Isolation

Στάση δεύτερη: Σαν Χοσέ

- Σηκωθείτε υπναραδες

Φώναξε ο Mario με χαρούμενο τόνο στους τέσσερις φίλους οι οποίοι δεν είχαν ακόμη
ξυπνήσει. Ο Μεξικανός είχε μαλακώσει πια
και είχε ήδη αρχίσει να συμπαθεί τα παιδιά.
Ο ίδιος έπρεπε να οδηγεί ολόκληρη την νύχτα ώστε να μπορέσουν την επόμενη
μέρα οι επίδοξοι ταξιδιώτες να φτάσουν στην Κόστα Ρίκα, συνεπώς ήταν κουρασμένος αλλά σαν σωστός επαγγελματίας που ήταν δεν έδειχνε το παραμικρό. Στη διάρκεια της νύχτας είχαν περάσει επιτυχώς τα σύνορα της Γουατεμάλας, της Ονδούρας και τώρα άφηναν πίσω τους και την Νικαράγουα. Το ημιφορτηγό κινούνταν πλέον σε καλοφτιαγμένους δρόμους αφήνοντας πίσω τους κακοτραχαλους χωματόδρομους. Η διαδρομή ήταν διόλου
εύκολη ωστόσο ο Μario ήταν δεινός οδηγός
και γνώριζε κάθε δρόμο με αποτέλεσμα να
ακολουθεί αυστηρά μία σύντομη διαδρομή
κερδίζοντας χρόνο και χρήμα. Οι τέσσερις
φίλοι είχαν πλέον ξυπνήσει για τα καλά και
ως συνήθως παρατηρούσαν από τα παράθυρα. Επιτέλους έφταναν στο Σαν Χοσέ
την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα και η
έκπληξη τους δεν περιγράφονταν. Το Σαν Χοσέ δεν μπορούσε να συγκριθεί με τις
προηγούμενες πόλεις που είχαν επισκεφτεί οι τέσσερις τους αφού ήταν σαφέστατα μεγαλοπρεπής. Στην πραγματικότητα το
Σαν Χοσέ ήταν μία τεράστια μεγαλούπολη που παρουσίαζε εκπληκτικές ομοιότητές με αντίστοιχες βορειοαμερικανικές, ενώ ταυτόχρονα κατάφερνε να συνδυάζει τα πάντα εντυπωσιάζοντας ακόμη και τους πιο
αυστηρούς τουρίστες. Βουνά, δάση, ηφαίστεια και φυσικά εκπληκτικές παραλίες
καλυμμένες με κάτασπρη άμμο. Η χώρα ήταν αναμφισβήτητα πανέμορφη προσφέροντας αμέτρητα τοπία φυσικής
ομορφιάς που είχαν διατηρηθεί ανέγγιχτα
από το χέρι του ανθρώπου. Τα ηλιοβασιλέματα ήταν μοναδικά από οποιοδήποτε σημείο αφού όταν σουρούπωνε
η θάλασσα εγλυφε τον ήλιο μέχρι που
χανόταν μεσα της ολοκληρωτικά.

- Χρειάζομαι καφέ.

Ψέλλισε νυσταγμενα ο Liam που με δυσκολία συγκρατούσε τα μάτια του.

- Ξέρω το κατάλληλο μέρος.

Απάντησε ο Mario που είχε αρχίσει να διασκεδάζει με την κατάσταση.

Έπειτα από αρκετή ώρα οι τέσσερις φίλοι
μαζί με τον οδηγό απολάμβαναν παραδοσιακό καφέ. Η χώρα φημιζόταν για
τα εκλεκτά της χαρμάνια κάτι που γινόταν
εύκολα αντιληπτό με την πρώτη γουλιά. Ο Μario παρήγγειλε για όλους Τρες Ρίος ένα είδος με έντονη γεύση και βαρύ άρωμα.
Αφού απόλαυσαν τον καφέ και συζήτησαν για αρκετή ώρα επιβιβάστηκαν στο ημιφορτηγό για να εξερευνήσουν την
κεντρική αγορά της πόλης. Η Μερκάδο Σεντράλ ήταν η μεγαλύτερη αγορά που διέθετε η χώρα με παράδοση ανω των 130 χρόνων. Οι τέσσερις φίλοι διέσχιζαν πλεον την υπαίθρια αγορά αντικρίζοντας ένα μοναδικό θέαμα, πάγκοι με πολύχρωμα φρούτα και λαχανικά, διάφορα υφάσματα
ακόμα και μοναδικά γλυπτά από κατεργασμένο δέρμα και ξύλο ενώ ελεύθερες γαλοπούλες τριγυρνούσαν από δω και από κει ξαφνιάζοντας τον κόσμο. Η
υπαίθρια αγορά αντιπροσώπευε πίστα την
ζωή στην Κόστα Ρίκα. Οι κάτοικοι περνούσαν ελάχιστες ώρες τη μέρα στα σπίτια τους ενώ οι ρυθμοί διαβίωσης ήταν αργοί και ήπιοι. Οι νέοι ταξιδιώτες έκαναν την τελευταία τους βόλτα στην αγορά καθώς
είχαν μόλις λίγες ώρες για να προλάβουν το μικρό αεροσκάφος που θα τους μετέφερε στο Εκουαδόρ. Όλοι επιβιβάστηκαν στο όχημα έχοντας ο καθένας προμηθευτεί διάφορα μικροαντικείμενα που τους είχαν κινήσει την περιέργεια. Η Emily είχε αγοράσει ένα ύφασμα σε ζωηρό χρώμα με πολλές ανάγλυφες λεπτομέρειες σε κάθε του σημείο. Τα δυο αδέρφια Jacob και Noah
Eduardson κρατούσαν δύο μαχαίρια φτιαγμένα στο χέρι. Διέθεταν λάμες από ανοξείδωτο ατσάλι, ενώ οι λαβές τους ήταν ξύλινες με διάφορες σκαλισμένες λεπτομέρειες. Ο πωλητής μάλιστα είχε χαράξει τα ονόματα των δυο αδερφών σε κάθε λαβη με αποτέλεσμα ο ένας να έχει το όνομα του άλλου. Έτσι θα είστε για πάντα ενωμένοι τους είπε ο πωλητής και τους τα έδωσε μαζι με διάφορες ευχές για το μέλλον.
Ο Liam είχε δυσκολευτεί να βρει κάτι που να του αρέσει, ωστόσο κατέληξε σε ένα
αγαλματίδιο μικρογραφία ενός θεού των
Αζτέκων.