"Papsi you know me. I'm not a squamy!" Napakunot naman sya ng noo.
"What? What is squamy? Pardon me?" Napatawa naman ako
"Ow I'm sorry to tell you that. Squamy mean squater. People who lived in squater area. Manager said that and it sounds great." Napahalakhak naman sya.
"Ikaw talagang bata ka andami mong kalokohan. Ok. See you in 2 weeks." Hinalikan na nya ako sa pisnge at nagpaalam nya. Sinadya lang nya talaga na pumunta dito sa studio para personal na mangamusta at sabihin na din about the launching.
Sinundo ako ni baby nick at ng papa nya. Masayang masaya ang anak ko habang tinitignan ang mga gamit sa studio. Gusto atang maging photographer pag laki.
"Wow mommy it's so malaki naman that thing." Sabay turo sa isa sa malalaking ilaw. "Mommy can i have that one in my room? And also the camera? I want to be a model like you too." Sabay post na poging pogi sya sa sarili nya.
"Ok baby. Tell your papa if pwede tayong bumili nyan. And diba we already have camera na sa bahay? Why do you want another camera?" Tanong ko dito.
"Hmm because that camera is so big and i want like that. Can you please buy me that one? So i can take a pose na. Like this mommy oh." At nag pose pa sya ulet. Tawa lang ng tawa si Kurt habang vinivideohan sya.
Once a week kung dumalaw sakin dito sila Kurt at tyempo na wala ng mga tao. Para walang mga media na manggugulo pa saamin. Showbiz na nga ang buhay ko pati ba naman ang pamilya ko idadamay pa nila.
"Let's go?" Tanong neto ng matapos na ako sa pag aayos.
"Kurt we have a launching this coming month. Papsi wants me to be there kasi ako ang model ng produkto nila. Please ikaw na muna ang magbantay sa anak ko? Aalis kasi si mommy that day kaya walang mag aalaga." Nakatingin lang sya sa akin habang nakasandal sa poste.
"Sure para namang hindi ko din anak yan. Oo naman ako kaya tatay nyan. May iba pa bang mag aalaga kay Nick maliban saakin?" Kinindatan nya pa ko at lumapit saakin.
"Diba Britt?" Napangiti nalang ako at dahan dahang lumapit ang muka nya saakin.Mabilis na halik lang ang nangyari at kinuha na nya ang bag ko.
"Let's go baby. Gutom na si mommy. Where do want to eat?" Kinarga na nya si Nick at dumiretso na kami kung saan kami kakain.Nakakapagod man ang buong araw pero worth it naman.Hinatid na kami ni Kurt sa bahay. Nag stay muna sya hanggang sa makatulog si Nick sa kwarto nya.
"Kurt why?" Tanong ko dito habang tinignan ang anak ko.
"What do you mean why?" Tanong nya pabalik
"Why." Bigla syang tumayo at hinila ako kaya napaupo ako sa hita nya.
"Tinatanong pa ba yan? Mahal kita Britt. Please let me love you. Please" Walang sigundo ang lumipas at sinunggaban na nya ko ng halik.
"Please. I miss this." Sabay halik sa leeg ko. Napatingala ako at pinakiramdaman ang mga halik nya. Umangat at kamay nya at isinuot to sa loob ng damit ko.
"Kurt." Tawag ko dito pero hindi nya ko naririnig."Kurt please. No!" Pinigilan ko syang hubarin ang damit ko at tinignan nya lang ako.Lust, Love and Sadness ang nakikita ko sa mga mata nya. Tumango naman sya at mabilis na hinalikan ako sa labi.
"Akala ko susundan na natin si Nick eh" napakamot nalang sya sa batok nya at napatawa.
"Sorry Britt. I respect your decision. Mag aantay ako hanggang sa maging handa ka na. Mahal kasi kita at di na ako makakapayag na mapunta ka pa sa iba. Ok lang na mabitin ako ngayon. Pero I promise na pag naging akin ka na hindi hindi ka na makakawala pa." Hinalikan nya ulet ako pero this time sa noo na.
"Come on! Anong oras na. Iuuwi na kita sa condo mo". Hinalikan ko na ang anak ko at nag paalam na kay mommy.
Hinatid na ko ni Kurt sa condo at umalis din naman agad sya.
Ang dami ng nangyari sa buhay ko sa loob ng 7 taon. Why am I not ready for anything? Masaya ba talaga ko sa ginagawa ko? Kelangan ko na bang i-let go lahat ng sama ng loob ko sa nakaraan at mamuhay nalang sa kasalukuyan?Lahat nalang ba ng nag mamahal saakin isasantabi ko? At ipagpapatuloy ang poot na namuo sa puso ko? Bakit hindi ako makawala sa lupit ng nakaraan? Nagmahal ako ngunit akoy sinaktan. Si Mommy at si Loah handa ko na ba silang patawarin? O dapat ako ang humingi ng kapatawaran dahil ako din naman ang may kasalanan. Sa dami kong naiisip hindi ko na napansin na nakatulog na pala ako.
To be continue...
Read Comment and Vote
CHAPTER 38
Bắt đầu từ đầu
