My Mate Is...?! 2

Hoofdstuk 12

"I-ik wist niet dat je zo goed kon autorijden." Zeg ik trillend. De auto lijkt wel te springen. Seraphine draait wat aan de stuur. "Oh ik kan ook niet autorijden, maar het ziet er zo simpel uit! Kijk ik kan het gewoon! We schudden wel een beetje maar dat hoort toch bij beginnelingen?" Zegt Seraphine alsof er helemaal niks aan de hand is. Ik glimlach gedwongen. "Je hebt geen rijbewijs?" Vraag ik. Zeg ja! Zeg ja! "Nee..." Ze kijkt onschuldig naar. Buiten. "KIJK VOOR JE!" Roep ik. Ze schrikt en rukt aan de stuur. Ik buig me snel naar voren en draai de stuur de andere kant op. We rijden richting een boom. "Trap op rem!" Beveel ik. Ze trapt op de rem. De auto stopt nog net voor de boom. Ik haal opgelucht adem. "We gaan wisselen." Ik stap de auto uit en loop naar de bestuurderskant. Seraphine stapt uit en geeft me een kus. "Sorry." Ze gaat in de passagierskant zitten. Ik stap in en start de auto. "Oké mijn vader is denk ik wel een beetje bang voor je!" Zegt Seraphine opeens. Ik kijk haar verbaasd aan. "Hij jaagde op me en jij zegt dat hij bang voor me is?" Zeg ik. Ze knikt. "Oké! Dan moet ik een goede lieve indruk maken." Ik rij snel naar Seraphine's vader. "Als hij je brownies geeft... Zeg dat het lekker is! Alsjeblieft" Seraphine kijkt me wanhopig aan. Ik steek mijn duim op. Ik stop voor de roedelhuis. Een aantal bewakers komen ons kant op. "Prins. Prinses." Ze buigen diep voor ons. Ik knik en pak Seraphine's hand vast. Ze knijpt in mijn hand. "Je kunt het." Grinnikt ze. Ik haal diep adem en klop op de deur. De deur gaat open. "Seraphine!" Seraphine's vader geeft haar een stevige knuffel. Na een paar seconden krijgt hij mij in de gaten. "Prins." Zegt hij kalm. Ik knik. "Noem me maar louis." Lach ik. Seraphine's vader knikt en gebaart ons naar binnen te gaan. We lopen naar een eetzaal met een lange tafel vol met eten. Ik schuif een stoel voor Seraphine naar achteren. Seraphine gaat op de stoel zitten. Ze glimlacht dankbaar. Ik neem plaats op de stoel naast haar. Seraphine's vader gaat aan de hoofd van de tafel zitten. "Vader, ik ga met Louis mee naar de Maanpaleis." Begint Seraphine. Haar vader begint te hoesten. "Wat?!" Hij kijkt Seraphine paniekerig aan. "Iedereen verlaat me! Eerst je moeder en nu jij!" Zucht hij. Seraphine krijgt tranen in haar ogen. "Sorry pap, maar Louis is mijn mate en ik kom je elke week bezoeken." Haar vader knikt. Er komt een idee in mijn hoofd. "U kunt bij mijn ouders in de paleis wonen." Stel ik voor. Seraphine en haar vader staren me stomverbaasd aan. "Ja pap! Dan hoef ik ook niet meer zo ver te rijden!" Seraphine kijkt haar vader smekend aan. "Als het kan... Maar ik wil je ouder liever niet tot last zijn." Zegt haar vader aarzelend. "Mijn moeder is zwanger dus alle gezelschap is welkom." Lach ik. Seraphine's vader knikt. "Ik ga er wel eens een dagje heen om te kijken hoe het daar is." Zegt hij. Ik knik. We eten zwijgend verder. "Wanneer vertrekken jullie?" Vraagt hij. "Binnenkort." Antwoorden ik en Seraphine tegelijk. Hij knikt. "Hou je van brownies Louis?" Vraagt hij. Ik stop met eten en glimlach naar hem. "Ja." Lach ik trillend. Seraphine's vader begint te stralen. "Mooi! Hier eet!" Hij legt een stukje brownie op mijn bord. Het ziet er bruin en groenachtig uit. "Ik heb er spruitjes in gemixt." Seraphine's vader kijkt me afwachtend aan. Ik snij het tot 1 bij 1 cm en stop het in mijn mond. Bijna had ik het gelijk weer eruit gespuugd. Snel slik ik het door. "Lekker?" Vraagt hij. Ik knik. "Hier eet maar meer." Hij legt nog meer brownies op mijn bord. Ik kijk Seraphine wanhopig aan. Ze kijkt me medelijdend aan. Ik grom zachtjes. Ze glimlacht naar me. "Hier Seraphine, eet ook wat! Het is door je vader gemaakt." Ik leg een brownie op haar bord. Ze glimlacht nep naar me. "Dank je Louis!" Ze houdt haar adem en eet het snel op. Ik grinnik en eet mijn brownies op. "Jullie kinderen zijn nog zo jong. Ik weet wel dat jullie het niet lekker vinden." Lacht Seraphine's vader. Ik stop met eten en kijk hem aan. "Wat?" Lacht hij. Seraphine barst in lachen uit. "Sorry Louis! Dit was allemaal een grap." Lacht ze. "Je bent echt aardig Louis. Ik mag je wel." Lacht Seraphine's vader. Ik kijk ongemakkelijk naar mijn bord. "Weet je ik kan wel autorijden." Zegt Seraphine serieus. Ik kijk haar geschokt aan. "Je bent als een wegpiraat gaan rijden?" Zegt haar vader. Seraphine knikt. Ik leg mijn hoofd op de tafel. "Ik ga even naar de toilet." Seraphine's vader staat op en loopt weg. Ik trek Seraphine op mijn schoot. "Als we thuis zijn zal ik je leren wat wraak betekent." Grom ik in haar hals. Ze giechelt en haalt haar hand door mijn haar heen. "Ik kan niet wachten." Fluistert ze. Ik geef haar een kus. De deur gaat op. "Uw vader is bewusteloos!" Roept een bewaker. We springen overeind. "Ik volgde hem naar de toilet, maar voordat hij de deur opende viel hij op de grond!" Legt hij uit. We rennen achter hem aan. Seraphine's vader ligt op de grond. Zijn gezicht is bleek. "Haal hulp!" Gilt Seraphine. De wachters rennen weg. Ik zie Seraphine bij haar vader neerknielen. "Het komt goed." Zeg ik. Ze knikt snikkend. Ik vraag me af wat er is gebeurt.