Isolation

Με δάκρυα πυρωμένα

Ή Amanda κοντοστάθηκε και κοίταξε έξω από το παράθυρο αναπολώντας την αγνότητα της παιδικής της ηλικίας. Το περιβάλλον στο οποίο είχε μεγαλώσει της έλειπε τόσο πολύ και τώρα που ο πατέρας της είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ένα σημάδι για το που πήγαινε ή έστω πότε θα γυρνούσε, η νοσταλγία της μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο. Ανησυχούσε για εκείνον και όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παραπάνω από το να ελπίζει, ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει και όλα θα γίνουν όπως παλιά. Ή σχέση που είχε αναπτύξει η νεαρή κοπέλα με τον πατέρα της όλα αυτά τα χρόνια ήταν αδιαμφισβήτητα μοναδική. Φυσικά σε αυτό συντελούσε και το γεγονός ότι η Amanda είχε χάσει τη μητέρα της σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα να στραφεί στον πατέρα της, εναποθέτοντας στο πρόσωπο του κάθε ελπίδα στην αναζήτηση στοργής.

Πολλοί γονείς στη θέση του θα είχαν αποτύχει, οχι όμως και ο Nathan Colton. Γνώριζε ότι η ανατροφή ενός παιδιού χωρίς βοήθεια δεν θα ήταν και το πιο εύκολο πράγμα που θα είχε να αντιμετωπίσει, ωστόσο είχε φροντίσει ώστε η Amanda να μην αισθανθεί ποτέ δυστυχισμένη από την απουσία της μητέρας της, παρόλο που είχε δυσκολευτεί πολλές φορές να καλύψει τις συνεχείς απορίες του νεαρού κοριτσιού σχετικά με εκείνη όσο περνούσαν τα χρόνια. Αναμφίβολα λοιπόν, ήταν ένας καλός πατέρας που προσπαθούσε να διαχειριστεί την απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για την κόρη του, ενώ παράλληλα πάσχιζε για να διασφαλίσει την όσο το δυνατόν καλύτερη μόρφωση της, με σκοπό να είναι εφοδιασμένη με γνώσεις ανεξάρτητα από την επιλογές που θα έκανε στη ζωή της.

Ή νεαρή κοπέλα έμεινε αρκετή ώρα βουτηγμένη στις σκέψεις της, ώσπου οι κινήσεις του Liam και του Jacob έξω από το ξύλινο δώμα, στο οποίο εργαζόταν ο Nathan, της κίνησαν την περιέργεια. Οι δύο νέοι συζητούσαν έντονα και η ανησυχία τους ήταν ιδιαίτερα εμφανής, αν έκρινε από το ύφος τους. Ήταν φανερά προβληματισμένοι και ήταν γεγονός ότι κάτι τους απασχολούσε. Η Amanda δεν έχασε χρόνο, άνοιξε το παράθυρο προσεκτικά και χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους δύο νέους προσπάθησε να ακούσει τον μεταξύ τους διάλογο. Ή απόσταση από το δώμα δεν της επέτρεπε να ακούσει πολλά, μιας και οι περισσότερες λέξεις χάνονταν πρωτού φτάσουν στα αυτιά της. Περίμενε λοιπόν υπομονετικά για αρκετό διάστημα, ώσπου άκουσε τον Jacob να την αναφέρει ενώ ο τόνος της φωνής του ανεβηκε απότομα "Δεν πρέπει να μάθει ποτέ για αυτό η Amanda". Ή κοπέλα αμέσως ένιωσε δυσφορία και στο στήθος της εμφανίστηκε αμέσως ο γνωστός πόνος από την επίδραση του πανικού. Δεν μπορούσε να φανταστεί τι βρισκόταν μέσα στο δώμα για το οποίο δεν έπρεπε να μάθει, ωστόσο ήταν απόλυτα σίγουρη ότι κάτι άσχημο είχε συμβεί και οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να αποσιωπήσουν το γεγονός.