My Mate Is...?! 2

Hoofdstuk 11

"Grapje!" Roept Seraphine. "Te laat." Zucht ik. Ik veeg mijn mond af en draai me om. "Ik stormde de woonkamer binnen terwijl je ouders aan het zoenen waren! Zo gênant!" Mompelt ze. Ik grijns ondeugend naar haar. Ga je het haar nog vertellen? Waarom zou je het uitstellen! Doe het gewoon! Hoe sneller hoe beter. Goed dan. "Seraphine ik moet je wat vertellen." Ik loop naar haar toe en pak haar handen vast. Ze kijkt recht in mijn ogen. "Wil je het uitmaken?" Vraagt ze. "Nee! Misschien ga jij het wel uitmaken." Mompel ik. "Ben je met iemand anders naar bed gegaan?" Vraagt ze. "Nee! Meekomen jij." Ik til haar op en loop naar mijn kamer. Ze springt uit mijn armen en gaat op mijn bed zitten. "De maangodin heeft me bezocht in mijn droom." Begin ik. Ze knikt. "Haar krachten raken op. Dus ze wilt dat ik haar plaats in neem en dat betekent dat ik hier niet meer terugkom." Vertel ik. Seraphine staat op en loopt naar de raam. "Je gaat me verlaten." Fluistert ze. Een traan rolt van haar wang. "Ik heb gevraagd of je met me mee kon, maar ze weet niet of het kan." Ik loop naar haar toe. "Niet huilen misschien kan je met me meegaan." Fluister ik. Ze knikt. "Maar wat als het niet gaat? Dan blijf ik hier achter." Zucht ze. "Als je met me mee kan... Ga je dan met me mee?" Vraag ik hoopvol. Ze knikt glimlachend. Ik trek haar in mijn armen. "Ik ga ervoor zorgen dat je met me mee kan." Fluister ik. Ze slaat haar armen stevig om mijn middel.

"Mam? Pap? Ik moet jullie wat vertellen." Ik ren de woonkamer in. Seraphine slaapt in mijn kamer. Mijn moeder en vader draaien zich naar me om. "De maangodin bezocht me vandaag in mijn dromen. Ze vertelde dat ik binnenkort hier weggaat. Haar krachten raken langzaam op en als het helemaal verdwenen is... Ben ik de nieuwe Maangod." Ratel ik. Ze kijken me geschokt aan. "Wat?! Dat zou toch niet gebeuren?!" Roept mijn moeder. "Ja dat klopt. Maar haar krachten raken op en mijn krachten groeien. Dus ze houdt het niet lang meer vol." Leg ik uit. "Wanneer ga je weg?" Fluistert mijn moeder. "Binnenkort denk ik." Antwoord ik. Ze knikt. "Kom ons wel elke week bezoeken." Zegt mijn vader. Ik knik. Ze geven me een stevige knuffel. "Je krijgt over negen maanden een zusje." Fluistert mijn moeder blij. Ik staar naar haar buik. "Gefeliciteerd!" Lach ik. Ze glimlacht naar me, maar haar ogen staan verdrietig. "Mam, maak je geen zorgen." Zeg ik. Ze knikt. "Je bent al zo groot geworden." Snikt ze. Ik geef haar een knuffel. "Gaat Seraphine met je mee?" Vraagt mijn vader. "Dat weet ik nog niet." Antwoord ik. Mijn moeder kijkt me verbaasd aan. "Ga vanavond naar de Maanaltaar. Misschien kan de maan een antwoord geven." Zegt mijn moeder. "Oké, dan ga ik nu." Ik geef ze een kus en ren naar buiten. Eindelijk! Het is al zo lang geleden dat we zijn getransformeerd! Ik transformeer en ren richting het bos. Alles om me heen word wazig. We zijn veel sneller dan anders! Inderdaad! Binnen een paar minuten komen we aan bij de Maanaltaar. Ik loop naar de altaar. Met mijn zakmes maak ik een snee in mijn hand. Ik laat mijn bloed in een stenen schaaltje druipen. Alles om me heen vervaagt langzaam. De maan begint feller te schijnen. "Maanprins en wolvenprins, wat wil je vragen?" Klinkt er. Ik schraap mijn keel. "De Maangodin vertelde dat ik binnenkort de Maangod word, maar ze wist niet of mijn mate met me meekomt." Vertel ik. "Jij bepaalt of ze met je meegaat. Ik kom jullie wel ophalen." Alles om me heen word weer scherp. Ik knik en transformeer. Ze kan dus mee! Ja! Ik ren zo snel als ik kan terug naar de paleis. Thuis ren ik naar boven. Mijn ouders zijn nergens meer te bekennen. Ik ren naar mijn kamer. "Seraphine!" Roep ik. Seraphine schrikt wakker. "Wat is er?!" Roept ze bezorgd. "Je kan met me mee!" Ik trek haar in mijn armen. "Ik ben naar de Maanaltaar geweest." Leg ik uit als ze me niet-begrijpend aankijkt. "Wanneer gaan we?" Vraagt ze. Ik glimlach. "Mijn ouders vroegen precies hetzelfde. Binnenkort gaan we." Antwoord ik. "We kunnen toch altijd naar aarde gaan als we het willen toch?" Vraagt ze. Ik knik. "Dan ga ik morgen langs mijn vader." Zegt ze. "Ik ga met je mee!" Ze kijkt me aarzelend aan. "Ik moet indruk op je vader maken!" Lach ik. Ze knikt. "Je weet dat als we de matingsprocess voltooien dat je mijn krachten krijgt toch?" Ze knikt. "Wil je het zien?" Vraag ik. "Ja!" Ze kijkt naar mijn handen. "Ik zal het je ook gelijk uitleggen." Ik open mijn hand en maak een mini vlammetje. Ze kijkt er met open mond naar. "Je opent je hand en maakt een soort druk gebaar. Alsof je iets optilt. Maar je moet ook in je hoofd hebben wat je wilt creëren." Vertel ik trots. Ze knikt. Ik laat de vlam verdwijnen en maak cirkeltjes in de lucht met mijn vinger. Er verschijnt een kleine tornado voor me. "Als je een tornado wilt creëren, een kleine, maak je cirkeltjes in de lucht met je vinger. Probeer het lucht te voelen. Het lijkt net alsof je met een vinger in het water roert." Seraphine kijkt vol belangstelling naar de mini tornado. "Mag ik het aanraken?" Vraagt ze. "Mag wel, maar dan verdwijnt het." Grinnik ik. "Kun je het groter maken?" Vraagt ze. "Ja, maar dan gaat de paleis eraan." Ze kijkt me geschokt aan. "Gewoon enorme cirkels in de lucht maken met je handen." Lach ik. Ze knikt. "Morgen leer ik je wel alles!" Ik pak haar hand vast en loop met haar naar mijn bed. Ze geeft me een kus en duikt in mijn bed. Lachend ga ik naast haar liggen. "Slaap lekker." Fluister ik. Ze knikt en valt in slaap. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en sluit mijn ogen.