Isolation

Η Διχόνοια φυτρώνει

Ο Jacob έπεσε άθελα του πάνω στην Emily καθώς κατέβαινε βιαστικά τη μεγάλη ξύλινη σκάλα, που οδηγούσε στην τραπεζαρία του σπιτιού. Ή συζήτηση που είχε προηγηθεί με την Amanda είχε επηρρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον νεαρό άνδρα, αυτό άλλωστε ήταν εμφανές από το ανήσυχο βλέμμα του.

- Με συγχωρείς Emily, αφαιρέθηκα.

Είπε ο Jacob ενώ συνέχισε να κοιτάζει την Emily με την ίδια απάθεια.

- Μην ανησυχείς, δεν ήταν τίποτα. Ξέρεις Jacob, βρήκαμε τον ανθρώπο που είναι υπαίτιος για το φόνο του Nathan Colton!

Αποκρίθηκε εκείνη με ένα τόνο σοβαρότητας στη φωνή της, προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό.

- Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό, τουλάχιστον υπάρχουν απαντήσεις σε αυτό το φρικτό έγκλημα. Πες μου λοιπόν ποιός είναι;

Αναφώνησε έντονα ο Jacob.

- Είναι ο Arrio Galgo. Εντάξει δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι αν σκότωσε ο ίδιος ο Arrio τον Nathan ή αν το έκανε κάποιος άλλος ακολουθώντας τις εντολές του, ωστόσο όταν το πτώμα βρέθηκε στο εργαστήριο δεν υπήρχαν ίχνη πάλης.

- Δεν εκπλήσσομαι καθόλου, από αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να περιμένω τα πάντα. Αλλά τι μπορεί να σημαίνει ότι δεν βρέθηκαν ίχνη πάλης;

Είπε ο Jacob, φανερά προβληματισμένος.

- Αυτό σημαίνει ότι ο Nathan γνώριζε καλά το πρόσωπο που τον δολοφόνησε. Επίσης βρέθηκε μία φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ο ίδιος μαζί με τον Arrio.

Αποκρίθηκε εκείνη.

- Πρέπει να ομολογήσω ότι έκανες επαγγελματική δουλειά Emily. Πράγματι έχεις αρχίσει να το βλέπεις πολύ σοβαρά το θέμα.

- Άκουσε Jacob, δεν μπορούμε να παριστάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Ο θάνατος του Colton σημαίνει κάτι. Όποιος και είναι αυτός ο άνθρωπος Jacob ένα είναι σίγουρο για τα σχέδια του, μας θέλει νεκρούς και όπως καταλαβαίνεις μας πλησιάζει ολο και περισσότερο.

Αναφώνησε η Emily με ένταση και απομακρύνθηκε αφήνοντας τον Jacob μόνο με τις σκέψεις του. "Πίσω στα δικά μας πάλι" σκέφτηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να φτιάξει καφέ. Ή μνήμη του γύρισε μερικές ώρες πίσω και εστίασε στα γεγονότα της προηγούμενης βραδιάς. "Η Amanda δεν αισθάνεται το ίδιο για μένα" μονολόγησε αφήνοντας έναν αναστεναγμό. Ο Jacob δεν είχε κρίνει λανθασμένα. Μπορεί το προηγούμενο βράδυ να αποτελούσε πραγματικότητα, ωστόσο γνώριζε βαθιά μέσα του ότι ήταν ένα στιγμιαίο λάθος. Μία απερίσκεπτη επιλογή που εκπορεύονταν από την αδυναμία της Amanda να διαχειριστεί την ξαφνική απώλεια του πατέρα της. Τώρα όλα φαίνονταν τόσο λογικά μέσα στο μυαλό του Jacob, ήταν τόσο λάθος η επιλογή του να μην βγει από το δωμάτιο όταν τον φώναξε η Amanda. "Τουλάχιστον δεν το έμαθε ο Noah" σκέφτηκε καθώς κράτησε στα χέρια του την σκαλιστή κρυστάλλινη ζαχαριέρα. Πριν ο Jacob προλάβει να τελειώσει τη σκέψη του, άκουσε πίσω του τον ήχο από πιστόλι που μόλις είχε οπλιστεί. Γύρισε και κοίταξε τον αδερφό του να τον σημαδεύει. Στα μάγουλα του έτρεχαν άφθονα τα δάκρυα, ενω το ύφος του ήταν τόσο οργισμένο που μπορούσες ξεκάθαρα να διακρίνεις την προδοσία ζωγραφισμένη στα μάτια του. Ο Noah είχε οπλίσει και το φυσίγγιο ήταν πλέον στην κάννη έτοιμο να πυροδοτηθεί. Ο Jacob πάγωσε καθώς αντίκρισε τον αδερφό του να τον σημαδεύει με το όπλο. Αντιλήφθηκε αμέσως ότι τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας είχαν εξοργίσει τον αδερφό του, ωθώντας τον σε μία παράλογη αντίδραση.