Uncover

Hoofdstuk 35

*Katie*

/flashback/ 

"Ik ga naar het ziekenhuis" zei ik. "Das goed ga maar" zei Joan. Ik liep naar Thomas' auto en reed naar het ziekenhuis. Ik keek naar de bijrijdersstoel. Er zat nog steeds bloed van Thomas op. Ik zag hem daar nog steeds liggen. Toen ik bij het ziekenhuis was liep ik naar binnen. "Hi ik ben opzoek naar Thomas Sangster" zei ik. "Oh ja die ligt in kamer 166" zei de vrouw. "Dank u wel" zei ik. Ik half rennend ging ik naar de kamer toe. Toen ik de kamer gevonden had zag ik Thomas liggen. Ik liep de kamer binnen en ging op de stoel naast hem zitten. Hij had z'n ogen nog dicht. Ik pakte zijn hand. "We hebben ze" zei ik. "Ik ben best blij dat we eindelijk klaar zijn met deze zaak, want nu word ik niet altijd meer ontvoert" zei ik. Thomas zei niks terug en bewoog zijn oog geen centimeter. Ik was bang dat hij dood was. "Thomas please zeg wat ik weet niet wat ik zonder jou moet" zei ik. "Je bent mijn eerste kus en de eerste met wie ik het ooit gedaan heb" zei ik. Ik legde mijn hoofd op z'n bed. "Ik heb je nodig"  

/einde flashback/

Ik ging rechtop zitten. Ik wist niet wat ik moest denken. Ik heb tegen hem gezegd dat ik hem nodig heb. Is dat zo? En wat is er gebeurt met hem? Waarom zat er bloed op de bijrijders stoel? "Katie?" ik schok en keek op. "Thomas laat me niet zo schrikken" zei ik een beetje bot. "Sorry" zei hij terwijl hij met z'n hand door zijn haar ging. "Sorry als ik opdringerig ben, maar heb je al iets van je herinneringen terug?" vroeg hij. Ik hoorde in zijn stem dat hij voorzichtig was. "Nou ehm ik herinner me iets over jou" ik nam een diepe zucht. Thomas keek op. In zijn ogen zag ik dat hij iets opgelucht was. "Je lag in het ziekenhuis en ik zei iets tegen je" vervolgde ik. "Wat zei je?" "Dat ik je nodig had." "Oh dat." "Wat was er gebeurt?" vroeg ik zonder aarzelen. Ik zag het opgeluchte gevoel in zijn ogen iets vervagen. Wat is er gebeurt? "We euh gingen naar van Esveld oppakken en toen kwamen we erachter dat de baas de echte dader was en ze wouden jou hebben. Ik lette even niet op omdat we een ruzie hadden over dat jij naar de auto moest en toen kreeg ik een mes in mijn schouder en toen heb je me naar het ziekenhuis gereden" antwoordde Thomas snel. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik dacht alleen maar aan hoe hij zich gevoelt moet hebben. De pijn die hij gevoelt moet hebben. "Weet je nog dat ik je die auto gaf?" vroeg Thomas met een lach op zijn gezicht. Hij vroeg het wel een beetje onverwacht. Ik schudde mijn hoofd. Ik kreeg even geen geluid uit mijn keel. "De auto is blauw" zei Thomas. "Sorry het zegt me niks" ik zag dat ik hem teleur had gesteld. "Geeft niet" zei hij terwijl hij naar beneden keek.

/2 weken later\

*Thomas*

Ik keek naar de grond. Waarom kan ze zich nou niks herinneren? Waarom gebeurt dit nu? Ik voelde mijn ogen branden. Niet huilen in haar bij zijn. Ik hoorde ineens geschreeuw. Ik keek op en zag Katie aan haar haar trekken terwijl ze schreeuwden. Ik stond op en pakte haar handen vast en probeerde ze naar beneden te kregen. Toen het me was gelukt liet ik één hand las en haalde het haar uit haar gezicht. Ik zag dat ze aan het huilen was. Katie is niet bang om te huilen. "Hé het is oké" ik probeerde haar te troosten. "Is het niet, hoe kan ik nou alles vergeten?" zei ze. "Doordat je een harde klap op je hoofd heb gehad" antwoordde ik. Katie schudde haar hoofd. "Thomas waarom kom je elke dag?" Katie keek op. "Ik laat je niet in de steek" antwoordde ik. "Maar ik laat jou nu toch ook in de steek?" "Nee het is niet jou schuld" "Is het wel" "Nee het is niet jou schuld dat je hoofd de grond heel hard raakte" "Waarschijnlijk wel want ik ben niets meer dan een stomme trut" "Hou op met jezelf zo naar beneden halen" zei ik streng. "Katie jij bent de sterkste mooiste liefste, geweldige vrouw die ik ken. Jij bent de enige waarmee ik ooit een echte relatie heb gehad. Jij hebt me geleerd lief te hebben. Jij hebt me geleerd hoe het is om trouw te zijn" zei ik. Ik meende elk woord dat ik zei. Ik kon mijn tranen niet langer binnen houden dus ik rende weg. Ik wil niet dat ze me nu ziet huilen. Dat zal alles verpesten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hi ik hoop dat jullie dit deel leuk vinden. Ik vond het plaatje wel passend. Ik hoop dat jullie dat ook vinden.

Groetjes Rlover900