AŞK SEN MİSİN?

Bölüm 37

Kalktığımda yatakta tek yattığımı biliyordum, varlığıyla öyle güzel bir sıcaklık yayıyordu ki yatakta onun olmayışı etkileyici bir soğukluk gibiydi... Onun varlığına alışmak öyle kolaydı ki yokluğuyla nasıl baş edecektim, onun başka kollarda olacağını bilerek nasıl dayanacaktım bilmiyordum... 

Başımı yastığa geri koyup ona ait bu yatakta onu düşünmeye devam ettim. Soner'in olduğu bir ev ne de güzel oluyor, varlığıyla her yeri dolduruyordu adeta... Hele yoğun bakan gözleri üzerimdeyken kendimi nasıl da özel hissediyorum öyle... 

Onu ilk tanıdığım günlerde elbette nişanlı olduğunu öğrenince daha rahat davranmış ona ilgi duymayacağımı da düşünmüştüm ama şimdi nişanlısının bu saf sevgiyi hak ettiğini düşünmüyordum. Soner gibi ender güzellikteki bir adamın varlığının o kıza yetmemesini aklım almıyordu. Tekin denen adamı görmüştüm ama bana onda çekici gelen bir özellik yoktu, Buket ona nasıl bir gözle bakıyorsa Soner'e verdiği değer az kalıyordu. Bu kadar yakışıklı bir adam yıllarca saf bir sevgiyle onu sevdiği ve kız da bunu bildiği halde geldikleri durum hiç te iç açıcı değildi. Ellerimi yüzüme kapatarak yalvardım içimden

" Allahım ne olur bana yardım et, uzun bir aradan sonra içime işleyen bu adama yardım et, onun üzülmesine izin verme. Ona yardımcı olmama izin ver. Sevgimi ona sunmama izin ver"

" İyi misin?" Diyen tok sesle yerimde sıçradım, ellerimi yüzümden çekip başımı ona çevrdiğimde çoktan giyinmiş olduğunu gördüm

" İyiyim" dedim kısaca

" Hadi kalk giyin, İrfanlarda kahvaltı yapalım ardından da hastaneye gideriz"

" Toplantı kaçta?"

" Merak etme onu iptal ettim, yengemden uzak kalabileceğim bir yere gitmek istemiyorum"

Sevinçle doğruldum yataktan

" İşte buna çok sevindim, benimde bugün onu yalnız bırakmak içime sinmeyecekti"

Yüzünde küçükte olsa bir gülümseme belirmişti

" Yengemi seviyorsun değil mi?"

Hiç düşünmeden cevap verdim

" Elbette onları çok seviyorum, benim ikinci ailem gibi oldular hepsi de"

Kaşlarını kaldırarak sakince

" İkinci aile mi?" dediğinde fazla bir şey düşünmesine mahal vermeden kalktım

" Müsaade et hemen giyineyim"

Odadan çıkmasıyla elimi yüzümü yıkayıp giyindim, yanına indiğimde üzerime baktı

" Sen toplantı iptal falan deyince ben de rahat giyindim" dedim kot pantolonuma bakarak

" Sorun değil bugün yengemle olacaksın zaten"

Gülümsediğimde birlikte yan eve geçtik. Melanie bizi mutfağa doğru yönlendirirken kulağıma fısıldadı

" İyi alıştınız siz bu birlikte kalmalara"

Bir şey diyemeden baktığımda

" Ama sana iyi geldiği bir gerçek şu yüzüne bak pırıl pırılsın" dedi tatlı bir ifadeyle, uzanıp yanağını öptüm. Kısa ve sessiz bir kahvaltı olmuştu. İrfan babasıyla konuşmuş bize doğru geliyordu