Miah, de engel

Hoofdstuk 2

'Wat wou hij?' Alex kijkt me onderzoekend aan. Nadat ze hadden vastgesteld dat ik niks had, krijg ik nu allemaal vragen naar mijn hoofd geslingerd. En ik ben alleen maar blij dat ze dat doen. 'Geen idee. Hij zei alleen dat hij de zoon van de duivel is.' zeg ik. De angst komt nu pas, een beetje te laat. Sam en Alex wisselen een blik. 'En hij zei ook dat jij de enigste dochter van God bent?' vraagt Sam. Ik kijk hem onderzoekend aan. Zijn toon staat me niet aan. 'Waar denk je aan?' vraag ik. Ergens wil ik het antwoord niet weten. Wéér wisselen Sam en Alex een blik. 'Een paar 1000 jaar geleden heeft een wijze engel een voorspelling gedaan. Dit is niet goed. 'Ja, vertel verder.' zeg ik als hij weer blijft steken. 'Het komt er op neer dat de hel en de hemel een volk worden.' Ik staar hem alleen maar aan. 'En dat gebeurt niet zomaar'.' vervolgt Alex ongemakkelijk. 'Oh, ieeel. Je denkt toch niet dat ik en die... duivelszoon ook maar... Gadver!' roep ik uit. Ik kom niet uit mijn woorden. Sam grijnst. 'Weten we Miah. Alleen je kan het lot niet altijd ontlopen.' Ik kijk hem boos aan. Het is verboden om hier over te praten. 'Maar hoe is hij de Hemel binnen gekomen?' vraag ik snel van onderwerp veranderent. 'Geen idee. Ze zeggen dat ergens een poort is, maar die heeft God zelfs nog niet ontdekt.' zegt Alex nadenkend. Ik haat het dat we ''God'' niet gewoon pap kunnen noemen. Aan de andere kant... Maar goed. 'Oké. Ik moet nadenken.' zeg ik terwijl ik opsta. Mijn broers lijken te twijvelen. 'Misschien komt hij terug zoals hij gezegd had.' zegt Sam bezorgd. Nu grijns ik. 'En dan. Ik ben dan misschien een meisje, ik ben absoluut niet bang voor een wezen van de Hel.' zeg ik vasbesloten. Sam schud alleen maar zijn hoofd. 'Misschien zijn wij ook wel bezorgd.' zegt Alex serieus. Ik kijk hem strak aan. 'Weet ik.' zeg ik. 'Maar ik moet nu even alleen zijn.' zeg ik koppig. Sam en Alex zuchten tegelijk. 'Oké. Maar we zijn het er niet mee eens.' zegt Sam met tegenzin. 'Heerlijk als jullie een mening delen.' zeg ik sarcastisch. Dan lopen ze de kamer uit. Zuchtend laat ik me op mijn bed zakken. Rust. Tenminste, voor even.'

Het voelt heerlijk om weer in mijn eigen omgeving te zijn. De Hemel voelt niet goed, veel te lief. Ik ga het gesprek met Miah weer na. Ze is anders dan ik verwacht had. Niet minder knap, dat zeker niet. Maar ze had geen angst getoond. En vreemd straalde ze niet zo'n typische ''ik-ben-schattig-en-lief-houding'' uit. Haar ogen straalden, en door die vechtlust, word het alleen maar een grotere uitdaging.

Narian, of hoe hij dan ook heet, blijft maar door mijn hoofd spoken. Na een uur hopeloos en nadenkend rondlopen door mijn kamer ben ik uitgeput op mijn bed gaan liggen. Maar slapen, ho maar. Want nou als de Hel en Hemel echt een worden. Dat is zo ontzettend fout. Hel is Slecht, Hemel is goed. Of is dat te zwart wit? Al die vragen spoken door mijn hoofd. En Narian is de hoofdpersoon. Ik voel de spannig weer die ik voelde. Ik voel me niet meer veilig in mijn kamer. Misschien hadden Sam en Alex gelijk, misschien moet ik nu niet alleen zijn. Ik sta op, en loop naar de deur. Maar voordat ik daar ben zie ik iets bewegen in mijn ooghoeken. Alweer.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ik weet het, een kort hoofdstukje, sorry!!!!

Maar ik schrijf pas verder als er drie reacties zijn (buiten DreamingLove) en dan pas schrijf ik verder.

Ik weet het, een beetje kinderachtig. Waarom? Omdat ik er nu even zin in heb! Dus, plaats een reactie( pleaaase, misschien merk je wel dat ik een heel klein beetje wanhopig ben)

Dan schrijf ik zo snel mogelijk verder xD

xxxxxxxxxxxxxxxxxxBritt