KUM *[Tamamlandı]

6* Suçun İki Yüzü

Hayal edebiliyordum.

Hafif bir müzik başlarken,beyaz ve mavi ışıklarla ışıklandırılmış sahneye parmak uçlarımda gergin bedenimle yavaşça süzülüyorum..

Geniş salonu tamamen doldurmuş seyircilere bakmamaya özen göstererek kollarımı hafif hareketlerle kaldırıp müziğe kendimi bırakıyorum.Arkamdan diğer balerinler gelip beni takip ediyorlar.

Ah! Üzerimde pembe-mor tüllerden kabarık kısa etekli bir balerin elbisesi var.Saçlarım ise tepeden sıkı bir topuz yapılmış.

Korkunç!

Yükselen müzikle bez ayakkabılı parmak uçlarımda yükselerek kendi etrafımda hızla dönmeye başlıyorum, dönüyorum,dönüyorum, hızla dönüyorum ve..

PAT!

Etraf kararıyor ve sonra gözlerimi açıyorum.

Bu bir kabus olmalı,ben baleden nefret ederim.

"Bale mi? " dedim sesimi zorlukla yönlendirerek.

Korku dolu gözlerimi açabildiğim kadar açmış, cevap bekleyerek Alfred'e bakıyordum.

İşin tuhaf tarafi Alfred de bize aynı şekilde bakıyordu.

O da ; "bale mi? " dedi.

"Maite bale mi yapacak? " onun sesinde şaşkınlıktan çok soru vardı.

Sonra kahkahalarla gülmeye başladı.

Kendini durdurabilene kadar güldü,sinirim her saniye daha da bozuluyordu.

Sonunda durabildiğinde

"Ah çocuklar, çok alemsiniz.Maite elbette ki bale yapmayacak ! " dedi.

Rahatlayarak arkama yaslandım ve Richard'a oldukça sinirli bir bakış attım.

''Sadece şakaydı Maite " dedi ellerini iki yana açarak.

Seni Hudson Nehri'nde boğacağım Richard.

"Maite öleceğini bilse o elbiselerden giymez " dedi Emily gülerek.

Aynen,öleceğimi bilsem giymem.

Kollarımı bağlamış somurtuyordum.Hatta yüzümün Jon Byrne'ün ifadesiz yüzü gibi kaldığından emindim.

"Parmak uçlarında yükselip gülümsediğini düşünsenize!.."

"Ama yapsa çok hoş olurdu.. "

"Hiç aklıma gelmezdi.."

Serbestçe saçmalıyor,kahkaha atıyorlardı.

Bakışlarımı görüp tehlikeyi sezen herkes tek tek sustu.

"Plana dönebilir miyiz lütfen? " dedim sakince.

"Evet,plana dönelim "

Bryant da benim gibi ifadesiz oturuyordu.Onun diğerlerine ayak uydurup gülmemesi normaldi çünkü beni tanımıyor,konunun dışında kalıyordu. Yine de ona minnetle baktım.O da düz bir ifadeyle bana baktı.

Herkes bir anda toparlanıp ciddileşti.Böyle yapmak bizim için çok kolaydı çünkü operasyonlarda diken üstünde ve her anî harekete refleksli olmaya alışıktık.

"Geri dönecek olursak,Maite, sen gösteriyi izlemeye gelen hoş bir hanım olacaksın " dedi Alfred.

Hoş bir hanım.

Alfred arada bir böyle eski sözcükleri kullanıyordu.

"Çok daha iyi,hatta mükemmel" dedim başımla onaylayarak.