Bilinmeyen numara: suratın hep asık
Bilinmeyen numara: biraz gülmelisin
Justin: gülemiyorum
Bilinmeyen numara: cidden çok heyecan yapıyorsun
Bilinmeyen numara: sakin ol
Justin: böyle hiç yardımcı olmuyorsun
Telefonumu cebime koydum ve arkamda ki masaya yaslanarak Justin'i izlemeye başladım. Benden mesaj alamayınca telefonunu kapadı ve cebine koydu. Elinde ki gitarı kenara koyarak ayağa kalktı.
Bugün yeterince çalışmamıza rağmen Justin hala yetersiz diyordu. Bu yüzden gecelere kadar çalışmaya başlamıştık. Hatta gruptaki çocuklar dayanamayıp evlerine gitmişlerdi. Ben ise Justin'i yalnız bırakmak istememiştim.
"Yorulmuş gibisin," dediğinde düşüncelerimden arındım.
"Hiç gece yarısına kadar çalışmamıştım. Yorucu oluyormuş," diyerek yanına gittim.
Saçlarını düzeltirken gözü benim üstümdeydi.
"Bu günlerde biraz garipsin. Bir sorun varsa söyle Avelaine."
Kafamı hızlıca sağa sola salladım.
"Hiç bir sorun yok."
Dudaklarımı ısırdım ve yerde duran çantamı omzuma astım.
"Beni eve bırakır mısın?"
"Lafı bile olmaz."
-
Bilinmeyen numara: özür dilerim
Justin: ne için
Bilinmeyen numara: sana böyle bilinmeyenden yazdığım için
Justin: sorun değil
Justin: ben takmam öyle şeyleri
Bilinmeyen numara: Avelaine niye sürekli yanında
Justin: niye olmasın?
Bilinmeyen numara: bilmem
Justin: değer verdiğim tek kız arkadaşım o
Justin: aynı şekilde güvendiğim tek kız
Mesajına cevap yazamadım çünkü gerçekten kendimden nefret ettiğimi fark ettim. Ne olurdu ki Justin'e dürüstçe onu sevdiğimi söylesem?
Bir süre aramız soğuk olurdu ama bu duruma ikimizde alışırdık. Onu hayal kırıklığına uğratacaktım.
-
yorum bekliyom
