Σαν το καλό κρασι

...«Κάποιος δάγκωσε την λαμαρίνα μου φαίνεται»...{08}



«Πες μου Τερίσα..»απάντησε ο Νόα και ο Μαρκ τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
Ξέρει και το όνομα της;Από που κι ως που;
«Απλά να ξέρετε έβαλα καθαρό νερό στα άλογα και τα καθάρισα,αν δεν με χρειάζεστε τίποτα άλλο μπορώ να πάω στο σπιτάκι να ξεκουραστώ;»
«Ναι φυσικά!Α,Τερίσα..»
«Παρακαλώ;»ρώτησε η κοπέλα χαμογελόντας ευγενικά στον Νόα.
«Τερίσα από εδώ ο φίλος μου ο Μαρκ,Μαρκ η Τερίσα,καινούργια υπάλληλος θα προσέχει τους σταύλους και τα χωράφια.»Ο Μαρκ ένιωθε το σώμα του κοκαλωμένο και όταν η κοπέλα τον χαιρέτησε ένιωσε ένα σκίρτιμα στην καρδιά,το αγνόησε και  έγνεψε με ένα χαμόγελο.
«Χάρηκα,τα λέμε..»η νεαρή κοπέλα αποχώρησε και έτσι ο Μαρκ άφησε την ανάσα που τόση ώρα δεν είχε ιδέα πως κρατούσε.
«Πότε,πως,που,γιατί;»Ο Νόα τον κοίταξε μπερδεμένα και μόλις κατάλαβε τι κρυβόταν πίσω από το απελπισμένο βλέμμα του φίλου του,γέλασε.
«Κάποιος δάγκωσε την λαμαρίνα μου φαίνεται.»
Ο Μαρκ μούγκρισε στενεύοντας τα μάτια του.
«Δεν δαγκωσα καμία λαμαρίνα απλά..»
«Μαρκ,συγνώμη ή μηπως να σε λέω κύριε άτρωτε.Ο άνθρωπος που ποτέ δεν αισθάνεται,που πετάει τις γυναίκες σαν τα μποξεράκια του...»Ο Νόα γέλασε,ειρωνευόταν τον φίλο του με τα λόγια που κάποτε είχε πει ο ίδιος.
Εκείνος ξερόβηξε και έριξε το βλέμμα του στα κρασιά.
«Απλά ήταν όμορφη,ας μην τα ισοπεδώνουμε τα πράγματα Νόα,απλά ήταν όμορφη.»
«Και πολύ αθώα και μικρή για τα δόντια σου επείσης.»
«Γιατί πόσο είναι;»ρώτησε απελπισμένα.
«Άνετα σε βάζουν στο ηθών.»Ο Νόα γέλασε για ακόμα μια φορά.
Ο Μαρκ χαιρόταν που έβλεπε να βλέπει τον φίλο του να γελάει,αλλα ήταν και φανερά προβληματισμένος με την φυσική αντίδραση του κορμιού του στην όψη αυτής της υπέροχης κοπέλας,η οποία έμοιαζε πραγματικά ξεχωριστή.Καμία σχέση με αυτές τις μιας βραδιάς.
«Πόσο δηλαδη;»
«Βάλε τα χρόνια σου και αφαίρεσε δεκατρία.»Το στόμα του Μαρκ άνοιξε από έκπληξη.
«Δεκαεφτα;Μα..μα φαίνεται μεγαλήτερη.»
«Αν αγγίξεις την ανηψιά μου θα σε βρουν στο χώμα.Θα σε έχω χώσει και εγώ και ο Πάμπλο.»
Ο Μαρκ γούρλωσε τα μάτια του από έκπληξη και από φόβο σίγουρα.Εκείνη την ώρα τα συναισθήματα του ήταν ανάμειχτα.
«Είναι..είναι κόρη της Ελίζ;»ο Μαρκ ένιωσε το στόμα του να ξερένεται.
«Ο Πάμπλο θα με καρφώσει όχι απλά στο πάτωμα,αλλά θα με βάλει να κάνω παρέα στα κεφάλια ζώων που έχει στο γραφείο του.»ξεροκατάπιε φοβισμένα και διωχνοντας την όμορφη μορφή αυτής της κοπέλας συνέχισε την δουλειά του.
Ο Μαρκ μπορεί να συνήλθε αλλά ο Νόα σίγουρα δεν μπορούσε να βγάλει την τόσο αναθεματισμένα σέξι φιγούρα της Ρενέ.