Ο ΚΑΣΤΑΝΟΞΑΝΘΟΣ • 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤 •

Κεφάλαιο 32

Κάνει ένα βήμα προς τα εμένα η Μαρία και είμαι έτοιμη να της πετάξω το βάζο.

Ακριβώς πίσω της παρατηρώ τον Βαγγέλη να μπαίνει στο μπάνιο τρέχοντας.

"Άστο βάζο κάτω!" Φωνάζει αγριεμένος κοιτώντας με σαν ένα λυσσασμένο ζώο.

"Γιατί μου φέρεσαι έτσι;" τον κοιτάζω κατάματα δήθεν λυπημένη συνεχίζοντας να έχω το βάζο υψωμένο προς το μέρος του.

Πάει να πειστεί αλλά σηκώνει το όπλο του στο ύψος μου. Παρακολουθώ την Μαρία με την άκρη της κόρης μου να με πλησιάζει περισσότερο με διακριτικά βήματα ενώ είχα το βλέμμα στον Βαγγέλη, απέναντι μου.

"Δεν θα το έκανες πότε αυτό, σε εμένα Βαγγέλη!" αφού προφέρω το όνομα του στο τέλος της πρότασης μου κατεβάζει ελάχιστα το όπλο του  αλλά εξακολουθούσε να στοχεύει εμένα. 

"Σκάσε και άφησε το βάζο αλλιώς θα ρίξω!" με ξανά κοιτάζει με εκείνο το σοβαρό - άγριο βλέμμα και σηκώνει το όπλο ακριβώς απέναντι από το μέτωπο μου.

Πριν καταφέρω να κάνω κίνηση, τραβάει προς τα πίσω τα χέρια μου η Μαρία με δύναμη, που με κάνει να αφήσω το βάζο και να σπάσει μπροστά στα πόδια μου.

Όλα τα λευκά και κόκκινα τριαντάφυλλα συγκρούονται μεταξύ τους στο πάτωμα. Αργά, έχαναν τη ζωντάνια τους και το χρώμα τους ώσπου κυλάει το νερό επάνω τους. Γυάλιζαν ξανά για δυο μόνο δευτερόλεπτα και ξανά χάνουν την λάμψη τους.

Με μια σπρωξιά με ρίχνει προς το μέρος του Βαγγέλη. Εκείνος κατεβάζει το όπλο και με πιάνει από το σαγόνι με το ένα του χέρι. Σφίγγει το χέρι του που κρατούσε το σαγόνι μου και με αναγκάζει να υψώσω το κεφάλι μου κοιτώντας τον.

"Είσαι πολύ έξυπνη." Χαμογελάει.
"Αλλά η εξυπνάδα σου δεν περνάει από εμένα." Με σφίγγει δυνατότερα και τον φτύνω στα μούτρα.

Αμέσως απομακρύνεται καθαρίζοντας το πρόσωπο του αηδιασμένος.

"Πας γυρεύοντας!" Με τραβάει απότομα από το μπράτσο και με σπρώχνει για να περάσω μπροστά του.

Μου δίνει άλλη μία γερή σπρωξιά που με κάνει να βρεθώ κάτω στο έδαφος καθώς έχασα την ισορροπία μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα από το πόνο που μου προκάλεσε στα γόνατα μου. 

Γυρνάω το κεφάλι μου προς τα δεξιά και παρατηρώ τον Ματέο να έχει υψωμένο το όπλο του προς το μέρος μου. 

"Άφησε την!" φωνάζει μέσα από τα δόντια του καρφώνοντας το δολοφονικό του βλέμμα στο Βαγγέλη ο οποίος βρισκόταν ακριβώς πίσω μου, υψώνοντας κι εκείνος το όπλο του προς το Ματέο.