İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 10. BÖLÜM ✨

Hayırlı geceler arkadaşlar, nasılsınız? Bende iyi diyeyim iyi olalım. 😃😃

Ben şu anda memlekete doğru yolculuktayım ve yolda ara ara bölümü yazıp tamamlamaya çalıştım. Ve şöyle bir sorunumuz olacak, köyümüzde telefon belli noktalarda çekiyor internette öyle. Bölümler düzenli gelmeyebilir. Fırsatını yakaladığım anda bölüm yayımlayacağım.

Bazen iki bölüm peş peşe bile yayımlayabilirim, ya da o hafta hiç yayımlayamayabilirim. İnanın bu elimde olan bir şey değil. Anlayışlı olacağınıza inanıyorum.

Birbirimizin dualarında yer verelim. Hayırlı sahurlar ve Hayırlı Ramazanlar. ♡♡

Şimdi sizleri bölümle başbaşa bırakıyorum.

Unutmadan bool nool vote ve yorum beklemekteyim. :))

◆✨◆♡✨◆♡✨◆

KEYİFLİ OKUMALAR

◆✨◆♡✨◆♡✨◆

Ebrar, kollarında iç çekerek uyuyan küçük çocuğun saçlarını okşadı. O tek bir cümle nasılda herkesi alt üst etmeyi başarmıştı. Tek bir cümle! Anne gibi kokmaktı asıl olan. Sonrasında Bedirhan' ın verdiği tepkileri düşündü. O kadar sert çıkışın altındaki anlamları, duyguları çözmeye çalıştı. Kendisine karşı söyledikleri kalbini çok acıtmıştı. Kendisini biliyordu Ebrar. O ilk temaslarından sonra, kalbinin o mendebur suratlı dediği adama, Bedirhan' a kaydığını hissediyordu. O temastan sonra, çok fazla düşünür olmuştu onunla birlikte olduğu geleceği... Hayal...

Ebrar, evden çıktıktan sonra kapının kenarında duran büyük süs ağacının arkasına saklanmıştı. Hemen mavişini arayıp durumu izah etmişti. Abisinin de anlayışıyla bu gece burada kalmayı başarabilmişti. Sonrasında Bedirhan' ın evden omuzları çökük ve sert bir şekilde çıktığını görmüştü. Bir yanı sende onunla git diyor, ama diğer yanı daha fazla yaralanmak mı istiyorsun diyordu. Ama en büyük isteğini gerçekleştirdi ve genç adam gittikten sonra biraz beklemiş ve kapıyı çalmıştı. Şimdi de buradaydı. Kollarında Samet ile, uykunun kollarındaydılar.

Genç kızın gözleri kapalıydı ama uyuyamıyordu. Aklı sürekli Bedirhan' da ve nerede olacağına dair düşünceler içindeydi. Onun o yıkılmış halini görmek, onun kendisine sarf ettiği acı kelimelerden daha da can yakıcıydı. Onun her daim dik durması gerekirdi. Oğluna öyle bağırmaması gerekirdi. Remziye sultana sert çıkmaması gerekirdi. Kendisine bağırsa da olurdu yeter ki o ikisini kırmasaydı. Nasıl olmasa ilerisinde bu bağırmalarının hıncını alacaktı.

Aklında Bedirhan' a dair çok güzel ve eğlenceli planları vardı ama hepsininde bir zamanı vardı. Yavaş yavaş işleyecekti Bedirhan' ı ve Onun o mendebur suratını düzeltecekti. Tabi diğer kadınlara karşı yine mendebur suratlı olması kaydıyla. Asla onlara o güzel yüzünü göstermesine izin veremezdi. İlk defa bir şey hissetmiş ve hislerinin kuvvetliliğinden emin iken kaçıramazdı bu fırsatı.

Her şey çok güzel olacaktı!

Her şeyin bir zamanı vardı. Her şey yavaş yavaş!!!

Sonunda genç kız bu düşünceler eşliğinde uykuya yenik düştü. Kollarını daha bi sıkı sardı küçük çocuğa. Sanki içine katmak istercesine sarılıyordu. Arada uyanıp kokusunu içine çekiyor, yanağını, saçlarını okşayıp yeniden uyuyordu. Ona olan sevgisi farklı bir boyuttaydı. Onun üzülmesine, ağlamasına dayanamıyordu. O ağladığı zaman kendisini de durduramıyor ve ağlıyordu.