My Mate Is...?! 2

Hoofdstuk 7

Pov Seraphine
"Geef haar nog een zweepslag." Beveelt de Alpha. Oh god. Ik bijt op mijn lip. Wachtend op de zweepslag. "Zo zo al bang?" De Alpha kijkt me gemeen aan. "Waarvoor zal ik bang zijn?" Spuug ik in zijn gezicht. Ik voel een zweepslag op mijn rug. "Als jij pijn voelt zal je mate dat ook voelen." De Alpha kijkt me aan met gestoorde ogen. "Je moet echt langs de psychopaat!" Snauw ik. Hij geeft me een harde klap op mijn gezicht. "Bek dicht slet!" Schreeuwt hij. "Wauw! Ik voel me nu echt beledigd!" Zeg ik nep-beledigd. De Alpha staat nu echt op koken. SERAPHINE! Hou vol! Ik kom eraan! Nee! Je moet me later bevrijden! Niet nu! Maak je geen zorgen, ik hou dit wel vol! Maar d- Geen maar! Ugh! Ik wil die gast zo graag vermoorden! Ik ook! Onze gesprek stopt weer. Een man slaat me hard op mijn rug. Waarschijnlijk is mijn rug nu echt open. Ik kijk naar de grond. Er ligt een plasje bloed op de grond die steeds groter word. Mijn dierbare bloed! Drama queen. We verliezen te veel bloed! Straks duurt het nog langer voordat we geheeld zijn! Maakt niet uit. Straks bevrijd Louis ons en dan vermoord ik die klootzak! Laat hem eerst lijden! Goed idee!

Pov Louis
Ik voel bij elke stap die ik zet een pijnscheut. Mijn god! Hoeveel pijn moet Seraphine wel niet lijden?! Nou sowieso honderd keer erger! Een Alpha komt naar me toe. "We zijn er klaar voor." Ik knik. Mijn oom komt naar me toe. "Mag ik je verstellen aan: Seraphina 2.0" Hij maakt een gebaar met zijn handen. Seraphine verschijnt voor me. "Wow! Ze lijkt echt sprekend op Seraphine!" Ik bekijk de replica nauwkeurig. "Zullen we gaan?" Vraagt Seraphine 2.0. "Ja!" Ik draai me om en loop naar buiten. Honderden wolven kijken naar ons. Ze buigen diep. "Dit is de replica van Seraphine." Ik wijs naar de replica. "Ik hoop dat onze missie zal slagen. Hopelijk verliezen we geen wolven." Iedereen knikt en rent naar het bos. "Kom wij gaan ook." Ik transformeer. De replica gaat op mijn rug zitten. Ik ren zo snel als ik kan naar het territorium van de Blackblood. Seraphine! Zorg ervoor dat je ontsnapt! Ren naar het bos! Oké! Gaat wel een beetje lastig worden, maar het zal me lukken. Succes. De wolven naast me gaan in een aanvalshouding staan.

Pov Seraphine
"Mag ik plassen?!" Gil ik. De Alpha lacht. "Goed dan! Eens kijken hoeveel pijn je lijdt bij het plassen." Grinnikt hij. Ik zucht geërgerd. De wachters lopen met me mee naar de wc. Net voordat ik naar binnenga, draai ik me om. Ik trap in iemands maag en bijt in iemands keel. "Zo makkelijk." Zeg ik glimlachend. Ik sla de ruit kapot en spring naar buiten. "Ze is ontsnapt!" Hoor ik achter me. Snel ren ik naar het bos. Achter me rennen een paar wolven. "Zorg dat ze niet ontsnapt idioten!" Schreeuwt de Alpha. Wauw, hij kan me zelf niet eens pakken. Ik bereik het bos. Yes! Louis ik ben er! Mooi! Er schieten wolven uit het bos. Ze rennen langs me heen en bijten de nekken van de wachters door. Ik voel iemand z'n arm om me middel slaan. "Ik heb je zo gemist." Louis kust mijn nek. "Ik jou ook." Hij bekijkt mijn rug.
"Denk maar niet dat hij hiermee weg komt!" Gromt hij kwaad.

Pov Louis
Ik heal haar rug met mijn krachten. Ze kijkt me dankbaar aan. "Dan ga ik nu de replica naar de Alpha brengen." Fluister ik. Seraphine knikt en verstopt zich achter een boom. Ik ren met de replica naar de Alpha. Iedereen is aan het vechten. "Stop!" Schreeuw ik. Iedereen kijkt mijn kant op. "Hier heb je haar! Ze is een vieze slet geworden!" Snauw ik. De Alpha kijkt me lachend aan. "Zie je wel Seraphine! De Maangod denkt alleen maar aan je lichaam." Hij trekt Seraphine naar zich toe. "Inderdaad." Seraphine geeft de Alpha een kus. "Je kunt gaan!" Snauwt de Alpha. Ik knik en vertrek met de andere wolven. Gelukkig zijn er geen dode gevallen aan mijn kant. Gelukt? Ja! Ik ren snel terug naar Seraphine. "Hij trapt er zo snel in!" Lach ik. Ze grinnikt en drukt een kus op mijn lippen. "Ik laat je nog even nakijken door de dokter." Mompel ik. Ze knikt. Ik transformeer en kijk haar afwachtend aan. "Ik kan zelf wel rennen." Zegt ze. Echt niet! Heb je je rug gezien?! Seraphine gaat met tegenzin op mijn rug zitten. "Wow je vacht is zo zacht!" Roept ze enthousiast. Rust maar lekker uit! Ik maak je zo wel wakker! Ik ren naar het paleis. De wolven buigen voor me. Bedankt dat jullie me geholpen hebben. Ze knikken en rennen weg. Ik transformeer terug. Net op tijd vang ik Seraphine op. Ze is zo schattig als ze slaapt! Ik ga haar niet wakker maken. Wauw, je houdt je echt niet aan je woorden. Maar ik doe het wel voor de goede. Ik til haar op in bruidsstijl en loop naar mijn kamer. Mijn ouders kijken Seraphine bezorgt aan. "Ze is in slaap gevallen." Fluister ik zachtjes. Ze knikken en sluipen snel weg. Ik leg Seraphine op mijn bed neer. De dokter komt binnen. "Kunt u haar omdraaien?" Vraagt ze. Ik knik en draai Seraphine om. De dokter smeert een zalfje op haar rug. "Ze moet de komende dagen in bed liggen." Fluistert de dokter. Ik knik. De dokter vertrekt weer. Seraphine pakt mijn arm en trekt me op het bed. "Woah!" Ik kijk haar verbaasd aan. Ze mompelt wat en legt haar hoofd op mijn borst. "Slaap lekker schat." Ik geef haar een kus op haar kruin. Al snel val ik ook in slaap.