, buraya gelene kadar en az on kez kaybolmuşumdur. İnsanlara Diagon Yolu'na nasıl gideceğimi sorduğumda şapşal şapşal yüzüme bakıp, homur homur homurdanarak yanımdan öylece geçip gittiler."

Ben acaba ne zaman susacak diye bekleyip iç geçirirken babam sabırla onu dinliyordu. Çocuğu sevmiş gibi görünüyordu ki zaten babamın sevmediği pek az insan vardı. "Ailen Muggle olsa da buraya gelebilirler. Kim sana gelemeyeceklerini söyledi? Yine de biz de alışverişe yeni başlıyorduk." dedi babam "Sen de bize katılmak ister misin?" Annem, babamın teklifinden pek memnun kalmış görünmese de bunun kısa süreli bir durum olduğunu bildiğinden ses etmedi. Annem muhtemelen çocuğun Muggle-Doğumlu olmasından pek haz etmemişti. Genelde insanlara karşı kibar bir tavrı olsa da her zaman içten içe Safkanların üstün olduğuna inanırdı.

"Bu arada," dedi babam çocuğa odaklanarak "ismin neydi?" Çocuk utangaç bir tavırla "Oh!" dedi "Nasıl da unutkan ve kabayım. Normalde böyle değilimdir. Heyecanımdan ötürü olsa gerek. Malum, okulun başlamasına da çok az kaldı. Mazur görün."

Çocuğun hala cevap vermediğinin farkında olmadığı soruyu tekrarlayarak "Adın?" diye sordum. "Finn Logan Isaac Kruze." diyerek yanıtladı elini bana doğru uzatarak. "Ama arkadaşlarım tarafından Finn diye çağrılırım. Sen de Finn diyebilirsin." Daha fazla konuşmasına izin vermeden hemen elini sıktım "Melrose."

Raf raf dizilmiş asaların arasından Bay Ollivander'ın yüzü göründü. Elindeki iki asanın birini bana diğerini de Finn'e verdi. Asayı sallamamla masanın üzerindeki boş bardağın içinde bir gül demeti belirirken "Güzel!" dedi Bay Ollivander memnuniyetle "Anlaşılan asa cadıyı seçti." Anneme baktığımda yüzünde gururlu bir ifadeyle bana göz kırptı.

Bu sefer Bay Ollivander, Finn'e odaklandı "Umarım bu kez olur." Finn eli titrerken asayı sallayınca asa son hız elinden fırlayarak babamın üzerinden geçti ve cama çarptı. Annem onun bu başarısızlığı karşısında istemsizce tıslayarak güldü ve "Herkes doğuştan yetenekli olamıyor anlaşılan." dedikten sonra da babama baktı "İyi misin, hayatım?"

"İlk yılında herkesin başına ufak tefek kazalar gelebilir." diyerek yanıtladı babam ve gülümsemesinden de hiç ödün vermiyordu "Biz de -biz derken senden bahsediyorum- ilk yılımızda süpürgeden bile düşmüştün." Finn'in yüzünde acıklı bir ifade oluştu "Kusura bakmayın, ben çok sakarımdır. Evde de hep böyleyimdir. Babam sakarlığımdan çok şikayet eder. Tabii annem de. Bir keresinde bütün bir kızarmış tavuğu akvaryuma düşürmüştüm ve üstelik o gün için annem başka bir şey hazırlamamıştı. Kardeşim de çok korkmuştu." Kardeşi mi? Umarım onunla hiçbir zaman tanışmazdım.