İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 14.BÖLÜM II.PART ✨

Herkese merhaba 🙌 Beklenen bölüm sonunda geldi ne dersiniz?♡:)

Çok fazla konuşupta sizleri daha fazla bekletmek istemem. ;)

✴◇✴◇✴

KEYİFLİ OKUMALAR

✴◇✴◇✴

Ya ikisi de kazanacak ya da ikisi de kaybedecek! Bu güçte tek taraflı bir yıkım yoktu. Her ikisi de eşitti.

✴◇✴◇✴

Eren, hayatı boyunca her daim mantıklı bir adam olmuştu. Hiçbir zaman uçarı olupta, ailesini üzecek, kendisine ihanet edecek davranışlarda bulunmamıştı. Ailesini kaybettikten sonra bu hayatta bir tek kardeşi kalmıştı ve bir kaç yıldır ikisi birbirine dayanak olmuşlardı.

Zorlu süreçlerden geçmişlerdi. Kardeşinin yıkılışı, kendi içine kapanışı ve ona destek olabilmek için çabalamaları.

Zordu!

Zaman ömürlerinden hızla geçerken toparlanabilmişlerdi. Ailesinden geriye kalan değerlisine sahip çıkmıştı. Her daim kardeşini kimseye muhtaç etmemek için çalışmıştı. Yaşı genç olmasına rağmen yorulmuştu. Hiçbir zaman çapkın bir adam olmamış, kızları istekleri için kullanmamıştı. Bunun en büyük nedeni ise kız kardeşiydi. Bu yüzden hayatına giren kızlara değer verirdi. Hiçbir zaman kullanıp atmazdı ve öyle davranan erkeklere de fazlasıyla sinir olurdu.

Sabah erken kalkıp, kahvaltısını yapmıştı. Evden çıkmadan da değerlisinin odasına girip, saçlarını okşamış ve yanağına tüy hafifliğinde bir öpücük kondurmuştu. Dolabın üzerine yapıştırfığı nottan sonra da evden çıkıp, ekmek teknesi olan kafesine doğru yürümeye başlamıştı. Saat henüz yediye geliyordu. Babasının izinden gitmiş ve erken kalkan erken yol alır sözünün üzerinden gitmiş, işine her daim erken başlardı.

Kafesine girdikten sonra hemen genel olarak içerisini düzene sokup, çay makinesini çalıştırmaya başladı. Sandalyeleri ve masaları düzene soktuktan sonra da kapısındaki açık kapalı levhasını açık yüzünü gösterdi, iş ilanının asılı olduğu nota baktı. O günden sonra daha da kimse gelmemişti ve bugünde gelmezse ilanını kaldıracaktı. Olmadı kendisi söyleyecekti ama yapamazdı. Hem patronu olup hem çalışmak çok zordu. Zaten yorulduğu için hemde bu aralar durgunlaşan işlerini harekete geçirmek için canlı müzik yapmakta karar kılmıştı. Kafe üniversiteye ve liseye çok yakın olduğu için gençlerin uğrak yeriydi ama bu aralar pekte öyle olmuyordu.

Dengesizleşmişti işleri!

Pasta çeşitlerinin gelmesiyle hepsini yerine yerleştirdi ve mutfak kısmına geçerek kızartmalar için de yağı ocağa koydu. Kahvaltı yapmaya gelenler olacaktır diye düşünüyordu. Diğer kahvaltı malzemelerini de dilimleyip hazır hale getirdi. Kapının açıldığını haber veren sesle birlikte yağın altını kapatıp mutfaktan çıktı. Erken olmuştu. İçeriye kısmına geçince karşısında kahvenin açık tonlarındaki dalgalı saçlı ve kısa boylu kızı gördü. Kısa boylu derken kendisine göre kısa boylu olduğunun farkındaydı.

" Hoşgeldiniz, buyrun, " diyerek kızın yanına varıp bir masayı işaret etti. Kızın kendisinden kaçırdığı bakışlardan hiç hoşlanmamıştı.

" Ben...  Şey...  " derken bir türlü anlamlı bir cümle kuramıyordu. Her zaman olduğu gibi heyecanına yenik düşmüştü.

" Buyrun, nasıl yardımcı olabilirim, " diyen Eren, kızın yüzüne bakmayı sürdürüyordu. Bakışlarını görmek istiyordu. Gözlerini görürse kızın iyi ya da kötü biri olduğunu anlayabilirdi ama o gözler bir türlü kendisine dönmüyordu.