I Will Never Let You Go

the moment

Dat moment dat je bang bent om te falen of om iemand teleur te stellen. het gevoel dat je gefaalt hebt als dochter zijnde. Wat als ik niet wakker word. Ik heb van niemand afscheid kunnen nemen. Namjoon de liefde van mijn leven mijn ouders- familie- vrienden. Ik geef al mijn kracht om te genezen. Ik geef niet op. Ik voelde namjoon zijn hand over mijn wang gaan. Het was fijn dat hij altijd bij me was. nog even geduld dan kan ik hem echt mijn man noemen. eerst zat ik op school na te denken wat er zou gebeuren als mijn oppa de deur binnen zou lopen. komop elke army kent dat wel. wat als hij nu bij me zou zijn of wat als ik met oppa door mijn dorp of stad zou lopen. veel mensen zouden judgen. nu kan ik bang zijn om hem te verliezen. wat niet gebeuren zal. Ik probeerde i love you te , zeggen maar ik was nog niet helemaal wakker.

"Demi....what are you saying"

Ik probeerde mijn ogen open te doen. Ik keek recht in de mooie ogen van oppa. Namjoon glimlachte en streek zijn hand over mijn wang.

"How are you"

"How long did i sleep"

"2 weeks your stitches can go out in 2 weeks"

"Wauw i don't feel anny pain"

"Good. I hope this is the last time for us all"

"I hope it to the hospital is almost a second home or something"

Namjoon lachte en gaf me een kus.

"Namjoon our wedding is about 2 months amerins her wedding is next week. And i called before my parents because i would give them tickets for a flight. They were angry and.......they don't wanna be my parents anymore."

"Wait......so you don't have parents anymore?"

Ik knikte voorzichtig en probeerde niet te gaan huilen. Ik was boos op mijn ouders maar ook verdrietig. Hoe kun je je eigen kind zo achter te laten. Het is wel even je kind. Ik mocht eerst ook niet naar concert omdat ze bang was dat ik een asian boyfriend krijgen zou. Maarja het is hun keus en ik heb daar niks bij in te brengen.

"Sweetie were going to have the best wedding ever and were going on vacation for a week to sweden"

"Omg when"

"Well i hope over 3 weeks. We have a 10 persons house In the woods"

"Oeee nicee"

Ik wou rechtop gaan zitten maar een super grootte pijnschuit ging door mijn buik. Ik legde mijn hand op mijn buik en ik ging weer ligge.

"Hooo relax baby girl you need to heal"

"Auw....thats was a stupid choice"

"Just lay down"

"DEMIII"

er kwam een vrouw binnen lopen. Ik keek namjoon even verbaasd aan. Namjoon lachte en liep naar de vrouw.

"Hey mom"

ik hoopte zo erg dat het amerins was. maar dat is dus zijn moeder. zijn moeder had zwart kort haar en was een stuk kleiner dan namjoon zelf.

"how are you"

"yeah i am fine"

"good little girl. namjoon she is really beautiful"

namjoon lachte en gaf me een knuffel. ik lachte en legde mijn hand op mijn buik. volgensmij beginnen de pijnstillers uit te werken.

"you sure youre alright."

"yeah i am okay i just need to heal"

"do you need to sleep?"

"i slept 2 weeks i wanna be awake for months haha"

de vrouw lachte en knipoogde naar namjoon. ik mag haar nu al ze was grappig. als ik naar huis mag en amerins is nog niet langs geweest ben ik toch wel beetje boos. namjoon kwam naast me liggen en sloeg zijn armen om me heen.

"i am happy that i have my girl back"

ik lachte en gaf namjoon een kus. de vrouw was zo aardig voor mij. ik snap dat namjoon het zo leuk vind thuis......